Αναδημοσιεύουμε σήμερα από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ (3/10/2003) ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Παναγή Βουρλούμη, γνωστό οικονομολόγο και τ. Διοικητή της Εμπορικής Τράπεζας, αναφορικά με την Ολυμπιακή Αεροπορία και το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι προσπάθειες διάσωσής της. Πέραν από την οικονομική και κοινωνική πλευρά του θέματος η Ο.Α. έχει και ένα ενεργειακό ενδιαφέρον αφού είναι απ’ τους μεγαλύτερους πελάτες αεροπορικών καυσίμων στην Ελλάδα και μέτοχος της εταιρείας στην οποία ανήκει ο αγωγός καυσίμων μεταξύ ΕΛΠΕ και του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος.
>b>Καμία Ελπίδα για την Ολυμπιακή
Του Παναγή Βουρλούμη
Η Βουλή ψήφισε πρόσφατα κυβερνητική τροπολογία που προσπαθεί να ανοίξει το δρόμο για τη δημιουργία νέας Ολυμπιακής. Το σχήμα προβλέπει ότι η υφιστάμενη Ολυμπιακή θα συνεισφέρει το πτητικό της έργο και ανάλογο προσωπικό στη νέα Ολυμπιακή, ενώ η ίδια θα εξακολουθήσει να υπάρχει, κρατώντας τα χρέη και το βάρος των απολύσεων, συνταξιοδότησης ή συνέχισης της μισθοδοσίας του πλεονάζοντος προσωπικού.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να παρακάμψει την απαγόρευση κρατικής επιδότησης σε αερομεταφορείς, που έχει επιβάλει η Ε.Ε., και να δημιουργήσει προϋποθέσεις προσέλκυσης ιδιωτικού κεφαλαίου στη νέα Ολυμπιακή. Θα επιδοτείται η «παλαιά» Ολυμπιακή, που όμως δεν θα είναι πια αεροπορική εταιρεία, ενώ η «νέα» ξαλαφρωμένη από τα χρέη και το πλεονάζον προσωπικό, θα μπορεί να λειτουργεί με κέρδος.
Αυτή είναι η θεωρία. Στην πράξη οι στόχοι θα αποτύχουν. Το σχήμα δεν έχει εγκριθεί από την Ε.Ε. Εάν απορριφθεί, θα πρέπει να αποσυρθεί. Άρα η αποτυχία του θα είναι ακαριαία. Αν εγκριθεί, τότε αρχίζει νέα περίοδος αγωνίας. Μέχρι να αποφασίσει η Ε.Ε, κανένας σοβαρός ιδιώτης δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την Ολυμπιακή. Έχει μεγάλη σημασία πόσο θα καθυστερήσει η απόφαση της Ε.Ε., γιατί σε όλο το διάστημα της αναμονής η κατάσταση της Ολυμπιακής θα επιδεινώνεται. Έστω όμως ότι η Ε.Ε., παρά τις αντίθετες γι’ αυτό ενδείξεις, εγκρίνει το σχήμα σύντομα.
Πάλι δεν λύνεται το πρόβλημα.
Την γέννηση της νέας Ολυμπιακής δεν συνοδεύει κανένα επιχειρηματικό σχέδιο. Για να λειτουργήσει η νέα εταιρεία θα χρειαστεί σημαντικό κεφάλαιο κίνησης. Ποιος θα το βάλει; Από την τροπολογία δεν προκύπτει πως θα προικοδοτηθεί η νέα Ολυμπιακή.
Η απαλλαγή της νέας Ολυμπιακής από τα χρέη και το πλεονάζον προσωπικό –αν δεχθούμε ότι θα φύγουν οι πλεονάζοντες και όχι οι μη διαθέτοντες μέσα- θα μειώσει πράγματι το κόστος λειτουργίας της. Όμως θα υπάρξουν και αυξήσεις στο κόστος λειτουργίας γιατί η Νέα Ολυμπιακή θα πρέπει να αγοράζει πολλές υπηρεσίες που η παλαιά παρείχε η ίδια στον εαυτό της. Η απουσία επιχειρηματικού σχεδίου θέτει σε αμφιβολία τη βιωσιμότητα της νέας Ολυμπιακής, έστω και μετά τις ελαφρύνσεις. Ο ιδιώτης επενδυτής θα προσέξει ιδιαιτέρως το θέμα του προσωπικού. Είναι ένας χώρος που η Ολυμπιακή έχει πολύ βεβαρημένο παρελθόν. Τα πρόσφατα γεγονότα –αποχή από εργασία κλπ- έδειξαν ότι το προσωπικό είναι αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα προνόμιά του.
Τέλος, όπως έχει επισημανθεί αλλού, η τροπολογία βρίθει από νομικές ατέλειες που την καθιστούν ευπρόσβλητη στα δικαστήρια. Ενας ακόμη λόγος για να απόσχουν οι ιδιώτες επενδυτές.
Για τους παραπάνω λόγους –εκκρεμότητα έγκρισης Ε.Ε., απουσία επιχειρηματικού σχεδίου, προσωπικό, νομικά κενά- είναι απίθανο να βρεθεί σοβαρός ιδιώτης στρατηγικός επενδυτής για να αναλάβει. Επομένως η νέα Ολυμπιακή, αν τελικά ιδρυθεί, θα συνεχίσει να λειτουργεί με το ιδιόμορφο σχήμα του παρελθόντος –συνδιοίκηση από κράτος και συνδικάτα- και θα καταλήξει εκεί που κατέλειξαν οι προκάτοχοί της. Και παλιότερα η Ολυμπιακή απηλλάγει από τα χρέη της για να κάνει καινούργιο ξεκίνημα και γρήγορα κατάντησε πάλι υπερχρεωμένη και προβληματική. Το ίδιο θα γίνει και τώρα.
Στο μεταξύ, με την αλλοπρόσαλλη τιμολογιακή της πολιτική θα ζημιώνει τις άλλες αεροπορικές εταιρείες, ιδίως εκείνες που παρέχουν υπηρεσίες στο εσωτερικό της χώρας.
Η συζήτηση στη Βουλή ήταν απογοητευτική, αλλά και αποκαλυπτική. Τα αριστερά κομματίδια είπαν τα γνωστά περί «ξεπουλήματος» στο μεγάλο κεφάλαιο. Από εκεί δεν περιμένει κανείς σοβαρή συζήτηση. Η μείζων αντιπολίτευση γνωρίζει πολύ καλά το αδιέξοδο, αλλά διστάζει να προτείνει ριζικά μέτρα. Περιμένει ότι θα γίνει κυβέρνηση και δικαιολογημένα δεν επιθυμεί κινητοποιήσεις, ιδίως κατά την κρίσιμη περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η κυβέρνηση γνωρίζει και εκείνη ότι το σχήμα της νέας Ολυμπιακής δεν έχει πιθανότητα επιτυχίας. Με την υποβολή του όμως, στοχεύει να κερδίσει χρόνο, μεταθέτει την κρίση, είτε αυτή προέλθει από απόφαση της Ε.Ε. είτε από την αποτυχία της νέας Ολυμπιακής. Ακολουθεί και εδώ την τακτική του προεκλογικού κουκουλώματος, που όμως έχει τεράστιο κόστος για τον φορολογούμενο πολίτη.