Της Αμάντας Μιχαλοπούλου
Συναντάω συνεχώς μπροστά μου τα λεωφορεία με την εικονογραφημένη διαφήμιση: «Κερδίστε χρόνο. Αφήστε το αυτοκίνητο, πάρτε συγκοινωνία». Η μαμά της διαφήμισης, γονατισμένη, απλώνει τα χέρια και περιμένει ν' αγκαλιάσει τον γιο της. Αναρωτιέμαι αν η εν λόγω μαμά με το φθινοπωρινό ταγιέρ της δουλειάς, με το μυτερό παπούτσι της μόδας που δεν προσφέρεται για πεζοπορία και κράτημα από τις χειρολαβές, έχει γονατίσει κι από την εξουθένωση, από τις συνθήκες κυκλοφοριακού χάους. Γιατί ούτε τα λεωφορεία ούτε τα Ι.Χ. κινούνταν χθες την πόλη. Ιδίως τα ογκώδη 4Χ4, που αποφάσισε να κάνει πιο προσιτά στον λαό ο πρωθυπουργός της χώρας.
Αυτά λοιπόν τα αυτοκίνητα τύπου τζιπ, με φοροαπαλλαγές έως και 20% σκαρφάλωναν στα πεζοδρόμια κλείνοντας τους ήδη στενούς αθηναϊκούς δρόμους και μοιραία δημιουργούσαν εφιαλτικές σκέψεις: αν όλοι αυτοί που τρέχουν στις εκθέσεις αυτοκινήτων τις τελευταίες ημέρες και προβάρουν αυτοκίνητα για σαφάρι στο κέντρο της πόλης αποκτήσουν το πολυπόθητο όχημα, πόσο πιο δύσκολη θα γίνει η ζωή μας;
Η φιλοδοξία του κ. Σημίτη για εξευρωπαϊσμό της ελληνικής ζωής απέτυχε παταγωδώς άλλη μια φορά. Εκτός αν εξευρωπαϊσμός σημαίνει πλέον αιρ-κοντίσιον, ζάντες θωρηκτού και μουσική στο φουλ. Μαζί με τα εξαρτήματα προσφέρεται δωρεάν και σετ συμπεριφορών: μαλθακότητα, αγένεια και εγωκεντρισμός.
Κάθε παροχή –ευθέως προεκλογική ή μη- έχει το συμβολικό της εκτόπισμα. Απαντά σε μια ανάγκη ή σε μια ακατανίκητη επιθυμία. Για ανάγκη εδώ δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Αλλά η επιθυμία είναι όντως αγιάτρευτη, επειδή είναι ταξική. Το μεγάλο αυτοκίνητο αντικαθιστά όλα όσα δεν κατάφερε να αποκτήσει με δάνειο ο μέσος Ελληνας: μεζονέτα, εξοχικό και πισίνα. Όλα όσα βλέπει στα περιοδικά και στην ιδιωτική τηλεόραση, σε εκπομπές και σίριαλ που περιγράφουν διαμαντένια περιδέραια, ταξίδια και αεράτα αυτοκίνητα.
Μ' ένα «καλό» αυτοκίνητο γιατρεύεται παροδικά η υστερία, συμμαζεύεται το παραμύθι και η ευμάρεια έρχεται στα μέτρα μας. Φαίνεται. Οπότε μπορούμε κάλλιστα να ζούμε πια μέσα στο αυτοκίνητό μας. Είναι αρκετά μεγάλο για να μοιάζει με στούντιο, έχει cd, χάζι στον έξω κόσμο και χωράει όλο το fast food που μπορεί να επιθυμήσει κανείς. Επιπλέον, είναι πιο βολικό ακόμη και από την ιδανική συγκοινωνία που μας υπόσχεται το αρμόδιο υπουργείο: μειώνει την απόσταση ανάμεσα στη δουλειά και στο σπίτι (δηλαδή, στο αυτοκίνητο), κάνει τη ζωή πιο εύκολη και πιο πολεμοχαρή, την εξοπλίζει με γερά λάστιχα και δυνατά κλάξον. Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να τα βγάλει πέρα στους αθηναϊκούς δρόμους;
(Από την εφημερίδα Καθημερινή 9/9/03)