Αγνοια και αδιαφορία για το πώς λειτουργεί η Κοινοτική Ευρώπη,
επιθυμία να τελειώνουμε με αυτό το σύστημα της ευρωπαικής ενοποίησης
και ολοκλήρωσης.
Ίσως και τα τρία μαζί. Αυτές είναι οι σκέψεις κάθε ενδιαφερόμενου να
δει την Ευρώπη να προχωρεί προς τα εμπρός μετά και το
τελευταίο-προχθεσινό- ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής όπου οι 27 πήραν την
απόφαση να στηρίξουν την επανεκλογή του σημερινού προέδρου της Κομισιόν
Μανουέλ Μπαρόζο για μια νέα 5ετή θητεία, δηλαδή, του ανθρώπου που
ερχόμενος πριν από πέντε χρόνια στις Βρυξέλλες είχε δεσμευθεί να
πετύχει με τη δράση του «λιγότερη Ευρώπη».
Ασφαλώς οι 27 κοινοτικοί ηγέτες γνωρίζουν από λίγα εως ελάχιστα
πράγματα για τα παρασκήνια της λειτουργίας τόσο της Κομισιόν όσο και
των άλλων κεντρικών κοινοτικών θεσμικών οργάνων. Αποφασίζουν με βάση
εισηγήσεις και κείμενα που τους έχουν προσυντάξει οι «ειδικοί» των
επιτελείων τους τα οποία είναι προσανατολισμένα προς την κατεύθυνση που
αυτοί μαντεύουν ότι επιθυμούν τα αφεντικά τους.
Έτσι, δεν είναι καθόλου περίεργο να αγνοούν ότι ελάχιστες ημέρες
πριν από αυτό το συμβούλιο κορυφής το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ένωσης
είχε δημοσιεύει την ετήσια έκθεσή του για τη διαχείριση των πόρων του
κοινοτικού προϋπολογισμού -κάπου 130 δισ. ευρώ- από την Κομισιόν. Δεν
πρόκειται να σταθούμε στη διαπίστωση ότι, όπως πάντα, υπάρχει ένα
ποσοστό κακοδιαχείρισης και σπατάλης ενός μικρού τμήματος από αυτούς
τους πόρους.
Το ενδιαφέρον είναι η επισήμανση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον
κίνδυνο, εξαιτίας της κρίσης, να χάσει η Κομισιόν κάποιο σοβαρό τμήμα
από αυτούς τους κοινοτικούς πόρους επειδή τους έχει κατατεθειμένους όχι
μόνο στις ασφαλείς κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών αλλά και σε
...ιδιωτικές.
Αν χρεοκοπήσει μια ιδιωτική τράπεζα δεν είναι καθόλου απίθανο να
χαθούν δισεκατομμύρια ευρώ από τον κοινοτικό προυπολογισμό που οι
γενικές διευθύνσεις της Επιτροπής οι οποίες διαχειρίζονται το
δημόσιο-ευρωπαϊκό χρήμα -η γενική διεύθυνση προυπολογισμού και η Γ.Δ
οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων- έχουν καταθέσει σ' αυτή. Το
ερώτημα είναι για ποιους λόγους η Επιτροπή δεν αναζητά ασφαλή καταφύγια
για τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων και τα εμπιστεύεται σε
ιδιώτες. Θα έλεγα για λόγους καθαρά ιδεολογικούς.
Αφού θέλει να διαλύσει οτιδήποτε έχει σχέση με το κράτος ή, με μια
δόση υπερβολής, να αναθέσει το ίδιο το κράτος σε ιδιωτικό φορέα, για
ποιο λόγο να μην εμπιστευθεί τα χρήματά μας σε ιδιώτες τραπεζίτες. Το
2007 το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε εντοπίσει 19 δισ. ευρώ από τον
κοινοτικό προϋπολογισμό κατατεθειμένα σε ιδιωτικές τράπεζες που θα
μπορούσαν να είχαν γίνει αέρας αν κάποια από αυτές είχε χρεοκοπήσει στη
συνέχεια μέσα στη μεγάλη κρίση.
Το ίδιο κάνει και η γενική διεύθυνση για τον Ανταγωνισμό, όλα τα
πρόστιμα που επιβάλλει και εισπράττει από διάφορες
εταιρείες-εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ- τα καταθέτει σε ιδιωτικές
τράπεζες. Τα γράφουμε αυτά και διότι δεν είναι πολύ γνωστά στον κόσμο
και διότι δεν είναι γνωστά ούτε και σ' αυτούς που μας κυβερνούν. Κι
έτσι, γιατί όχι πάλι ο Μπαρόζο; Πάλι ωραίοι είμαστε, που λέμε και στη
χώρα μας.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 22/06/2009)