Αναδημοσιεύουμε σήμερα από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του ανεξάρτητου Βουλευτή κ. Στέφανου Μάνου το οποίο αναφέρεται στα φλέγοντα θέματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας δηλαδή την παιδεία, την δημόσια διοίκηση και την οικονομία. Εκτιμούμε ότι οι παρατηρήσεις, οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις του κ. Μάνου θα τύχουν της προσοχής των αναγνωστών του energia.gr, αφού έχουμε εισέλθει ουσιαστικά στην προεκλογική περίοδο και κάθε ανάλυση αυτού του επιπέδου είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
Αναγκαία
η σύγκρουσις
του Στέφανου Μάνου
Πέρυσι, με άρθρο μου στην «Εστία» εξ αφορμής της συζητήσεως του Προϋπολογισμού, έκανα τρεις απαισιόδοξες διαπιστώσεις. Εφέτος τις επαναλαμβάνω:
-Η παιδεία, διολισθαίνει συνεχώς προς χαμηλότερα επίπεδα.
-Η δημόσια διοίκηση βρίσκεται σε πλήρη διάλυση.
-Η οικονομία χάνει συνεχώς την ικανότητα της να ανταγωνιστεί.
Τους τελευταίους 12 μήνες τίποτε δεν έγινε για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Το αντίθετο. Και τα τρία προβλήματα οξύνθηκαν.
Η αυξανόμενα κακή παιδεία τροφοδοτεί τον εαυτό της και τη διοίκηση με διαρκώς χειρότερο ανθρώπινο δυναμικό. Έτσι εξασφαλίζεται ότι τόσο η ίδια η παιδεία, όσο και η δημόσια διοίκηση θα γίνονται συνεχώς χειρότερες. Ο συνδυασμός κακής και ανεπαρκούς παιδείας και κακής διοίκησης είναι η πιο σίγουρη συνταγή για την συνεχή μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Η ανεπάρκεια της παιδείας εξηγεί γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη, και με μεγάλη διαφορά, ανεργία των νέων.
Αναγνωρίζω ότι κανένα από αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζεται είτε εύκολα, είτε γρήγορα. Κανένα δεν αντιμετωπίζεται μόνο του, διότι το ένα είναι συνδεδεμένο με το άλλο.
Η έκταση και η πολυπλοκότητα αυτών των προβλημάτων έχει πείσει το πολιτικό σύστημα ότι είναι προτιμότερο να μη τα αγγίζει. Αρκείται σε διακοσμητικές επεμβάσεις και εξαγγελίες και το μόνο που επιτυγχάνει είναι να συσκοτίζει την πραγματικότητα και να παραπλανά τον ελληνικό λαό. Η νίκη στις εκλογές έχει γίνει αυτοσκοπός, και όχι το μέσο για την εφαρμογή μιας αποτελεσματικής πολιτικής. Τα προβλήματα όμως μένουν, μεγαλώνουν, μας απειλούν.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Απλά, δεν πάει άλλο. Μετά το 2005 μερικά από τα προβλήματα θα λάβουν εκρηκτικές διαστάσεις και η ελληνική κοινωνία, απροετοίμαστη όπως είναι, θα συγκρουστεί με το αδιέξοδο που, ο πολιτικός κόσμος όρθωσε μπροστά της.
Έχουν λύση τα προβλήματα; Βέβαια έχουν! Πρέπει ν’ αρχίσουμε από τους ανθρώπους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε βελτίωση της κατάστασης στην παιδεία αν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν γίνουν καλύτεροι. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι η δημόσια διοίκηση θα γίνει καλύτερη αν οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνουν καλύτεροι.
Έχει αποδειχθή στην πράξη, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, ότι οι άνθρωποι προσαρμόζονται σε κίνητρα και αντικίνητρα. Αν καθιερωθούν τα σωστά κίνητρα και τα σωστά αντικίνητρα θα υπάρξει ραγδαία βελτίωση του επιπέδου παιδείας και διοίκησης. Το μήνυμα μας πρέπει να είναι ότι αναζητούμε και επιβραβεύουμε τους καλύτερους και δεν διστάζουμε να απαλλαγούμε από τους χειρότερους.
Το ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία δέκα χρόνια, ανήγαγε την επιδίωξη της συναίνεσης κατά την επίλυση των προβλημάτων σε υπέρτερο αγαθό από την ίδια την επίλυση των προβλημάτων. Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, για παράδειγμα, επανειλημμένως εξήγγειλε την πρόθεση της να απελευθερώσει αγορές, να καταργήσει υπέρ τρίτων φόρους, ν’ ανοίξει κλειστά επαγγέλματα. Καλές και σωστές προθέσεις που εγκαταλείφτηκαν μόλις διαπιστώθηκε ότι δεν συγκεντρώνουν επαρκή συναίνεση. Αλλά με ποιους επιδιώχτηκε η συναίνεση; Με τις οργανωμένες μειοψηφίες, τα συνδικάτα και τα κατεστημένα συμφέροντα σε βάρος των συμφερόντων της πλειοψηφίας των απλών πολιτών που δεν ανήκουν σε κομματικές οργανώσεις και συνδικάτα, σε βάρος της πορείας της χώρας στην νέα Ευρώπη των 25.
Σε αυτή την στάση, δηλαδή την επιδίωξη της συναίνεσης των οργανωμένων μειοψηφιών και κατεστημένων συμφερόντων, οφείλεται η αποτυχία του ΠΑΣΟΚ ν’ αντιμετωπίσει τα σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα που εμποδίζουν την πρόοδο της Ελλάδας. Όποιος άλλος προσεγγίσει τα προβλήματα με τον ίδιο τρόπο είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Θέλω να είμαι σαφής· δεν πιστεύω ότι μπορούν να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες ούτε να λυθούν τα προβλήματα στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση, στα ΜΜΕ, στο ασφαλιστικό, στον συνδικαλισμό, στην ανταγωνιστικότητα και σε πολλά άλλα, μικρά και μεγάλα, αν πρώτα, δεν ειπωθεί η αλήθεια στον λαό και στη συνέχεια ζητηθεί η θετική του ψήφος. Αν δεν γίνει από την αρχή κατανοητό ότι οι λύσεις θα περάσουν από σύγκρουση με οργανωμένες μειοψηφίες και κατεστημένα συμφέροντα.
Δεν αρνούμαι την σημασία της συναίνεσης, απλώς δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι στη σημερινή Ελλάδα, οι θιγόμενες οργανωμένες μειοψηφίες και τα κατεστημένα συμφέροντα θα συναινέσουν στον περιορισμό σημερινών ειδικών ωφελημάτων με αντάλλαγμα γενικότερα μελλοντικά κέρδη.
Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζονται επειγόντως βαθιές αλλαγές. Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα δεν τολμά να ζητήσει την θετική ψήφο των πολιτών για την εφαρμογή μιας τολμηρής μεταρρυθμιστικής πρότασης και μοιραία η κοινωνία δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει την ανάγκη της.
Για να ξεφύγει όμως η Ελλάδα από τη τελευταία θέση της Ευρώπης, τόσο η ηγεσία της, όσο και η κοινωνία της θα πρέπει να ανεχθούν, τι λέω, να καλωσορίσουν, τομές, ρήξεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις της στασιμότητας και της συντήρησης.
Αυτή την αλλαγή πλεύσεως θα περιμένω για να συμμετάσχω στη μάχη με όλες μου τις δυνάμεις.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 22/12/03)