Tου Ν. Νικολάου
Όσοι μιλάμε και γράφουμε για την ανάγκη να νοικοκυρευθεί ο δημόσιος τομέας, να περιορισθούν οι σπατάλες στις κρατικές δαπάνες και να κοπεί ο ομφάλιος λώρος της διαφθοράς που συνδέει τις κρατικές υπηρεσίες με το κυβερνών κόμμα, αναφερόμαστε κυρίως στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Οι λεγόμενες ΔΕΚΟ είναι δυστυχώς η πλέον προκλητική απόδειξη του φαύλου κομματικού κράτους, αφού ως πρόσφατα δεν συνέτασσαν καν προϋπολογισμούς, ούτε η διαχείριση των οικονομικών ελεγχόταν από τις συντεταγμένες αρχές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Με αποτέλεσμα δίπλα στα υψηλά κρατικά ελλείμματα που υπονομεύουν την οικονομική σταθερότητα, να υπάρχουν άλλα, κρυφά μεν αλλά υπαρκτά που τροφοδοτούν τον πληθωρισμό.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κατέθεσε στη Βουλή την προηγούμενη Πέμπτη, στη συζήτηση για την οικονομία, έναν κατάλογο των μελών του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του ΠαΣοΚ, από τον οποίο προκύπτει ότι όλοι είναι σύμβουλοι υπουργοί ή μέλη στα Διοικητικά Συμβούλια ΔΕΚΟ, ενώ στις ΔΕΚΟ επίσης εργάζεται (!) το 80% των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΠαΣοΚ. Αυτή είναι η περίφημη νομενκλατούρα που είναι υπεύθυνη για τα μεγάλα ελλείμματα, την κακοδιαχείριση εθνικών πόρων που αγγίζει τα όρια της διαφθοράς αλλά και την κακή ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται στους πολίτες. Αλλά επειδή αυτή η νομενκλατούρα πριν από μία 10ετία ακριβώς ήταν το ίδιο σπάταλη και διεφθαρμένη, έστω και αν ήταν γαλάζια, και επειδή μετά τις εκλογές μπορεί να ξαναείναι γαλάζια, το πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε είναι πώς θα αποκόψουμε τις ΔΕΚΟ από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, πώς θα τις κάνουμε καλύτερες, δηλαδή πώς θα δουλεύουν χωρίς ελλείμματα και θα παρέχουν στους πολίτες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι η μετατροπή των ΔΕΚΟ σε κομματικό φέουδο βρίσκεται στη βάση όχι μόνο της αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά προκαλεί και ισχυρούς ενδοκυβερνητικούς τριγμούς, αφού όποιος υπουργός εξουσιάζει τις ΔΕΚΟ, και μάλιστα τις πιο ισχυρές, έχει έναντι των συναδέλφων του ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που του δίνουν προβάδισμα στις εκλογές. Αυτός ο υπουργός που προΐσταται των ΔΕΚΟ μπορεί να κάνει προσλήψεις, μπορεί να «βολέψει» τους συμβούλους του και με έμμεσο τρόπο να χρηματοδοτήσει προεκλογικές εκστρατείες του κόμματος, αλλά με περίοπτη τη δική του προβολή. Αυτός ο ανταγωνισμός των υπουργών με λάφυρο τις ΔΕΚΟ παίρνει πολλές φορές τη μορφή ενός υπόγειου και ανελέητου πολέμου που ενίοτε μπορεί να απειλήσει τη συνοχή ολόκληρης της κυβέρνησης.
Για όσους παροικούν στην Ιερουσαλήμ είναι άλλωστε γνωστό ότι οι περιπέτειες του ΟΤΕ την τελευταία περίοδο, η πτώση της μετοχής του που ζημιώνει χιλιάδες αποταμιευτές αλλά και τα προβλήματα που έχει στη Ρουμανία και στις άλλες επενδύσεις του στο εξωτερικό δεν μπορούν να εξηγηθούν όλα από τις ανεπάρκειες του μάνατζμεντ του Οργανισμού. Είναι βέβαιο ότι το γεγονός πως ο ΟΤΕ με απόφαση του Πρωθυπουργού, από πλευράς ευθύνης και παρακολούθησης, έφυγε από το υπουργείο Μεταφορών και πήγε στο υπουργείο Οικονομίας και οικονομικών εξηγεί πολλές από τις «βόμβες» που πέφτουν στο Μέγαρο του Αμαρουσίου.
Ο τομεάρχης Οικονομίας και Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας κ. Γ. Αλογοσκούφης σε συνέντευξή του στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg δήλωσε ότι η Νέα Δημοκρατία, αν κερδίσει τις εκλογές, θα ιδιωτικοποιήσει όλες τις ΔΕΚΟ, όπως είπε, με εξαίρεση την ΑΤΕ. Η Νέα Δημοκρατία θα επιδιώξει να διαθέσει σε επενδυτές ποσοστό μετοχών το οποίο εξασφαλίζει έλεγχο κεφαλαίου και διοίκησης επιχειρήσεων, αφού σήμερα παρά το ότι έχουν εισαχθεί στο Χρηματιστήριο ελέγχονται ακόμη από το κράτος. Ανέφερε δε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα στο σημείο αυτό την Εθνική Τράπεζα.
Δεν υπάρχει θέμα ότι η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ είναι μια ριζική λύση στο νοσηρό πρόβλημα κομματικοποίησης των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Είναι όμως η λύση αυτή επιθυμητή; Μήπως μας λύσει το πρόβλημα της κομματικής διαφθοράς και μας προκαλέσει άλλα πιο πολύπλοκα που θα ξεκινούν από την υποτέλεια σε ξένα συμφέροντα και θα φθάνουν ως την άγρια εκμετάλλευση των καταναλωτών, δηλαδή των ελλήνων πολιτών; Οι φόβοι αυτοί είναι υπαρκτοί, αν η πρόταση για πλήρη ιδιωτικοποίηση συμπεριλάβει και τη λεγόμενη κοινή ωφέλεια, δηλαδή το ηλεκτρικό, τις τηλεπικοινωνίες, το νερό κτλ. Οι Ελληνες άλλωστε ως λαός έχουμε πικρή πείρα από την εποχή της παντοκρατορίας της Πάουερ, της Ούλεν κτλ.
Ίσως λοιπόν πρέπει να αναζητήσουμε πιο σύγχρονες λύσεις και να συζεύξουμε τον ιδιωτικό (που ο ρόλος του με τις μετοχοποιήσεις έχει δυναμώσει) με τον κρατικό τομέα σε σχήματα που να εγγυώνται την ανεξαρτητοποίηση των ΔΕΚΟ από τα εκάστοτε κυβερνών κόμμα.
(Από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 3/12/2003)