Του Κ. Κόλμερ
Η βομβιστική ενέργεια της 11ης Μαρτίου, στους τρεις σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ισπανικής πρωτευούσης, με 200 νεκρούς και 1.200 τραυματίες, είχε ως «πολιτικό» επακόλουθο την άνοδο των σοσιαλιστών στην εξουσία και την απώλεια της από τον μέχρι τούδε πρωθυπουργό κ. Αθνάρ του Λαϊκού Κόμματος. Οπότε η αναλαβούσα την ευθύνη της βομβιστικής επιθέσεως Ισλαμική οργάνωση-φάντασμα Αλ Κάϊντα δύναται πλέον να κατεβάζει και ν‘ ανεβάζει κυβερνήσεις στην Δυτική Ευρώπη. Επίσης, στην Ρωσία, η ανασφάλεια μεταξύ άλλων από τα κτυπήματα των Τσετσένων «τρομοκρατών», επανεξέλεξε τον πρόεδρο Πούτιν με πλειοψηφία 70%, στις προεδρικές εκλογές της περασμένης Κυριακής
Η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους Διδύμους Πύργους της Νέας Υόρκης προξένησε 3.500 νεκρούς και μεγάλες παράπλευρες ζημίες. Είχε όμως δύο αδοκήτως «ωφελημένους»: τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζώρτζ Μπούς τον νεώτερο και τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν. Ο μεν πρώτος ανέκαμψε από τις μέχρι τότε δυσμενείς σφυγμομετρήσεις και πέρασε την φιλοπόλεμο πολιτική του, ο δε Σαρόν προώθησε το σχέδιό του για εποικισμό των Παλαιστινιακών εδαφών και το κτίσιμο του διαχωριστικού τείχους μεταξύ Παλαιστινίων και Εβραίων εποίκων.
Ερωτωμένη υποθετικώς η ευφάνταστος συγγραφεύς αστυνομικών μυθιστορημάτων Αγκάθα Κρίστη, δια το ποίος ο πιθανός ηθικός αυτουργός των δύο τρομοκρατικών ενεργειών του 2001 και του τρέχοντος μηνός, θα έλεγε: «αναζητήσατε τους ωφελημένους»! Εν τούτοις, δεν είναι έτσι απολύτως τα πράγματα - αν και ο Πρόεδρος Μπούς παρακωλύει ακόμη και σήμερα την ανεξάρτητη έρευνα του Κογκρέσσου για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Εν πρώτοις, οι «τρομοκρατικές» επιθέσεις δεν είναι κάτι καινούργιο. «Τρομοκράτη» ονόμαζαν οι Τούρκοι τον πυρπολητή Κωνστ. Κανάρη, οι ΄Αγγλοι τούς πατριώτες της ΕΟΚΑ, στον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου 1957-61 και οι Γερμανοί στην Κατοχή τους δεξιούς αντιστασιακούς της ΠΕΑΝ που ανετίναξαν του κτίριο της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ, στην γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος. Ως «τρομοκράτης» έμεινε στην φυλακή επί 20 έτη ο Νέλσων Μαντέλα.
Είχαν προηγηθή κρατικές τρομοκρατικές ενέργειες των δημοκρατικών Αθηναίων, που έσφαξαν «ηβηδόν» τους Μηλείους και παρ’ ολίγον τους Μυτιληναίους στον Πελοποννησιακό πόλεμο, η λευκή τρομοκρατία της Γαλλικής και Μποσλσεβικικής επαναστάσεως, το 1793 και 1920 αντιστοίχως και οι σφαγές των Τούρκων εις βάρος των Αρμενίων και των Ποντίων το 1910-14. Στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι από αέρος βομβαρδισμοί της Δρέσδης και των Ιαπωνικών πόλεων Χιροσίμα και Ναγκασάκι είχαν περισσότερο «τρομοκρατικό» παρά στρατηγικό περιεχόμενν αλλά τους διενήργησαν οι νικητές, ενώ την τρομοκρατία των Γερμανών και Ιταλών φασιστών στην κατεχομένη Ευρώπη και Αιθιοπία οι ηττημένοι.
΄Αρα η «τρομοκρατία», ως απόπειρα προωθήσεως διαφόρων επιδιώξεων, μέσω εκφοβισμού της κοινής γνώμης, είναι ένα πολιτικό όπλο στα χέρια μιάς αδιστάκτου μειοψηφίας. Διαφέρει όμως η κρατική τρομοκρατία από την «δευτερογενή» όχι μόνον ως προς τα αίτια αλλά και στα αποτελέσματα. Οι τρομοκράτες δρουν αιφνιδιαστικά ενώ οι κυβερνήσεις καταλαμβάνονται εξ απήνης αν και έχουν τις σχετικές πληροφορίες. Οι βομβιστές δρουν με «φθηνό» υλικώς τρόπο ενώ οι κυβερνήσεις αντιδρούν πολυδαπάνως, εξόδοις των φορολογουμένων. Η τρομοκρατική επίθεση στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο το 1997 εκόστισε στους βομβιστές 400 δολλάρια, στις ασφαλιστικές εταιρίες 550 εκατομ. δολλάρια και στον Αμερικανό φορολογούμενο 38 δισ. δολλάρια για επιπρόσθετα μέτρα ασφαλείας. Οι τρομοκράτες καθίστανται ακαταμάχητοι όταν γίνονται ιδανικοί αυτόχειρες. Ούτε η ποινή του θανάτου τους αποτρέπει. Τ’ αντίποινα διαιωνίζουν τον κύκλο του αίματος και το αδιαπραγμάτευτο ελάχιστα τους αποθαρρύνει. Η δευτερογενής τρομοκρατία διαταράσσει τις αγορές ενώ η πρωτογενής τις ενισχύει.
Τι πράττουν οι κυβερνήσεις δια την καταστολή της Τρομοκρατίας;
Αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας, συλλογική κρατική προσπάθεια και στενωτέρα παρακολούθηση των τρομοκρατικών οργανώσεων. Αλλά τα μέτρα αυτά αποδεικνύονται αλυσιτελή καθώς η διεθνής Τρομοκρατία επωφελείται της παγκοσμιοποιήσεω , της νανοτεχνολογίας και της ιδεοληψίας. Όταν οι πύραυλοι εδάφους – αέρος «Στίγκερ» , με τους οποίους η CIA εφοδιάζε τους Μουζαχεντίν στον πόλεμο του Αφγανιστάν, κατώρθωσαν να εκδιώξουν τους Σοβιετικούς, η «νίκη» δεν απεδόθη στους Αμερικανούς αλλά εις ...θείον δάκτυλον. «Αφού ο Αλλάχ ενίκησε τους Ρώσους , είπαν αργότερα οι Ταλιμπάν, θα νικήσουμε και τους Αμερικανούς!»΄Ετσι εγκαινιάσθηκε η τρομοκρατική δράση της ΄Αλ Κάϊντα...
Στο λυκαυγές του 21ου αιώνος, νέες μορφές αναρχίας και αυταρχικότητος κυοφορούνται, για τις οποίες η διεθνής τρομοκρατία αποτελεί άλλοθι, ενώ στην ουσία πρόκειται περί της επιταχύνσεως του νόμου της εντροπίας, εκ του ανταγωνισμού των πλουσίων και πτωχών εθνών, για την εκμετάλλευση των πεπερασμένων πόρων του πλανήτου, μεταξύ των οποίων και το κλίμα του. Οι πτωχοί θα καταφεύγουν ολονέν και περισσότερο στο όπλο της Τρομοκρατίας, όσον το χάσμα εισοδήματος θα διευρύνεται με τους πλουσίους, οι οποίοι θα προσφεύγουν στην αντιτρομοκρατία. ΄Οταν οι τρομοκράτες δεν θα έχουν να χάσουν τίποτε από την αθλία ζωή των, θα χρησιμοποιήσουν πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα και τα θύματα των θα ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο την επομένη 10ετία όπως στοιχηματίζει ο μελλοντολόγος Μάρτιν Ρήζ (βλ.σχ. “Our final century”. Heinemann.Λονδίνο, 2003).
Συνεπώς για τον περιορισμό της Τρομοκρατίας δεν αρκεί η καταστολή, αλλά επιβάλλεται η πρόληψη,όχι τόσον υπό την μορφή της ενδυναμώσεως της κοινωνικής συνοχής στις προηγμένες οικονομίες αλλά κυρίως με την ενίσχυση των υπό ανάπτυξη χωρών. Ο αλτρουισμός, ο περιορισμός της καταναλώσεως και ο έλεγχος της επιστημονικής ερεύνης στις προηγμένες χώρες και η ισονομία, η οικονομική ελευθερία και η κρατική μέριμνα στις καθυστερημένες θα ημπορούσαν να βοηθήσουν την εξάλειψη των αιτίων της Τρομοκρατίας πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τα αντίποινα της Δύσεως, που όμως πρέπει γρήγορα να συνεργαστεί με τους Παλαιστινίους, τους Ιρακινούς, τους Αφγανούς και τους Τσετσένους για πολιτική επίλυση των αντιστοίχων ζητημάτων, όπως έκαμε με τους Μπούσμεν της Νοτίου Αφρικής, τους Ιρλανδούς και τους Βάσκους.
Ολα τα έθνη, πλούσια και πτωχά – ιδίως τα πρώτα – θα πρέπει να συνεργασθούν για την αποφυγή της υπερθερμάνσεως του κλίματος, που αποτελεί εμφανή απειλή για τους παράκτιους πληθυσμούς, από της Ολλανδίας μέχρις και του Μπάνγκλα Ντές και το μεγαλύτερο θερμοκήπιο δυνητικών τρομοκρατών, όταν οι αντίστοιχοι λαοί χάσουν τις πατρίδες των, κάτω από τα νερά των τηκομένων πάγων.
Η χειροτέρα μορφή τρομοκρατίας είναι η υπερθέρμανση του πλανήτου, ως παραδέχεται τώρα και το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Το ζήτημα είναι ότι ουδέν γίνεται δια την αποτροπή της, μήτε στην μακαρία χώρας μας, που αθετεί την συνθήκη του Κιότο, δια την περιστολή των εκπομπών θερμοαερίων στην ατμόσφαιρα