Οι περισσότεροι πολιτικοί αλλά και πολλοί υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι καθώς και πλήστοι όσοι αναλυτές, ανεξαρτήτως του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκουν, θέτουν τα τελευταία χρόνια, μετ' επιτάσεως, το θέμα της ανάδειξης της χώρας μας ως του κατ' εξοχήν στρατηγικού κόμβου της περιοχής της Ν.Α. Ευρώπης. Ομιλούν γενικώς και αορίστως για το πώς η Ελλάδα, κυρίως λόγω της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και λόγω οικονομικής της ανάπτυξης, σε σχέση με τις γείτονες χώρες, είναι σε θέση να παίξει ένα πρωταρχικό γεωπολιτικό ρόλο ενώ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (π.χ. ενέργεια, τηλεπικοινωνίες) πρόκειται σύντομα ν' αναδειχθεί σε σημαντικό στρατηγικό κόμβο. Πολλοί είναι αυτοί δε που ομιλούν για το πώς η χώρα μας μπορεί να εξελιχθεί σε σταυροδρόμι ενεργειακών αγωγών, κέντρο τηλεπικοινωνιακών δικτύων και γενικά κόμβος με τεράστια στρατηγική σημασία. Και αυτή η τοποθέτηση γίνεται πάντοτε σε σύγκριση με τις γειτονικές χώρες οι οποίες, σύμφωνα με τον ανωτέρω συλλογισμό περί μοναδικότητας της χώρας μας ως στρατηγικός κόμβος, θεωρούνται υποδεέστερες και γεωγραφικώς υστερούσες.
Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία ότι η χώρα μας, κυρίως τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την είσοδο της στην ευρωζώνη, αποτελεί την ανερχόμενη οικονομική δύναμη της περιοχής. Η επίδραση και επιρροή της Ελλάδας στις βόρειους γείτονες της είναι σημαντική ενώ οι εξ ανατολών γείτονες οι οποίοι δοκιμάζονται από μία, άνευ προηγούμενου, οικονομική κρίση τα τελευταία δύο χρόνια, θεωρούν την Ελλάδα ως παράδεισο οικονομικής σταθερότητας και ανάπτυξης. Η ευνοϊκή όμως οικονομική θέση της Ελλάδας επ΄ ουδενί λόγο σημαίνει αυτομάτως αναβάθμιση της σε στρατηγικό κόμβο για την μεταφορά και διακίνηση πρώτων υλών αφού η θέση της χώρας ευρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου του Αίμου και είναι εκ των πραγμάτων στην απόληξη δρόμων και λεωφόρων και όχι στο μέσον.
Μελετώντας προσεκτικά τον χάρτη θα αντιληφθούμε ότι κάτι τέτοιο θα ίσχυε εάν λόγου χάρη τα βόρεια σύνορα μας περιελάμβαναν τη μισή Αλβανία, το Νότιο Κοσυφοπέδιο, το κρατίδιο των Σκοπίων, τη νότιο Βουλγαρία ενώ από ανατολάς η κυριαρχία μας να περιελάμβανε την Ευρωπαϊκή Τουρκία και τα παράλια της Βόρειας Θάλασσας και της Ιωνίας. Τότε πράγματι η Ελλάδα θα είχε θέση γεωπολιτικού στρατηγικού κόμβου και θα ήλεγχε καταστάσεις. Σήμερα τον ρόλο αυτό τον έχει η Τουρκία όσο και εάν αυτό μας είναι δυσάρεστο, γι' αυτό εξάλλου τυγχάνει της σκανδαλώδους εύνοιας και προνομιακής μεταχείρισης από τους ισχυρούς του κόσμου.
Εάν όμως εξετάσουμε με ευρύτητα πνεύματος και μακριά από τις στενές γεωπολιτικές συντεταγμένες το όλο θέμα της επίδρασης και επιρροής της χώρας μας στο ευρύτερο χώρο της Ν.Α. Ευρώπης, ο περιορισμένος και άνισα, εν πολλοίς κατανεμημένος γεωγραφικός χώρος της πατρίδας μας, δεν μας εμποδίζει να διαδραματίζουμε με τη σειρά μας ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις της περιοχής. Έναν ρόλο όμως ο οποίος εξ ανάγκης δεν μπορεί να είναι γεωγραφικός ή έστω γεωπολιτικός, αλλά κυρίως πολιτικός, πολιτισμικός και οικονομικός. Η περαιτέρω ανάπτυξη της Ελλάδος - με βάση τις υπηρεσίες, τον τουρισμό, τον πολιτισμό, την βιομηχανία, τα παραδοσιακά αγροτικά προϊόντα και τη ναυτιλία της - η πλήρης ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ανάδειξη της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ως περιφερειακών χρηματοοικονομικών και χρηματιστηριακών κέντρων είναι οι άξονες της σημερινής δύναμης της χώρας που φιλοδοξεί να επηρεάσει καταστάσεις και να οδηγήσει εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Η ανάδειξη της Ελλάδας σε στρατηγικό κόμβο θα πρέπει, ως εκ τούτου, να επιδιωχθεί περισσότερο στον χώρο της άϋλης οικονομίας και του σύγχρονου εμπορίου παρά στον φυσικό κόσμο των μεταφορών και της διακίνησης πρώτων υλών.