Τουλάχιστον όλοι οι Αθηναίοι, αν όχι οι Ελληνες, γνωρίζουν «έγκυρα και από πρώτο χέρι» ότι μια από τις ολυμπιακές «σιδεριές» του διάσημου Ισπανού αρχιτέκτονα κ. Καλατράβα στοιχίζει (σχεδιασμός, κατασκευή, τοποθέτηση και επίβλεψη), με το οποίο θα κτίζαμε 4-5 στάδια σαν του Καραϊσκάκη! Αναρωτιέσαι αν η περίφημη ολυμπιακή «σιδεριά» είναι καμωμένη από χρυσάφι ή από πλατίνα πεποικιλμένη με πολύτιμους λίθους.
Δεν αναφέρω το ποσόν που άκουσα, γιατί υποπτεύομαι ότι είναι φανταστικό και ψεύτικο. Υποθέτω ότι κάποιο εντυπωσιακό και αληθινό ποσό, διογκώνεται ακατάπαυστα από θαυμασμό, απορία και αγανάκτηση, καθώς περνάει από στόμα σε στόμα. Το 0,01% αυτού του μυθώδους και, πιστεύω, φανταστικού ποσού είναι αρκετά μεγαλύτερο από τα 150.000 ευρώ (και όχι από 500.000 που από λάθος έγραψα προχθές), τα οποία ζήτησε η πάμπτωχη και κατά τα άλλα ιστορική κοινότητα Αμπελακίων Λαρίσης για να κατασκευάσει έναν «αναπτυξιακό» αγροτικό χωματόδρομο και το απέρριψε ο υπουργός Γεωργίας ο κ. Δρυς. Ή από το πολύ μικρότερο ποσό που απαιτείται για την επισκευή της εκκλησίας και συντήρηση των τοιχογραφιών του Αγίου Γεωργίου, «διατηρητέου μνημείου» στα χαρτιά. Είκοσι χρόνια τώρα ο κ. Βενιζέλος, οι προκάτοχοί του και η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων δεν μπόρεσαν να εξοικονομήσουν αυτό το ποσό. Το υποσχέθηκε κάποτε η κ. Μενδώνη, αλλά δεν τήρησε την υπόσχεσή της.
Υποθέτω, ότι άλλες χίλιες κοινότητες, ιστορικές και μη, έχουν αναλόγου μεγέθους αιτήματα, τα οποία απέρριψε κάποιος υπουργός, συνολικού ποσού και πάλι υποδεέστερου από το φημιζόμενο κόστος της σιδεριάς του κ. Καλατράβα. Οι κάτοικοι αυτών των χιλίων κοινοτήτων ασφαλώς παρακολούθησαν προχθές τον ολυμπιακό τηλεμαραθώνιο της ΝΕΤ, της ΕΡΤ και όλου αυτού του προπαγανδιστικού «συναπαντήματος» να αναλύονται σε ύμνους και λυρικές περιγραφές των ολυμπιακών έργων «που έγιναν για μας και θα μείνουν σ’ εμάς» (φυσικά χωρίς εμάς). Και άλλα τέτοια «κουφά»! Μίλησαν και για την τελετή έναρξης και σε μια γωνιά του εν αποσυνθέσθει ολυμπιακού σταδίου πήρε η κάμερα και το μάτι μας καμιά εικοσαριά «εθελοντές» με χλαμύδες (!), ενδεχομένως σε μιαν άλλη γωνιά ισάριθμοι «έθελοντές» με φουστανέλα έκαναν τη δική τους πρόβα. Με κάτι τέτοιες… πρωτοτυπίες θα «καταγράψουν τη μεγάλη ιστορία και το μεγάλο πολιτισμό αυτής της χώρας», όπως είπε ο αμήχανος και μάλλον δυστυχής ρεπόρτερ.
Να εξηγούμαστε: οι παρατηρήσεις αυτές δεν στρέφονται εναντίον του κ. Καλατράβα. Ο άνθρωπος έχει τις τιμές του και την τιμή των τιμών!
Όπως ο Ζολώτας, ο Λαλαούνης, ο Καίσαρης και ο Bulgari έχουν τις δικές τους τιμές. Αλλά τι δουλειά έχει η Μαριορή να πάει σ’ αυτά τα μαγαζιά για ν’ αγοράσει τα χρυσαφικά του γάμου της; Δεν της έφτανε ο γυρολόγος και ο δοσάς» κοσμηματοπώλης της γειτονιάς από τον οποίον ενδεχομένως αγόρασε τα κοσμήματά της και η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου πριν από μερικά χρόνια;
Δεν είναι γκρίνια αγαπητοί μου. Αφού μας βρήκε το πρώτο δυστύχημα, μικρή και φτωχή χώρα να αναλάβουμε τι μέγιστη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, απανωτά μας βρήκε και το δεύτερο και ίσως χειρότερο: να μιμηθούμε πιθηκίζοντας τη χλιδή και την «γκλαμουριά» με ένα μείγμα «ιδεών» από το Σίδνεϊ, τη Βαρκελώνη και τις πλούσιες και από χαρακτήρα φαντασμαγορικές ΗΠΑ. Είχαμε την ευκαιρία να δείξουμε την «ιστορία και τον πολιτισμό» μια μικρής φτωχής, αλλά νοικοκυρεμένης χώρας, που έχει τη φιλοδοξία να βάλει τη δική της σφραγίδα σε ότι κάνει. Η «σιδεριά του», του Καλατράβα, πόση σχέση έχει με το δικό μας τοπίο και τη δική μας αρχιτεκτονική;
(Από την εφημερίδα Καθημερινή )