Τη χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας επανέφερε για πολλοστή φορά η Γαλλία, δια της υπουργού Οικονομίας Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ζήτησε να μην υπολογίζονται στο έλλειμμα οι δαπάνες που πραγματοποιούν τα κράτη - μέλη για να ανακάμψει η οικονομία τους. Στις Βρυξέλλες υποδέχθηκαν μάλλον αρνητικά την πρόταση της Γαλλίδας υπουργού, με τον εκπρόσωπο του επιτρόπου Χοακίν Αλμούνια να υπενθυμίζει ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει ειδικές προβλέψεις για τα δημόσια οικονομικά σε περιόδους κρίσης.
Στο προσφιλές θέμα της ελαστικής ερμηνείας του Συμφώνου Σταθερότητας επανήλθε χθες η Γαλλία, διά της υπουργού Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ που ζήτησε, με συνέντευξή της σε γερμανική εφημερίδα, να ληφθεί υπ' όψιν στους υπολογισμούς για το έλλειμμα το βάρος της κρίσης στα δημόσια οικονομικά.
Με το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας να έχει ανέλθει στο 6% του ΑΕΠ και τη χώρα να έχει λάβει προθεσμία μέχρι το 2012 για την επιστροφή του εντός του ορίου του 3% και τον Νικολά Σαρκοζί να εκφράζει συστηματικά τη δυσφορία του για τους περιορισμούς που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας, σε συνέντευξή της στη γερμανική έκδοση της Financial Times, η Λαγκάρντ εξήγησε ότι «θα πρέπει να εξετάσουμε μια ειδική αντιμετώπιση για τα χρέη που προκύπτουν ως συνέπεια της κρίσης. Τα ελλείμματα που οφείλονται στην κρίση και επιφέρουν επίπεδα χρέους που επίσης οφείλονται στην κρίση θα έπρεπε κατά την άποψή μου να χαίρουν ειδικής μεταχείρισης».
Τι ειδική αντιμετώπιση εννοεί δεν διευκρίνισε, αλλά το προφανές είναι πως ζητάει μεγαλύτερο περιθώριο για τη χαλιναγώγηση του ελλείμματος, κάτι που επίσης αποτελεί πάγιο γαλλικό αίτημα.
Από την πλευρά της Επιτροπής η τοποθέτηση της Λαγκάρντ έγινε δεκτή με την επισήμανση ότι οι κανόνες του Συμφώνου ήδη προνοούν για την κρίση και με αμηχανία διευκρίνισε ότι τους κανόνες εφαρμογής του, όπως και το ίδιο το Σύμφωνο, τους ορίζουν οι κυβερνήσεις και όχι η Επιτροπή. Πέραν αυτού, είναι γεγονός ότι το ίδιο το Σύμφωνο περιλαμβάνει σαφή πρόνοια για «ειδική μεταχείριση» των δημοσιονομικών μεγεθών και δη του ελλείμματος σε περιόδους σοβαρής κρίσης, όπως η παρούσα. Εκπρόσωπος του αρμόδιου επιτρόπου Χοακίν Αλμούνια επεσήμανε ότι το Σύμφωνο, όπως τροποποιήθηκε το 2005, «περιλαμβάνει ήδη πολύ μεγάλο βαθμό ελαστικότητας για τη διόρθωση των ελλειμμάτων», σημειώνοντας ότι αυτό «φάνηκε καθαρά και με τις αποφάσεις που ελήφθησαν για ορισμένες χώρες», χώρες στις οποίες πάντως δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα, στην οποία δόθηκαν δύο χρόνια (και όχι τρία, όπως στην περίπτωση της Γαλλίας) για τη διόρθωση των υπερβολικών ελλειμμάτων. Κατόπιν τούτου, τουλάχιστον οι Βρυξέλλες απορρίπτουν νέες εκπτώσεις στο Σύμφωνο τονίζοντας ότι η διατήρησή του είναι κρίσιμη για την εμπιστοσύνη των αγορών στην Ευρωζώνη. Εκείνο που φυσικά ουδείς είναι σε θέση να προεξοφλήσει είναι το κατά πόσον οι «θόρυβοι» που επανέρχονται για νέα ελάφρυνση του δημοσιονομικού ζουρλομανδύα που είναι, εν τέλει, το Σύμφωνο, θα έχουν μεγαλύτερη απήχηση στις πρωτεύουσες τώρα που οι συνέπειες της κρίσης κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην οικονομία.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 03/06/2009)