«Η επόμενη μεγάλη κίνηση της Ευρώπηςαπέναντι στην κλιματική αλλαγήπρέπει να είναι η αντιμετώπιση των αυξανόμενων ρύπων από τις συγκοινωνίες» σύμφωνα με ρεπορτάζ του Πιτ Χάρισον του Reuters. Αλλωστε ακριβώς οι συγκοινωνίες και κυρίως οι μεταφορές εμπορευμάτων έχουν καταγράψει έκρηξη στην Ευρώπη τόσο εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης όσο και των πολιτικών ενίσχυσης του ανταγωνισμού. Η έκρηξη των μεταφορών ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή στον χώρο της ναυτιλίας και των αερομεταφορών και συνολικά οδήγησε σε αύξηση των εκπομπών αερίων από τις συγκοινωνίες και μεταφορές κατά 35% από το 1990.
Σύμφωνα με τον υπ΄ αριθμόν δύο του περιβαλλοντικού τμήματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Γιος Ντέλμπεκε, «ήμασταν πολύ αποτελεσματικοί στον περιορισμό των εκπομπών τόσο του κλάδου της ενέργειας όσο και της βιομηχανίας, καθώς καταφέραμε να μειώσουμε τις εκπομπές τους κατά 15%20% από τα επίπεδα του 1990, όμως αυτή η περικοπή αντισταθμίστηκε από μια αύξηση στις εκπομπές από τις συγκοινωνίες. Τώρα πρέπει να γίνουμε πολύ πιο φιλόδοξοι στις υπηρεσίες μεταφορών. Χρειαζόμαστε ένα πακέτο για το κλίμα και τις μεταφορέςπου να αντιμετωπίζει το ζήτημα του κλίματος, της ρύπανσης και των συγκοινωνιών από κοινού, για να καταφέρουμε ένα άλμα».
Η Ευρωπαϊκή Ενωση ελπίζει ότι τα ζητήματα της ναυτιλίας και των αερομεταφορών θα μπορέσουν να αντιμετωπιστούν στις διαπραγματεύσεις για το κλίμα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο, πράγμα που σημαίνει ότι σε περιφερειακό επίπεδο αυτό που πρέπει κυρίως να αντιμετωπιστεί είναι οι επίγειες μεταφορές. «Η πολύ γρήγορη αντίδραση των Ασιατών, κατά ένα τμήμα ως αντίδρασηπροσαρμογή στις δικές μας ρυθμίσεις», λέει ο Ντέλμπεκε, «αποδεικνύει πως ό,τι κάναμε ήταν σωστό και τη σωστή στιγμή. Ολοι τώρα επενδύουν μανιωδώς στην εξοικονόμηση ενέργειας, στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και στα υβριδικά».
O ι ως τώρα στόχοι της Ευρώπης, να περιορίσει δηλαδή κατά 23% μόνο τις μέσες εκπομπές αερίων των νέων αυτοκινήτων σε έξι χρόνια, επιτρέπουν τώρα στην αυτοκινητοβιομηχανία να «βλέπει τα πράγματα πολύ διαφορετικά και περήφανα διαφημίζουν ένα μοντέλο τους τώρα που εκπέμπει λιγότερο από 120 γραμμάρια» (διοξειδίου του άνθρακα ανά χιλιόμετρο) λέει ο Ντέλμπεκε. Ο τωρινός στόχος να περιοριστούν οι εκπομπές στα 95 γραμμάρια ως το 2020 «δείχνει ότι τα 120 γραμμάρια δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Οταν είχαμε θέσει το τελευταίο, δεν υπήρχε κανένα αυτοκίνητο σε αυτή την γκάμα, ενώ τώρα υπάρχουν πολλά και βρισκόμαστε μόνο στο 2009».
Ενα ακόμα απαραίτητο βήμα αφορά τα φορτηγά, αλλά, προσθέτει ο Ντέλμπεκε, «είμαι πολύ επιφυλακτικός στο ζήτημα του να περιοριστεί η αύξηση των μεταφορών, γιατί πρέπει να διαχειριστούμε την αύξηση αυτή και να παρέμβουμε περισσότερο στη μεταβολή του τύπου των μεταφορών. Εγώ ευνοώ περισσότερο την αρχή του ο ρυπαίνων πληρώνει, για παράδειγμα μέσα από διόδια στις οδικές μεταφορές, πράγμα που μπορεί να γίνει ηλεκτρονικά για να είναι εύκολο για τον χρήστη. Οι σιδηροδρομικές μεταφορές είναι οι πιο ελκυστικές βραχυχρόνια, αλλά το μερίδιο αγοράς που έχουν είναι τόσο περιορισμένοπου θα πρέπει πρώτα να διπλασιαστεί ή να τριπλασιαστεί η μεταφορική τους ικανότητα».
Σ την Αμερική, όπου οι οδικές μεταφορές έχουν ένα πρόσθετο κίνητρο, εξαιτίας της πολύ μικρότερης φορολόγησης των υγρών καυσίμων, φαινόταν πως η νέα πολιτική ηγεσία θα πήγαινε προς την κατεύθυνση της Ευρώπης, αυξάνοντας τους φόρους για τα καύσιμα. Ο Στίβεν Τσου, νέος υπουργός Ενέργειας, είχε μάλιστα υποστηρίξει ότι αν οι ΗΠΑ θέλουν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων, θα πρέπει να αυξήσουν τις τιμές του πετρελαίου σε ευρωπαϊκά επίπεδα, μέσω φορολογίας. Ωστόσο, μόλις προχθές δήλωσε σε συνέντευξη στους «Financial Τimes» ότι «αυτή τη στιγμή, για να είμαι ειλικρινής, αυτό δεν είναι πολιτικά εφικτό». Η νέα τοποθέτηση του βραβείου Νομπέλ του 1997 επιχειρηματολογείται με την ελεύθερη αγορά:
«Ασχετα από το τι θα γίνει σε επίπεδο φορολογίας, πιστεύω ότι οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα αυξηθούν στις επόμενες δεκαετίες, έστω και μόνο- με φυσικό τρόπο- εξαιτίας των θεμελιωδών της προσφοράς και της ζήτησης».
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 29/05/2009)