Του Μίλτου Ιωσήφ
Για αυτήν την «τρομακτική», όπως την χαρακτηρίζουν οι γερμανοί οικολόγοι, «απώλεια ενέργειας» οι ίδιοι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους». Όμως, όπως παρατηρεί μία αιρετή γερμανίδα οικολόγος, η υπουργός περιβάλλοντος στην τοπική κυβέρνηση του κρατιδίου του Ρήνου-Βεστφαλίας, κα Μπάρμπελ Χεν, «το να μεταφέρεις τόνους σκουπιδιών για περίπου τρία ημερονύκτια μέσα από τις Άλπεις, από την Ιταλία, για να καούν τελικά σε γερμανικούς καυστήρες σκουπιδιών, ναι μεν δεν μου αρέσει καθόλου από την οικολογική σκοπιά, οφείλω όμως να παρατηρήσω ότι δεν έχει τίποτε απολύτως το παράνομο η ενέργεια αυτή καθ’ αυτή».
Και πράγματι, σε όλη την Γερμανία λειτουργούν -σε τρεις μάλιστα βάρδιες- καυστήρες σκουπιδιών, που βάσει συμβολαίου μακράς διαρκείας καίνε σκουπίδια από όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, πρακτικά για λόγους «καθαρού περιβάλλοντος» και παρά τις συστάσεις των πλέον ευσινηδείτων οικολόγων, ότι πρόκειται για «τρομακτική απώλεια ενέργειας».
Ανακουφίζεται η φτωχή Νάπολη στην Ιταλία, παραπονιέται -για τοξικές αναθυμιάσεις- ο πληθυσμός κοντά στο γερμανικό Βάισβαϊλερ, όπου ο δήμαρχος για να «απαλλαγεί» από το πολιτικό κόστος έδωσε άδεια να κλείνουν περιοδικά τα ναυπηγεία και τα δημοτικά σχολεία στην περίμετρο της πόλης του.
Σχετικά, οι αριθμοί είναι εύγλωττοι:
Για όλο το έτος 2002 σε γερμανικούς καυστήρες σκουπιδιών κάηκαν (αποτεφρώθηκαν) 1,6 εκατομμύριο τόνοι ολλανδικών σκουπιδιών.
Σχεδόν άλλα τόσα σκουπίδια από ολόκληρη τη διοικητική περιφέρεια της Νάπολης κάηκαν στο ίδιο χρονικό διάστημα στους γερμανικούς καυστήρες απορριμμάτων (η επίσημη ιταλική δικαιολογία είναι ότι επί τόπου δεν υπάρχουν σύγχρονες μονάδες αποτέφρωσής τους),
Τέλος, όπως έγραψε πρόσφατα η Βελγική εφημερίδα «Ντε Τίντ», τα μισά βελγικά απόβλητα νοικοκυριών και πάρα πολλών βιομηχανιών θα πάρουν την άγουσα για γερμανικούς καυστήρες μέσα στο τρέχον έτος.
Αυτοκριτική
Όπως σχολίασε γερμανός παράγοντας του κλάδου «γινήκαμε μεγιστάνες του χώρου λόγω των φθηνών τιμολογίων μας». Και επεξηγεί: «στη Γερμανία κάνουμε τη δουλειά με 40 ευρώ τον τόνο, ενώ στην Ολλανδία η ίδια δουλειά γίνεται στη διπλάσια τιμή».
Ας σημειωθεί εδώ ότι με την τέφρα που παράγεται από τα απορρίμματα στην μονάδα του Βάισβαϊλερ (κοντά στα ολλανδικά σύνορα). Θα μπορούσε με την κατάλληλη μονάδα τελικής μετατροπής σε ενέργεια, να ηλεκτροδοτηθεί άμεσα μία μικρή πόλη 60 χιλιάδων κατοίκων!…
Η αφετηρία
Η Γερμανία θέσπισε την απαγόρευση της εξαγωγής των σκουπιδιών και πάσης φύσεως αποβλήτων από το έδαφος της πριν από μία δεκαετία, όταν δηλαδή η χώρα ενεπλάκη σε αληθινό σκάνδαλο διοχέτευσης σκουπιδιών σε φτωχές αφρικανικές χώρες με πολύ «χαλαρότερους’ οικολογικούς νομοθετικούς κανόνες.
Και στ’ αλήθεια: για να καούν τα απορρίμματα, απαιτείται μια θερμοκρασία μεταξύ χιλίων και χιλίων διακοσίων βαθμών κελσίου. Απαιτείται παράλληλα και προηγμένη τεχνολογία. Δηλαδή, η υπερβολική ζέστη και μόλυνση «εγκλωβίζεται αρχικά χάρη στην ελεγχόμενη παροχή των κατάλληλων ψυχρών αερίων, ενώ στην συνέχεια μεγάλα κι αποτελεσματικά φίλτρα «συλλέγουν» το θείο, τα βαρέα μέταλλα τα οξέα, πριν οι καταλύτες να «αναλάβουν» τις διοξίνες κυρίως, αλλά και άλλα τοξικά στοιχεία.
Να λοιπόν που προέκυψε στη Γερμανία και μετά το σκάνδαλο του τέλους της δεκαετίας του 1980, ένας σύγχρονος, χαμηλού κόστους προσοδοφόρος τομέας αποτέφρωσης απορριμμάτων τόσο των νοικοκυριών όσο και των βιομηχανιών.
Σ’ αυτόν τον καρτεσιανό ορθολογισμό, που απάλλαξε πολλές ευρωπαϊκές γειτονιές από τη μπόχα της πολύμηνης παραμονής σάκων εγκαταλειμμένων σκουπιδιών στο ύπαιθρο, οι ίδιοι οι γερμανοί οικολόγοι έρχονται να προβάλλουν την ένσταση της «τρομακτικής απώλειας ενέργειας». Τίποτε δεν είναι τέλειο…