Το έχουμε γράψει και κατά το παρελθόν. Οι Κινέζοι εργάζονται
σκληρά στην προσπάθεια να διαμορφώσουν ένα καλύτερο αύριο για τους ιδίους και
για την χώρα τους. Η κυβέρνησίς τους δε, παρ’ ότι διατηρεί τον μανδύα μιας
δήθεν κομμουνιστικής διακυβερνήσεως εφαρμόζει πολιτικές που οδηγούν στην
αξιοποίηση της διεθνούς συγκυρίας προς όφελος της οικονομίας και της
επιχειρηματικότητος της χώρας.
Το είδαμε και κατά το διαρρεύσαν Σαββατοκύριακο, με την
επίσημη επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού. Μικρό μόνον δείγμα του τρόπου με τον
οποίον αντιμετωπίζουν την κατάσταση αποτελεί η εξαγγελία για την ίδρυση ταμείου
προς υποστήριξη ναυπηγήσεων εμπορικών πλοίων σε κινεζικά ναυπηγεία, με στόχο
την προσέλκυση Ελλήνων εφοπλιστών ως πελατών. Οι τελευταίοι βεβαίως έχουν
«ανακαλύψει» την Κίνα εδώ και δεκαετίες και έχουν επωφεληθή από τα
πλεονεκτήματα της συνεργασίας με αυτή την μεγάλη χώρα.
Έχει ενδιαφέρον όμως ο συγκεκριμένος τομεύς δραστηριοτήτων,
διότι λίγες ημέρες πριν, ζήσαμε την υπόθεση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, τα οποία
βρέθηκαν στα πρόθυρα της καταρρεύσεως, κατά τρόπο, ο οποίος ανέδειξε πολύ
χαρακτηριστικά την αντιπαραγωγική ελληνική νοοτροπία. Έτσι είχαμε την ευκαιρία
να κάνουμε θλιβερές συγκρίσεις.
Το κινεζικό μοντέλο οικονομικής πολιτικής παρ’ όλον τον
συγκεντρωτισμό που χαρακτηρίζει την χώρα και παρ’ όλα τα «βάρη» που μπορεί να
του εκληροδότησαν οι δεκαετίες της Μαοϊκής διακυβερνήσεως που άγγιζε τα όρια
της κωμωδίας, αποδεικνύεται πολύ πιο πρακτικό και πολύ λιγότερο γραφειοκρατικό
από αυτό της Ελλάδος. Παρά το γεγονός ότι η χώρα μας ευρίσκεται στον πυρήνα του
δυτικοευρωπαϊκού φιλελευθέρου γίγνεσθαι.
Ο κρατισμός και η γραφειοκρατία που ευθύνονται για την
οικονομική κατάρρευση της χώρας εξακολουθούν να πλανώνται ως εφιάλτης και να
ορθώνουν εμπόδια στην οιανδήποτε προσπάθεια παραγωγικής επενδύσεως.
Στην περίπτωση του Σκαραμαγκά, είχαμε μια μεταβίβαση
παραγωγικής μονάδος από μια γερμανική εταιρία (την Τύσσεν Κρουπ, η οποία είχε
αγοράσει τα ναυπηγεία προ δεκαετίας από την ΕΤΒΑ) σε έναν αραβικό όμιλο (την
Άμπου Ντάμπι Μάρ). Βεβαίως το ελληνικό Δημόσιο έπρεπε να έχη λόγο προκειμένου
να διασφαλίση άμεσα συμφέροντά του συνδεόμενα με τα εν εξελίξει προγράμματα του
Πολεμικού Ναυτικού.
Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι του να συγκληθή η διυπουργική
επιτροπή αποκρατικοποιήσεων και να συνταχθή νομοσχέδιο για την κύρωση από την
Βουλή της μεταβιβάσεως της ιδιοκτησίας του ναυπηγείου η απόστασις είναι
τεραστία. Βάσει ποίας λογικής ασχολείται η επιτροπή αποκρατικοποιήσεων με την πώληση
μιας ιδιωτικής βιομηχανικής μονάδος σε έναν άλλο επίσης ιδιωτικό όμιλο
επιχειρήσεων!
Αφήνουμε κατά μέρος τις ευθύνες που βαρύνουν τις κυβερνήσεις
των δέκα τελευταίων ετών για την διαμόρφωση της καταστάσεως που οδήγησε τον
Σκαραμαγκά σε κατάρρευση. Κανονικά θα έπρεπε εκεί να έχουν συγκροτηθή
εξεταστικές επιτροπές και να διερευνούν πώς λόγω κακών χειρισμών βρεθήκαμε
«στριμωγμένοι στη γωνία», από εκεί που έπρεπε να διεκδικούμε ρήτρες για τα
προβλήματα των υποβρυχίων (που εν τέλει δεν ήσαν και τόσο σοβαρά όσο
παρουσιάζονταν και, πάντως, δεν έγερναν όπως έχει αφεθή να πιστεύη ο μέσος
πολίτης)
Αυτές οι εξελίξεις συνιστούν μια πολύ χαρακτηριστική
περίπτωση της ελληνικής κακοδαιμονίας, που θέλει τις ελληνικές κυβερνήσεις να
ασχολούνται με αλλότρια και να αδιαφορούν για τα ζητήματα τα οποία πράγματι
απαιτούν κρατική παρέμβαση ή μέριμνα. Πού είναι εν προκειμένω η πολιτική της
Ελλάδος για την στήριξη και την ανάπτυξη του ζωτικής σημασίας κλάδου της
ναυτιλίας και πού είναι τα σχέδια της για την μακροπρόθεσμη επιβίωση της
ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας;
Όχι μόνον δεν είδαμε κανένα νομοσχέδιο να αναφέρεται στα
ανωτέρω ζητήματα, αλλ’ απεναντίας και, η επανασυγκρότησις του υπουργείου
Εμπορικής Ναυτιλίας γίνεται κατά τρόπον τέτοιο, που προκαλεί την απορία αν
πράγματι αντελήφθη κανείς το πραγματικό πρόβλημα που εδημιουργήθη τους
προηγουμένους μήνες. Αν κανείς διαβάση το Προεδρικό Διάταγμα για τις
αρμοδιότητες του νεοπαγούς υπουργείου Θαλασσίων Μεταφορών θα αντιληφθή τι
εννοούμε. Βεβαίως δεν πρόκειται να κατανοήση τίποτε από όσα αναφέρει το
συγκεκριμένο ΠΔ! Το δράμα είναι ότι αυτό το υπουργείο θα πρέπει θα διαχειρισθή
τις κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα…
(από την εφημερίδα "Εστία")