του Αδώνιδος Κ. Κύρου
Επρεπε να περάσουν τριάντα χρόνια, γιά να εγείρη και πάλι η Κύπρος το "Οχι!" του εθνικού συναισθήματος και της λογικής πρόνοιας. Η ηχηρή άρνηση των Ελλήνων της Κύπρου να προσδέσουν τη μαρτυρική πατρίδα τους στο άρμα της εξυπηρετήσεως ξένων συμφερόντων ματαιώνει την επιδίωξη του οριστικού αφελληνισμού της Μεγαλονήσου.
Δεν δικαιολογείται η παραμικρή αμφιβολία, ότι ακόμη και τα θετικά στοιχεία του Αμερικανικής εμπνεύσεως και Αγγλικής επινοήσεως "σχεδίου" του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ, εφ' όσον δεν είχαν την κατοχύρωση ασφαλών εγγυήσεων γιά τους Ελληνοκυπρίους, απλώς θα προετοίμαζαν τη διάλυση του Κυπριακού κράτους. Ωστε, μετά τη Ζυρίχη και τη Λουκέρνη, να ακολουθήση η πορεία προς κάποια άλλη πόλη της Ελβετίας, όπου θα εσύρετο η ταφόπλακα της οριστικής παραδόσεως στον Τουρκικό επεκτατισμό.
"Εάν η Κύπρος παύση να αποτελή κτήση του Βρεταννικού Στέμματος, τότε θα πρέπει να αποδοθή στην Τουρκία, ως παράκτια νήσος αυτής της χώρας"! Με την ιταμή αυτή δήλωση δουλέμπορου γιά ανδράποδα, κατά την επί του Κυπριακού συζήτηση της 9ης Οκτωβρίου 1958 ενώπιον της Βουλής των Κοινοτήτων, ο τότε υπουργός Αποικιών της Κυβερνήσεως Μακμίλλαν, Αλαν Λέννοξ-Μπόϋντ, προδιέγραφε το μέλλον της ακριτικής μεγαλονήσου, αφήνοντας υπονοούμενα και γιά ηθική υποχρέωση της Βρεταννικής αποικιοκρατίας απέναντι στην Τουρκία, εξ αιτίας της αγοραπωλησίας του 1878.
Με την νοοτροπία, λοιπόν, του "διαίρει και βασίλευε", η πονηρή διπλωματία της αμετανόητης γηραιάς Αλβιόνος κληροδότησε στην Αμερικανική υπερδύναμη και την υπόθεση της Κύπρου, αν και λίγα μόνον χρόνια είχαν περάσει από τον τερματισμό της μεγαλύτερης πολεμικής συγκρούσεως στην ιστορία της ανθρωπότητας, που κερδήθηκε με ρομφαία τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αυτοδιαθέσεως των λαών...
Η παρελθοντολογία όμως, δεν έχει θέση σήμερα. Το "Οχι!" του 76% του Κυπριακού Ελληνισμού στο -μονομερές υπέρ των Τουρκοκυπρίων και υστερόβουλο χάριν των απωτέρων επιδιώξεων της Τουρκίας- σχέδιο υποδουλώσεως σε ξένα κέντρα αποφάσεων, έβαλε τελεία και παύλα στις απατηλές υποσχέσεις του κ. Αννάν και των περί αυτόν, αλλά και στις δολιχοδρομίες κάποιων Ευρωπαίων γιά "ευρω-διχοτόμηση" της Κύπρου. Συγχρόνως, έδωσε και τη δέουσα απάντηση στις ιδιοτελείς νουθεσίες από ημέτερα κομματικά φερέφωνα, αποστομώνοντας τους εκ του ασφαλούς "καλοθελητές" της Κύπρου και αποκαλύπτοντας στη νεώτερη γενεά των Ελλήνων το μεγαλείο της Κυπριακής ψυχής σε όλη τη διάρκεια του δίκαιου αγώνα της.
Αύριο, ο αποδειχθείς άξιος των κρισίμων περιστάσεων Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Τάσσος Παπαδόπουλος, έρχεται στην Αθήνα ως εκφραστής της ετυμηγορίας των Ελλήνων της Κύπρου στο προχθεσινό δημοψήφισμα. Είναι η ώρα της αλήθειας και των αποφάσεων! Η ορθή τοποθέτηση της Ελληνικής Κυβερνήσεως, γιά την αποδέσμευση του Κυπριακού από το πλέγμα των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων και προβλημάτων, παρέχει την ευχέρεια στο σύνολο του πολιτικού μας κόσμου να συμπορευθή στη χάραξη ενιαίας γραμμής με τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Αυτό επιτάσσει και η σημερινή συγκυρία, αφού οι μεττερνίχοι της Ουάσιγκτων ψηφοθηρούν στους ομογενειακούς μας κύκλους γιά τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου και η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά, ότι ο δρόμος γιά την ένταξη στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, όπου ήδη ανήκει η Κύπρος ως ενιαίο ανεξάρτητο κράτος, δεν της αφήνει περιθώρια γιά νεοσουλτανικές επιδιώξεις όπως η παράνομη στρατιωτική κατοχή ξένου -και μάλιστα Ευρωπαϊκού- εδάφους.
Αλλωστε και των Τουρκοκυπρίων η θετική ετυμηγορία, σε ποσοστό 65%, υπέρ της ειρηνικής συμβιώσεως με την Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία, προσφέρει στη Λευκωσία τη δυνατότητα αναλήψεως αποτελεσματικών πρωτοβουλιών γιά την προσέγγιση των δύο κοινοτήτων. Διότι θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν, ότι η επιδιωκόμενη επανένωση του Κυπριακού κράτους δεν θα επιτευχθή με ξένες επινοήσεις και εφευρήματα, αλλά με την από κοινού, μεταξύ των δύο κοινοτήτων, διαπραγμάτευση των εγγυήσεων, που θα διασφαλίσουν την αμοιβαιότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των πολιτών μιάς διζωνικής ομοσπονδίας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Οπως ετόνισε και ο κ. Τάσσος Παπαδόπουλος στο πρόσφατο διάγγελμά του, από σήμερα "κανείς δεν περισσεύει". Με σύμπνοια, σύνεση και ταυτότητα τελικών επιδιώξεων, οι Ελληνοκύπριοι -όλοι οι Ελληνοκύπριοι, ανεξαρτήτως του αν τάχθηκαν υπέρ ή εναντίον του Σχεδίου Αννάν- ας δρομολογήσουν, κατά το επόμενο εξάμηνο, τη γεφύρωση του χάσματος με τους Τουρκοκυπρίους.
Μόνον κατ' αυτόν τον τρόπο θα υπαγορεύσουν στη διεθνή κοινότητα τις γενικές αρχές μιάς πράγματι δικαίας και βιώσιμης λύσεως του Κυπριακού προβλήματος, μακράν ξένων εξαρτήσεων και απειλών, όπως είναι επιθυμία όλων των κατοίκων της Μεγαλονήσου.