Του Κ. Κόλμερ
Όποιος έχει ακόμη αμφιβολίες ότι ο Θεός προστατεύει τον Ελληνισμό, δεν έχει παρά ν’ αναλογισθή την αλληλουχία των προσφάτων γεγονότων, μ’ επίκεντρο το Κυπριακό.
Προηγήθησαν διάφορα περιστατικά και ανατροπές που ακύρωσαν ανθρώπινες βουλήσεις -πολέμιες του Ελληνισμού. Τον Δεκέμβριο του 2002 , η Κύπρος έγινε δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), υπό την προϋπόθεση της επιλύσεως του προβλήματος που είχε δημιουργήσει η Τουρκική εισβολή και κατοχή το 1974. Ενώ η Κυπριακή ηγεσία, ως παράκλητος δεν είχε μεγάλα περιθώρια διαπραγματεύσεως, η Τουρκοκυπριακή ηρνήθη όχι μόνον οιανδήποτε λύση αλλά και αυτή την προοπτική εντάξεως της Κύπρου στην ηνωμένη Ευρώπη, που προωθούσε η Ελλάς στα πλαίσια της τετάρτης διευρύνσεως της ΕΕ , από 15 εις 25 κράτη-μέλη.
Εν τούτοις, εάν η Τουρκία εθεωρείτο «σημαντική» χώρα για τους Γερμανούς (την «μηχανή» της ΕΕ) η διεύρυνση ήταν σημαντικώτερη κι αν η Μάλτα επρόκειτο να είναι η 9η υποψηφία, γιατί η Κύπρος να μην είναι η 10η; Στο κάτω της γραφής οι Φράγκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο προ των Τούρκων!...
Με τις γερμανικές υστεροβουλίες, ο μαξιμαλισμός του Ραούφ Ντενκτάς «επάτησε την πεπονόφλουδα», που του είχαν τρώσει οι πασάδες της Αγκύρας, οι οποίοι σημειωτέον, δεν ευρίσκουν συμφέρουσα όχι την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ αλλ’ ούτε και της Τουρκίας, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, καθ’ όσον θ’ απολέσουν τα προνόμια των μέσα στην Τουρκόφωνο αλλά πολυκερματισμένη (44 εθνοτήτων) κοινωνία της.
Το αυτό σκηνικό αδιαλλαξίας της Τουρκίας – ευελιξίας της Κύπρου επανελήφθη στην διάσκεψη κορυφής της Χάγης, έως ότου τον Μάϊο του 2003, η Κύπρος ευρέθη απροσδοκήτως να είναι η 10η νέα χώρα της ΕΕ, υπογράψασα την συνθήκη προσχωρήσεως εις Αθήνας, μαζί με τις άλλες εννέα.
Τότε αφυπνίσθησαν όχι τόσον οι Τούρκοι όσον οι πάτρωνες των «Αγγλοσάξονες» - και κακοί δαίμονες της Κύπρου, αντιληφθέντες ότι υφίσταντο διπλή ζημία: Αφ’ ενός η Κύπρος εισήρχετο στην σφαίρα επιρροής της Ευρώπης (ασπόνδου εχθρού των, μετά την καθιέρωση του αντιπάλου του δολλαρίου, ευρώ) αφ’ ετέρου αποδομείτο ο Δούρειος Ιππος της Τουρκίας, που θα εισήρχετο στην ΕΕ διά να την διαλύσει!
Στον πανικό των, τα μυστικοσυμβούλια των «Αγγλοσαξόνων» επεστράτευσαν τον γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Αννάν να εκβιάσει μία λύση στην οποία να χωράει και το ψευδοκράτος του Ντενκτάς.
Αλλ’ενώ ο Αννάν απειλούσε στρατιωτική επέμβαση στο Σουδάν για την αποτροπή της εθνοκαρθάρσεως στην επαρχία Νταρφούρ, απειργάζετο εθνοτικό διαχωρισμό της Κύπρου, με την βοήθεια 200.000 αποίκων, τους οποίους κουβάλησε παρανόμως η Τουρκία από την Ανατολίαν, μετά την εισβολή του 1974, δια ν’ αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση της Μεγαλονήσου, όπως είχε κάμει προ 55 ετών στην συριακή Αλεξανδρέττα. Ο Αννάν εξησφάλισε την συγκατάθεση των Ελληνοκυπρίων στην Νέα Υόρκη υπό την πίεση της ενδοτικής ξυνωρίδος Σημίτη- Γ. Α. Παπανδρέου, δια την διεξαγωγή διπλού δημοψηφίσματος την 24ην Απριλίου επί του Αγγλοσαξονικού «συντάγματος», το οποίον ετροποποιήθη επί τα χείρω στην Λουκέρνη της Ελβετίας.
Εν τω μεταξύ, ο Θεός της Ελλάδος είχε επιφέρει δύο σημαντικές ανατροπές: αντί του Κληρίδη, πρόεδρος της Κύπρου είχε εκλεγεί ο πατριώτης Τάσσος Παπαδόπουλος και αντί του Κ. Σημίτη, πρωθυπουργός της Ελλάδος ο Κώστας Καραμανλής. Εάν οι προηγηθείσες αυτών ηγεσίες είχαν παραμείνει, η εθνική υπόθεση της Κύπρου θα είχε σήμερον χαθή - ίσως δια παντός. Στην Λουκέρνη τόσον η Ελλαδική όσον – κυρίως- η Ελληνοκυπριακή ηγεσία απέφυγαν εντέχνως την παγίδα του Αννάν, δια της οποίας θα κατελύετο η Κυπριακή Δημοκρατία, η Τουρκία θα εισήρχετο διά της οπισθίας θύρας στην ΕΕ (πχ. τα τουρκικά θα εγίνοντο επίσημος γλώσσα της) και η Ελλάς θα υφίστατο, mutatis mutandis, πιέσεις δια την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, την οποία θα έπληττε καιρίως το προηγούμενον της συμφωνίας Αννάν.
Μετά το γενναίο ΟΧΙ του πρόεδρου της Κύπρου, τώρα ευρισκόμεθα προ βεβαίων εξελίξεων - θετικών για τον Ελληνισμό, παρά τις νέες παγίδες (όπως η υποκριτική διάσκεψη βοηθείας για την Κύπρο που θα πραγματοποιηθή την εβδομάδα αυτή στις Βρυξέλλες).Το δημοψήφισμα στην Κύπρο θ’ αποβή αρνητικό για το «σύνταγμα Αννάν», με μεγάλη πλειοψηφία. Την πρώτη Μαΐου, η Κυπριακή Δημοκρατία θα γίνει νόμιμος εκπρόσωπος ολοκλήρου της Κύπρου στην ΕΕ, οιαδήποτε επέκταση του Κοινοτικού κεκτημένου στην κατεχομένη βόρεια Κύπρο θ’ ανασταλεί, μέχρις ότου η Τουρκία καταστή μέλος της ΕΕ και ο Ελληνισμός θ’ αποκτήσει δύο ψήφους στα όργανα της Κοινότητος, γινόμενος ούτως υπολογίσιμος παράγων...
Ο 13ος διαπραγματευτής – αυτή την φορά Ευρωπαίος - θ’ αναλάβει την λύση του Κυπριακού αλλά επί βιωσίμου και εναρμονισμένης με το Κοινοτικό δίκαιον βάσεως. Μέχρις τέλους του έτους, η Τουρκία θα πρέπει να συμμορφωθή (πχ. ν’ αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, ν’ ανοίξη πρεσβεία στην Λευκωσία και να δέχεται στα λιμάνια της πλοία φέροντα την σημαία της Κύπρου). Άλλως η Τουρκία θα στερηθή της ημερομηνίας ενάρξεως των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, που υποτίθεται ότι ενδιαφέρει εντόνως την κυβέρνηση Ερντογάν.
Υπάρχει μόνον ένα ενδεχόμενο: η διεθνής αναγνώριση του ψευδοκράτους στην κατεχομένη Κύπρο ,όπως απειλεί ο Ερντογάν. Ο κίνδυνος, αν και περιορισμένος, είναι υπαρκτός, λόγω του μένους των «Αγγλοσαξόνων» εκ της ματαιώσεως των δολίων σχεδίων εις βάρος της Κύπρου.
Εις περίπτωσιν που αρχίσει η διαδικασία αναγνωρίσεως, η Ελλάς οφείλει να διαμηνύσει urbi et orbi, ότι θεωρεί την Τουρκική ενέργεια εχθρική και ως αντίμετρο θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, όπως δικαιούται από το (διεθνές) δίκαιον της θαλάσσης και ως ήδη έχουν πράξει οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κύπρος και η Τουρκία.
Καλός ο Θεός της Ελλάδος αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει!