Tου Κ. Σταμπολή
Η απόφαση του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη να εγκαταλείψει την αρχηγία του κυβερνώντος κόμματος και να συμβάλλει στην δημιουργία νέου πολιτικού σκηνικού είναι σε πλήρη συμφωνία με αυτά που είχε προαναγγείλει στη Βουλή κατά την συζήτηση του προϋπολογισμού λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα. Τότε είχε δηλώσει ότι αυτός θα διαμόρφωνε τις συνθήκες για την εκλογική αναμέτρηση ώστε το ΠΑΣΟΚ να εξέλθει και πάλι νικητής. Τότε είχαν γραφτεί και ακουστεί πολλά για την Σιβυλική αυτή δήλωση του πρωθυπουργού η οποία έδωσε την αφορμή για την διατύπωση σωρείας ευφάνταστων σεναρίων περί διαδοχολογίας και άλλων πολλών.
Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι οποιοσδήποτε ευρίσκετο στην εξουσία το ίδιο πράγμα θα επεδίωκε. Δηλαδή την διαμόρφωση θετικών για αυτόν, και το κόμμα του, συνθηκών με στόχο την παραμονή του στην εξουσία. Η πρωτοτυπία της σημερινής κατάστασης είναι ότι ο ίδιος ο κ. Σημίτης επέλεξε την προσωπική του απαγκίστρωση από το κυβερνητικό άρμα, πράγμα πρωτόγνωρο για τα Ελληνικά πολιτικά πράγματα, και την στήριξη ενός άλλου προβεβλημένου στελέχους με ιστορικά μάλιστα εχέγγεια. Η εξέλιξη αυτή έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς ως ενστικτώδης κίνηση αυτοσυντήρησης για το κυβερνών κόμμα το οποίο όντως έχει μονοπωλήσει την πολιτική εξουσία της χώρας τα τελευταία 23 χρόνια. Από μία πλευρά το κυβερνών κόμμα, ο κ. Σημίτης, και οι συνεργάτες του καλά κάνουν ότι κάνουν προσπαθώντας να διασφαλίσουν το πολιτικό τους μέλλον και την ανανέωση της λαϊκής εντολής.
Το ερώτημα όμως που τίθεται για το μεγάλο πλήθος των ψηφοφόρων είναι για τις άλλες λύσεις που υπάρχουν και εάν τα αντίπαλα πολιτικά σχήματα μπορούν να προσφέρουν πράγματι εναλλακτικές λύσεις και να πείσουν για την αυτάρκειά τους, τα προγράμματά τους και το όραμά τους, ότι και εάν αυτό συνεπάγεται, για μια καλύτερα οργανωμένη κοινωνία, με λιγότερες ανισότητες, με ευκαιρίες για περισσότερους και όχι για λιγότερους και την δημιουργία συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους. Επιπλέον, τα άλλα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να πείσουν για τον αναπτυξιακό σχεδιασμό τους, την ενίσχυση της πορείας της χώρας προς την Ευρωπαϊκό πυρήνα, δηλ. την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση, και την ικανότητα διοίκησης αλλά και διαχείρισης κρίσεων .
Το δίσεκτον 2004, και η αμέσως μετά περίοδος, είναι γεμάτη από δύσκολες προκλήσεις τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος. Ολυμπιακοί αγώνες, ολοκλήρωση των μεγάλων έργων, ενίσχυση και ανάπτυξη της περιφέρειας, διασφάλιση θέσεων εργασίας, μετάβαση στην κοινωνία της πληροφορίας, εκσυγχρονισμός και υλοποίηση της δημόσιας διοίκησης, διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία και δημιουργία συνθηκών ελεύθερου ανταγωνισμού επίλυση του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και πλήρης ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Ιδού τα μεγάλα θέματα της εποχής μας τα οποία και θα πρέπει να απασχολούν τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου που καλούνται εδώ και τώρα να τοποθετηθούν με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις. Αναπόφευκτα το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να υποστεί την κριτική για αυτά που μπορούσε αλλά δεν έκανε όλα αυτά τα χρόνια και την κατάχρηση εξουσίας που έκανε σε πολλές περιπτώσεις τα δε άλλα κόμματα με προέχουσα την Ν. Δημοκρατία θα πρέπει να προσκομίσουν ολοκληρωμένες προτάσεις διοίκησης και διαχείρισης και να μας ενημερώσουν για το αναπτυξιακό τους όραμα.
Θα ήτο από κάθε άποψη παρακινδυνευμένο να προδικάσουμε την έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος και θα διαφωνήσουμε με όσους υποστηρίζουν ότι η εκλογική νίκη της Ν. Δημοκρατίας είναι εξασφαλισμένη. και αυτό διότι οι επόμενοι δύο μήνες κρύβουν πολλές εκπλήξεις οι οποίες είναι βέβαιο ότι μέχρι την τελευταία στιγμή θα επιδρούν ανασχαιτικά και για τα δύο μεγάλα κόμματα. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα και σφιγκομετρήσεις της κοινής γνώμης το όποιο αποτέλεσμα για μία ακόμη φορά θα είναι οριακό. Γιαυτό και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η διατύπωση και τεκμηρίωση θέσεων και απόψεων και όχι η προβολή συμβόλων και ατόμων. Αυτά κατά κοινή ομολογία παραμορφώνουν την εικόνα η οποία συνήθως έρχεται και επικάθεται της πραγματικότητας.