Στις 27 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από τη στιγμή που ο αμερικανός συνταγματάρχης
Έντουιν Λ. Ντρέικ άντλησε για πρώτη φορά πετρέλαιο από το υπέδαφος, εγκαινιάζοντας
έτσι το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, της εποχής του πετρελαίου.
Αυτό που ξεκίνησε όμως 150 χρόνια πριν, ενδέχεται να μη διαρκέσει άλλα 150, ίσως
μάλιστα ούτε καν 50 χρόνια επιπλέον, καθώς ο πλανήτης κινείται ολοένα και
περισσότερο προς την υιοθέτηση άλλων πηγών ενέργειας. Ο συγγραφέας Μπράιαν
Μπλακ τονίζει σε άρθρο του περιοδικού Wired, ότι «το βλέπω λιγότερο ως μια επέτειο την οποία πρέπει να
γιορτάσουμε και περισσότερο ως μια επέτειο που μας θυμίζει πως φτάσαμε εδώ και
την κρίσιμη στιγμή στην οποία βρισκόμαστε».
Όταν ο συνταγματάρχης Ντρέικ και οι σύγχρονοί του κατασκεύασαν τις πρώτες
πετρελαιοπηγές δεν υπήρχαν ούτε αυτοκίνητα, ούτε πλαστικά, ούτε και η χημική
βιομηχανία. Την εποχή εκείνη το νερό ήταν η κύρια πηγή ενέργειας για τη
βιομηχανία, παράλληλα με τον λιθάνθρακα. Και ο κύριος ρόλος του πετρελαίου
αρχικά ήταν για να παράγει φωτισμό, ενώ η χρήση του ως καύσιμο κίνησης ήρθε
δεκαετίες αργότερα.
Πριν το 1860, το πετρέλαιο ήταν μια γνωστή και αξιοπερίεργη ουσία. Οι άνθρωποι
το μάζευαν από φυσικές κηλίδες και μερικοί το έπιναν ως φάρμακο ή το έτριβαν πάνω
στις αρθρώσεις τους για τον πόνο. Κάποιοι είχαν την ιδέα να το διυλίσουν ώστε
να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο στις λάμπες, αλλά ήταν πιο εύκολο να χρησιμοποιήσουν
λίπος από χοίρους ή φάλαινες διότι δεν υπήρχε ακόμα μια σταθερή παραγωγή
πετρελαίου.
Μερικοί «γιάνκηδες» καπιταλιστές από το Κονέκτικατ είχαν όμως την αίσθηση ότι
θα μπορούσε να βρεθεί σε μεγάλες ποσότητες στο υπέδαφος και να γίνει ευρεία χρήση
του. Εκείνοι ήταν που προσέλαβαν τον άνεργο συνταγματάρχη Ντρέικ ώστε να ανακαλύψει
υπόγεια κοιτάσματα. Ο Ντρέικ ξεκίνησε την προσπάθειά του την άνοιξη του 1859
και χρησιμοποιούσε μια μεταλλική «μύτη» η οποία βρισκόταν στην άκρη ενός σκοινιού
και χτυπούσε με δύναμη τους βράχους στο υπέδαφος βαθαίνοντας σιγά-σιγά το πηγάδι.
Στις 17 Αυγούστου σε βάθος 23
μέτρων, ο Ντρέικ και ο βοηθός του βρήκαν πετρέλαιο. Αποτέλεσμα
ήταν στα χρόνια μεταξύ του 1864 και του 1870 η μικρή κοιλάδα στην δυτική
Πενσυλβάνια να γίνει η πρώτη πετρελαιοπαραγωγός περιοχή στον κόσμο και πήρε το όνομα
«Petrolia». Από τις πετρελαιοπηγές
που ανοίχτηκαν μεταξύ του 1859 και του 1873 παρήχθησαν 56 εκατ. βαρέλια πετρελαίου.
Με βάση την κατανάλωση στις ΗΠΑ σήμερα, η ποσότητα αυτή θα καταναλωνόταν σε τρεις
μόλις ημέρες.
Η παραγωγή του νέου καυσίμου αυξήθηκε απότομα καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι
δραστηριοποιούνταν στην εξόρυξή του και σύντομα ήρθε ένα χρονικό σημείο στο οποίο
τα βαρέλια από ουίσκι στα οποία αποθήκευαν το πετρέλαιο κόστιζαν περισσότερο από
το περιεχόμενό τους. Ήταν η πρώτη περίπτωση υπερπαραγωγής στα χρονικά.
Σύντομα, όλοι αντιλήφθηκαν τα πλεονεκτήματα του πετρελαίου: Ήταν υγρό, οπότε
αποθηκευόταν και μεταφερόταν εύκολα, απέδιδε σε ενέργεια πολύ περισσότερο από ότι
το ξύλο και βρισκόταν σε μια σχετικά σταθερή κατάσταση, δηλαδή δεν ανατιναζόταν
χωρίς λόγο. Παράλληλα άρχισαν να πληθαίνουν οι ιδέες για εφαρμογές με βάση το πετρέλαιο,
το οποίο μπήκε σταδιακά στη ζωή όλων. Το νέο καύσιμο θα άλλαζε την πορεία της ανθρωπότητας
και θα αποτελούσε το σημείο αναφοράς για τον πολυτάραχο 20ο αιώνα.