Είναι καταπληκτική η, εκ των συμφραζομένων,
ομολογία της κυβέρνησης ότι αδυνατεί να ελέγξει το λαθρεμπόριο. Και
επειδή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν, είναι
αναποτελεσματικοί ή ακόμη βλέπουν με θετικό μάτι το λαθρεμπόριο (μπορεί
να συμβαίνει κι αυτό), η κυβέρνηση αποφασίζει να μαζέψει τα απολεσθέντα
έσοδα βουτώντας βαθιά το χέρι της στις δικές μας τσέπες. Επιβεβαιώνεται
έτσι μια πάγια τακτική του ελληνικού κράτους, των κυβερνήσεών του και
των εισπρακτικών μηχανισμών του ότι θα τα πάρουμε από τους πιο εύκολους,
από τους πιο αδύναμους κρίκους της φορολογικής αλυσίδας. Με κίνδυνο να
θεωρηθώ λαϊκιστής, πρέπει να ομολογήσω ότι σε αρκετές περιπτώσεις η
κυβέρνηση εφαρμόζει το γνωστό «πονάει χέρι, κόβω χέρι», μετερχόμενη
φυσικά πολλά μετωνυμικά παιχνίδια προς χάριν της επικοινωνίας.
Ο
λόγος για το θέμα των ημερών, που δεν είναι το Βαν Κλιφ της Φώφης αλλά η
εξίσωση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης με αυτόν που
επιβάλλεται στο πετρέλαιο κίνησης. Παραδεχόμενη ανενδοίαστα ότι το μέτρο
αυτό υπαγορεύεται από την αναγκαιότητα να αντιμετωπιστεί το λαθρεμπόριο
στα καύσιμα, η κυβέρνηση επιβάλλει ένα τρομακτικό χαράτσι που με τίποτα
δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τη μετωνυμία της προσφιλούς στα
κυβερνητικά στελέχη έκφρασης «μέτρα αλληλεγγύης». Και ποια είναι αυτά τα
μέτρα: είναι το επίδομα θέρμανσης στους οικονομικά ασθενέστερους, που
θα δοθεί όχι μόνο με κριτήρια οικονομικά αλλά και με κριτήρια
γεωγραφίας...
Μπροστά στο κρύο όλοι είμαστε ασθενείς. Και οι
«οικονομικά ασθενέστεροι» είναι πλέον μια σχετική έννοια. Εξαρτάται με
τι κριτήρια την αντιμετωπίζει κανείς. Η μεσαία τάξη, που πλήττεται
σήμερα παντοιοτρόπως και είναι αυτή που σηκώνει όλο το βάρος των
περικοπών, των μειώσεων και των φορολογικών μέτρων του μνημονίου, μπορεί
να μην είναι «οικονομικά ασθενέστερη» αλλά προοδευτικά γίνεται, χωρίς
ακόμη οι δείκτες να το δείχνουν. Ο διπλασιασμός της τιμής του πετρελαίου
θέρμανσης, που σε λίγες ημέρες θα αρχίσουν να προμηθεύονται τα
νοικοκυριά, θα επιβαρύνει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και θα
τινάξει στον αέρα τις εύθραυστες ισορροπίες των οικογενειακών δαπανών,
πολύ περισσότερο που η «λύση της εξίσωσης του ειδικού φόρου» στην οποία,
απ΄ ό,τι όλα δείχνουν, καταλήγει το υπουργείο Οικονομικών αναγγέλθηκε
κυριολεκτικά στο παρά πέντε (του χειμώνα). Το ρεπορτάζ λέει ότι υπέρ
αυτής της λύσης τάχθηκαν παράγοντες της αγοράς προκειμένου να μην
υπάρξουν άλλες επιβαρύνσεις στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Είναι
φανερό ότι τα εκατομμύρια των πολιτών που θα τουρτουρίζουν- δεν είναι
μόνο το κρύο, είναι και η υγρασία- δεν ανήκουν στην αγορά.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 10/09/2010)