Όσοι πίστεψαν ότι η κρίση δεν θα μας επηρεάσει ή πως με κάποιο
μαγικό τρόπο ο... θεός της Eλλάδος θα μας σώσει, διαπιστώνουν τώρα την
πλάνη τους.
H πικρή αλήθεια είναι πως τα προβλήματα στην πραγματική οικονομία
μόλις έκαναν την εμφάνισή τους και στους επόμενους μήνες θα νιώσουμε
τις δυσμενέστερες των επιπτώσεων με πρώτη όλων την ανεργία που θα
πλήξει χιλιάδες εργαζομένων.
Aυτό και μόνον είναι αρκετό για τις αλυσιδωτές συνέπειες που
μοιραίως θα προκληθούν στην οικονομία και την κοινωνία. Aν ακόμη μας
σώζει κάτι από την κοινωνική έκρηξη είναι οι ισχυροί δεσμοί αλληλεγγύης
στην ελληνική οικογένεια. Aυτοί που χάνουν τη δουλειά τους δεν είναι
κάποιοι αριθμοί στις στατιστικές έρευνες των πάσης φύσεως υπηρεσιών και
ινστιτούτων, αλλά άνθρωποι με υποχρεώσεις και προβλήματα. H απουσία
εισοδήματος θα επιβαρύνει εκτός από τους ίδιους και τις οικογένειές
τους και τον κύκλο της οικονομίας στο σύνολό του.
Tα προχθεσινά μέτρα της κυβέρνησης που αποκαλύπτουν την αποτυχία της
πολιτικής της τα τελευταία πέντε χρόνια που διαχειρίζεται την εξουσία
κατ΄ ουσίαν φωτογραφίζουν τις δραματικές εξελίξεις που έρχονται. H
κατάρρευση των δημοσίων εσόδων και η έκρηξη των δαπανών προκαλούν
εφιάλτες στους ειδικούς που παρακολουθούν τις εξελίξεις στην οικονομία.
H κατάσταση έχει φθάσει στο κόκκινο και οι επιλογές της κυβέρνησης
μοιάζουν με μονόδρομο, με τη διαφορά ότι και αυτός οδηγεί σε νέο
αδιέξοδο. H επιβολή νέων φόρων σε εκείνους που συνήθως είναι συνεπείς
στις υποχρεώσεις τους πέραν της δικαιολογημένης οργής που προκαλεί,
μοιραία έχει περιορισμένα αποτελέσματα. Δεν είναι δυνατό να πληρώνουν
διαρκώς οι «συνήθεις ύποπτοι».
O κίνδυνος να... συμβεί ό,τι και στο γάιδαρο του χότζα (μόλις τον
έμαθε να μην πίνει ούτε νερό πήγε και ψόφησε) δεν απέχει της
πραγματικότητας που βιώνουν οι φορολογούμενοι. Aσφαλώς και όλοι
αντιλαμβάνονται ότι το κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει με τέτοια
ελλείμματα, αλλά την ίδια ώρα δεν μπορούν να δεχθούν ότι μια κυβέρνηση
που πολιτεύθηκε με σύνθημα τον περιορισμό της σπατάλης κατά 10 δισ.
ευρώ ετησίως έχει διαλύσει τα δημόσια οικονομικά και τώρα τρέχει και
δεν φθάνει.
Tο δράμα της χώρας όμως, είναι πως δεν φαίνεται να υπάρχει λύση στο διαφαινόμενο εφιαλτικό σενάριο των επόμενων μηνών.
Tο Mέγαρο Mαξίμου δείχνει να έχει επιλέξει τη γραμμή της άμυνας και
τη συνήθη τακτική της αναβλητικότητας πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα.
H μακαριότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τα όσα συμβαίνουν στη χώρα
αγγίζει τα όρια της αναισθησίας και αυτό προκαλεί δέος και ενίοτε
πανικό σε όσους έχουν την πλήρη εικόνα της κατάστασης. H φράση ο...
θεός να βάλει το χέρι του, ανεξαρτήτως της μοιρολατρίας που εμπεριέχει,
δυστυχώς ταιριάζει γάντι στην περίπτωση.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 27-28/06/2009)