Του Κ. Κόλμερ
Κατά την Τράπεζα της Ελλάδος, «η πώληση 20 τόννων χρυσού (εκ των αποθεμάτων της) έγινε χάριν διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου της, ενώ θα υπάρξουν επενδύσεις σε ασφαλείς τοποθετήσεις, που αποφέρουν αποδόσεις της τάξης 2% έως 4% και πάντως δεν τίθεται θέμα εκχώρησης του προϊόντος της πώλησης σε οποιοδήποτε τρίτο, δεδομένου ότι μια τέτοια ενέργεια αποκλείεται από την ισχύουσα νομοθεσία»…
Πράγματι, κατά το υπάρχον καθεστώς… «δεν τρέχει τίποτα» με την πώληση του ενός εβδόμου του εκ χρυσού αποθέματος της Ελλάδος. Εν τούτοις, μια «τέτοια ενέργεια» δεν συμβιβάζεται με την καλήν οικονομική διαχείριση.
Εν πρώτοις, εχρειάσθη η πάροδος μιας ολοκλήρου εβδομάδος διά ν' αποκτήσει η Τ. τ. Ε. τ' αντανακλαστικά της και ν' απαντήσει εις μίαν είδησιν του πρακτορείου Ρώυτερ, προερχομένην από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εν Φρανγκφούρτη. Προηγουμένως, δεν εθεώρησε σκόπιμη την ενημέρωση των... ιθαγενών, επί της πωλήσεως του εις χρυσόν αποθέματός της, που ήδη εμειώθη στους 127 τόννους, εν συγκρίσει με 620 τ. της Πορτογαλίας και 3.024 τ. της Ιταλίας –διά ν' αναφέρωμεν δύο χώρες με συγκρίσιμα δημόσια χρέη, ελλείμματα και ανοίγματα στο ισοζύγιον εξωτ. Συναλλαγών. Προέβη δε η Τ.ε.Ε. εις ανακοινώσεις μόνον όταν καμμιά εικοσαριά βουλευτές της Ν.Δ. έβαλαν τις φωνές, ανησυχήσαντες επί της οικονομικής πολιτικής.
Όμως, κατά τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες (Βήμα 28.8.02) ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει δεδομένου ότι «ο χρυσός που πουλήθηκε δεν προέρχεται από τα αποθέματα της χώρας αλλά από ποσότητες χρυσών κερμάτων».
Εν τούτοις, σύμφωνα με τους ορισμούς της Ευρ. Κεντρικής Τραπέζης «από την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της περιλαμβάνουν τον νομισματικό χρυσό…» Τα διαθέσιμα αυτά εμειώθησαν κατά 40% εφέτος στα 4,9 δις. ευρώ. Πώς να μην ανησυχούμεν;
Επίσης, κατά τους κυβερνητικούς καλάμους, η πώλησις 20 τόννων (προφανώς) χρυσών λιρών εγένετο όχι διά την ενίσχυσι των άδειων ταμείων του δημοσίου, αλλά διά την επένδυσι του ισοτίμου των 200 εκατομ. Ευρώ εις ομόλογα, τα οποία θ' αποφέρουν 6 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Παρά ταύτα, από της πωλήσεως του Ελληνικού χρυσού, η τιμή του μετάλλου ανετιμήθη τουλάχιστον κατά 22 δολλάρια η ουγγία, όπερ ήδη σημαίνει 6% διαφυγόν κέρδος της Τ.τ.Ε από την ανεπίκαιρον πώλησιν. Έκτοτε και οι τιμές των κρατικών ομολόγων υπεχώρησαν, με τις αποδόσεις ν' ανέρχονται ταχέως στο 4,5% για τα 10ετή Αμερικανικά ομόλογα και 4,2% διά τα γερμανικά αντίστοιχα «Σάτς». Συνεπώς, μάλλον ζημία θα προέλθει από την «ασφαλή επένδυση» της Τ.τ.Ε. παρά ωφέλεια.
Κατά τους Φαϊνάνσιοναλ Τάιμς του Σαββατοκύριακου άλλη είναι η αιτία της πωλήσεως: Η Ελλάς δεν μετείχε στην συμφωνία του Σεπτεμβρίου 1999 των κεντρικών Τραπεζών, περί αποφυγής πωλήσεως των εις χρυσόν αποθεμάτων –η οποία συμφωνία φημολογείται, ότι θ' ανανεωθή- και επειδή προτίθεται, ως μέλος της Ευρωζώνης, να μετάσχη προσεχώς, έσπευσε να προβή στην πώλησι διά να αποφύγη προφανώς την νέα δέσμευσι. Αλλά εν περιπτώσει ανανεώσεως, η προσφορά χρυσού θα περιορισθή έναντι της ανερχόμενης ζητήσεως και έτσι η αποθετική ζημία θα διευρυνθή. Οι ΦΤ προβλέπουν άνοδο της τιμής του πολυτίμου μετάλλου στα 400-500 δολλάρια την ουγγίαν, πέραν της προσδοκώμενης ανατιμήσεως του δολαρίου.
Τέλος, υπάρχει και ένα ατόπημα στην κυβερνητική ανακοίνωσι, που ως «γλώσσα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει». Ο Ελληνικός λαός δεν είναι οιοσδήποτε τρίτος στην υπόθεσιν αυτήν αλλά ο βασικός μέτοχος της Τραπέζης της Ελλάδος, στον οποίον και περιέρχονται τα τυχόν κέρδη εκ της ρευστοποιήσεως του χρυσού. Εις ποιόν άλλον θα περιέλθι το προϊόν της πωλήσεως παρά μόνον εις τους μετόχους και εις όσους εγνώριζον ιεροκρυφίως την συναλλαγήν και ευφυώς ηγόρησαν μετοχάς. Τι λέγει επ' αυτού η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς;
Εκτός εάν μετά την ένταξι της Ελλάδος στην ευρωζώνη, πέραν της απωλείας της εθνικής ανεξαρτησίας, εχάσαμε και «χρυσαφικά της οικογενείας», που ούτε επί Γερμανικής κατοχής δεν συνέβη.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 05/09/03)