Είκοσι και πλέον χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ
έστειλαν το σαφέστερο δυνατό μήνυμα προς την Ρωσία καθιστώντας σαφή την
πρόθεσή τους για συνολική εξομάλυνση.
Η επικύρωση της Συνθήκης START για τη μείωση των στρατηγικών
πυρηνικών οπλοστασίων των δύο χωρών από τη Γερουσία στις ΗΠΑ, ήταν όχι
μόνον η σοβαρότερη νομοθετική πράξη από το απερχόμενο Κογκρέσο, αλλά
ταυτόχρονα και η πρώτη επιτυχής πράξη διακομματικής συνεργασίας ανάμεσα
στον Ομπάμα και στους Ρεπουμπλικάνους, χωρίς τη συνεργασία των οποίων
δεν θα υπήρχε η απαιτούμενη ενισχυμένη πλειοψηφία.
Η εφ' όλης της ύλης προσέγγιση με τη Ρωσία είναι μονόδρομος για τις
ΗΠΑ στη διαχείριση των σοβαρότερων εστιών εντάσεων και συγκρούσεων του
πλανήτη:
Μόνο με τη συνεργασία της Μόσχας μπορεί η διεθνής πίεση στην Τεχεράνη
για τον έλεγχο του πυρηνικού της προγράμματος να οδηγήσει σε μια
συμβιβαστική λύση, και να απαλλάξει την Ουάσιγκτον από το άβολο δίλημμα
είτε της απραξίας, είτε της διολίσθησης προς στρατιωτική δράση, επιλογές
και οι δύο με υψηλότατο κόστος.
Η συνεργασία της Μόσχας είναι όμως εξίσου σημαντική στο χειρισμό της
κορεατικής κρίσης. Η συνεργασία της Ρωσίας με τις ΗΠΑ είναι ο μόνος
παράγοντας που μπορεί να ασκήσει ουσιαστική πίεση στο Πεκίνο, ώστε με τη
σειρά της η κινεζική ηγεσία να ασκήσει τις αναγκαίες πιέσεις στην Πιογκ
Γιαγκ. Επιπροσθέτως η συνεργασία της Μόσχας στην κορεατική κρίση θα
αποτελέσει ένα σαφές μήνυμα προς την κινεζική πλευρά ότι η Ουάσιγκτον
προωθεί την πλαγιοκόπηση της αναδυόμενης ισχύος της με τον ίδιο τρόπο
που οι Νίξον - Κίσινγκερ πλαγιοκόπησαν την ΕΣΣΔ το 1971-1972 μέσω της
προσέγγισης με το Πεκίνο.
Η προσέγγιση, αν όχι η ταύτιση συμφερόντων ΗΠΑ-Ρωσίας στις πυρηνικές
κρίσεις με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, αναδεικνύει την αυτονόητη
σύμπλευση των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων που έχουν κάθε λόγο να
εμποδίσουν περαιτέρω διασπορά των πυρηνικών όπλων: Ας μην ξεχνάμε ότι το
Ιράν και η Βόρεια Κορέα είναι πιο κοντά στη Ρωσία από ό,τι στις ΗΠΑ.
Με δύο λόγια, είναι φανερό ότι η συνεργασία με τη Μόσχα προβάλλει πιο
αποτελεσματική για τις ΗΠΑ από την αμφίβολης επιχειρησιακής αξιοπιστία
αντιπυραυλική ασπίδα.
Το άλλο πεδίο όπου υπάρχει ταύτιση στρατηγικών συμφερόντων με
ζητούμενη την πολιτικοεπιχειρησιακή μεθόδευση της συνεργασίας είναι η
σύγκρουση με τον ισλαμικό φονταμενταλισμο: Με τις μουσουλμανικές πρώην
Σοβιετικές Δημοκρατίες στον Καύκασο και στη Κεντρική Ασία, αλλά και τα
δεκάδες εκατομμύρια μουσουλμάνων Ρώσων υπηκόων εντός της Ρωσικής
Ομοσπονδίας, η Μόσχα επιθυμεί όσο και οι ΗΠΑ τη διαμόρφωση μιας
σταθερότητας στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, που θα μπορούν να διατηρηθούν
και μετά την απεμπλοκή των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων.
Μέσα στα δύο σχεδόν χρόνια που βρίσκεται στο Λευκό Οίκο ο Ομπάμα,
στην πράξη τερμάτισε κάθε παρεμβατισμό στην πρώην ΕΣΣΔ, επικυρώνοντας,
ούτως ή άλλως, μια κατάσταση πραγμάτων που είχε διαμορφωθεί από την ήττα
της Γεωργίας τον Αύγουστο του 2008 και από τις εσωτερικές εξελίξεις
στην Ουκρανία.
Ετσι, η μόνη σοβαρή εκκρεμότητα ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα
είναι η διατύπωση ενός συνολικού συμβιβασμού στην ενέργεια και κυρίως
στην κατασκευή δικτύων μεταφοράς της. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται απλά
για ζήτημα χρόνου.
Αυτονόητη σύμπλευση
Η προσέγγιση αν όχι η ταύτιση
συμφερόντων ΗΠΑ-Ρωσίας στις πυρηνικές κρίσεις με το Ιράν και τη Βόρεια
Κορέα αναδεικνύει την αυτονόητη σύμπλευση των δύο πυρηνικών
υπερδυνάμεων, που έχουν κάθε λόγο να εμποδίσουν περαιτέρω διασπορά των
πυρηνικών όπλων.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 28/12/2010)