Του Ελευθέριου Βερυβάκη τ. Υπουργό - Βουλευτή
Ι) Χρειάστηκε να τιναχτεί το αργό πετρέλαιο (crude oil) πάνω από τα 40$ το βαρέλι στην Αμερική και κοντά στα 40$ το brend στην Ευρώπη για να ξυπνήσει από τον βαθύ ύπνο της η Ηγεσία και ο Τύπος της Ελλάδας για την «κρίση πετρελαίου» που με μαθηματική ακρίβεια ερχόταν εδώ και πολύ καιρό, αφού η διεθνής πολιτική αλλά και η οικονομική συγκυρία κάθε μέρα και πιο πολύ «αγρίευε και απειλούσε» με πολέμους και καταστροφές τις μέχρι τελευταία πολιτικές και οικονομικές ισορροπίες στον πλανήτη.
Εξάλλου, οι αυταπάτες μεγάλου μέρους των πολιτικών και οικονομικών ηγεσιών του κόσμου – που συνήθως σκέπτονται και προγραμματίζουν «στατικά» – δεν κινήθηκαν με φαντασία και προβλεπτικότητα για τις εξελίξεις που την τελευταία εποχή σημειώνονται με αποτέλεσμα οι κρατικές και ιδιωτικές αποθεματοποιήσεις να έχουν πέσει σε χαμηλά επίπεδα και έτσι οι αντοχές στην κρίση τιμών πετρελαίου -που όχι μόνο εισέβαλε για πολλούς απροειδοποίητα αλλά και κάθε μέρα περισσότερο μεγαλώνει και εγκαθίσταται στα οικονομικά δεδομένα της συγκυρίας- να είναι ανύπαρκτες και τα διεθνή επιτελεία στην Δύση (ΗΠΑ-ΕΕ) να έχουν διαψευστεί στην ελπίδα τους για αναπτυξιακή πορεία και ανάκαμψη των οικονομιών Ευρώπης και Αμερικής.
Εξάλλου, ο «μύθος» ότι αφ’ ενός μεν οι αγορές πετρελαίου με βάση τις πηγές προμήθειας πετρελαίου έχουν αναδιαρθρωθεί έτσι ώστε να μην εξαρτάται τυραννικά η τιμή του αργού από τον «Σιίτικο κόλπο» του Αραβο-μουσουλμανικού τόξου και αφ’ ετέρου ότι οι σημερινές τιμές πετρελαίου ακόμη κι αν περάσουν τα 40$ το βαρέλι, δεν απειλούν την ανάπτυξη και τις προοπτικές των οικονομιών της Δύσης που αντέχουν πλέον ακόμη και τα υπερδιπλάσια επίπεδα – 80-100$ το βαρέλι – έριξε πολλούς από τους Ηγέτες Ευρώπης και Αμερικής στην αδράνεια, την απάθεια και αδιαφορία για την αναρρίχηση της τιμής του πετρελαίου σε πρωτοφανή για τα τελευταία έτη ύψη.
Από την άλλη πλευρά, δεν αποτελεί παρηγοριά το γεγονός που τονίζουν πολλοί, ότι οι χρηματιστηριακές τιμές πετρελαίου είναι τεχνικά φουσκωμένες και κερδοσκοπικές αφού και αυτή η πλευρά του συνολικού οικονομικού παιχνιδιού δεν καταπολεμάται εύκολα.
Γι’ αυτό μερικά απ’ τα σταθερά μεγέθη του προβλήματος πρέπει να θεωρηθούν σταθερά δεδομένα και να ενσωματωθούν στον προσεχή οικονομικο-πολιτικό σχεδιασμό που πρέπει να ξεκινά από την σχεδόν βέβαιη βάση ότι η εποχή του φτηνού πετρελαίου (κάτω από 30$ το βαρέλι) δύσκολα θα επανέλθει και η εποχή του πετρελαίου 30-35$ το βαρέλι θα αποτελεί πλέον τον αισιόδοξο νέο ορίζοντα.
ΙΙ) Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως υπογράμμισε η τελευταία Σύνοδος των G8, πολλές απ’ τις μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις (Αγγλία – Γαλλία – Γερμανία) ανησυχούν πια σοβαρά για το ύψος της τιμής του πετρελαίου που τα επίπεδά του έφτασαν εκεί όπου εξάντλησαν την υπομονή και την αντοχή των οικονομικών επιτελείων και των καταναλωτών πετρελαίου αλλά και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης με αποτέλεσμα τα διαβήματα που είναι γνωστά ότι σημειώθηκαν προς τον ΟΠΕΚ τον τελευταίο καιρό.
Όμως, το μόνο που διαπιστώθηκε από την πλευρά των κρατών – μελών του ΟΠΕΚ είναι η προθυμία κάποιων (Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ, Αραβικά Εμιράτα, κ.α.) να ανταποκριθούν στην προσεχή Σύνοδο του ΟΠΕΚ (2&3 Ιουνίου) στο αίτημα για πρόσθετες ποσότητες παραγωγής και διάθεσης των χωρών του ΟΠΕΚ προς την αγορά αλλά και η απροθυμία και εχθρότητα των υπολοίπων για οποιαδήποτε σκέψη αυξήσεως της παραγωγής, που θα «ανακούφιζε» τις τιμές πωλήσεως του αργού στις ευπαθείς αγορές της υφηλίου (π.χ. Ευρώπης, ΗΠΑ, Ιαπωνίας, κλπ).
Έτσι το πλησίασμα των νέων «ημερομηνιών ελπίδας», μπορεί να σημαίνει πολλά ή τίποτε σε όσα προσδοκούν οι πετρελαιο-εισαγωγικές χώρες σε σχέση με την τιμή του αργού αλλά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ταχεία απεμπλοκή των τιμών του πετρελαίου απ’ τα επίπεδα που σήμερα διαμορφώνονται γύρω απ’ την τιμή του (στην ζώνη 35-40$ ή 40-45$) ακόμη κι αν – πράγμα που αποκλείεται – όλες οι πετρελαιοπαραγωγικές δυνάμεις επεδείκνυαν φιλεύσπλαχνη διάθεση, χάριν των χωρών της Δύσης δεδομένου ότι ο «Ιερός Πόλεμος» κατά των εισβολέων – σταυροφόρων μαίνεται και λυσσομανά. Ενώ ο Πούτιν που δηλώνει πρόθυμος για κάτι τέτοιο, δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή τις τεχνικές δυνατότητες να το πραγματοποιήσει πριν να περάσει καιρός.
ΙΙΙ) Μετά τα πιο πάνω όλα όσα συζητούνται στο εσωτερικό – π.χ. διύλιστρο, κυκλώματα μικροεμπόρων, μείωση κρατικής φορολογίας για την οποία εξάλλου από πλευράς ΕΕ υπάρχουν δυσκολίες και αντιρρήσεις – και αφορούν τον τρόπο με τον οποίο θα ανακουφιστεί ο καταναλωτής των υγρών καυσίμων - ή και των άλλων καθημερινών αγαθών - και αφορούν τις τιμές διύλισης και εμπορίας του αργού και των προϊόντων πετρελαίου αποτελούν είτε «στάχτη στα μάτια» και παρηγοριά του απλού καταναλωτή είτε «απόδραση» των πολιτικών, που τα υποστηρίζουν από μια αδυσώπητη πραγματικότητα, που θα συνειδητοποιηθεί αργά ή γρήγορα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ανεξάρτητα και παράλληλα με όλα όσα λέγονται από τα επίσημα πολιτικά βήματα – όπως τα αναφερθέντα κατά την συζήτηση της 20ης Μαίου 2004 στην Βουλή των Ελλήνων ή στον Τύπο π.χ. ίδε άρθρα Ανδριανόπουλου, Μάνου, Χριστοδουλάκη – ελάχιστα θα βοηθήσουν το «χαμήλωμα» των τιμών καταναλωτή των προϊόντων πετρελαίου και τον πληθωρισμό και γι’ αυτό πρέπει να μελετηθεί και να αναπτυχθεί με φροντίδα του Υπουργείου Ανάπτυξης και των εποπτευόμενων από αυτό οργανισμών πετρελαίου η πολιτική κρατικής αποθεματοποίησης – που μπορεί να εξασφαλίσει αγορές σε χαμηλές τιμές προμήθειας αργού και καταναλώσεις σε εποχές υψηλών τιμών πετρελαίου – και που θα επιτρέψει την εκμετάλλευση της μεγάλης διαφοράς στην άνοδο και κάθοδο των τιμών αργού πετρελαίου – η οποία από τώρα και μετά πρέπει με βεβαιότητα να αναμένεται – υπέρ των κρατικών διυλιστηρίων και του έλληνα καταναλωτή, ο οποίος αλλιώτικα παραμένει απροστάτευτος απ’ τα μεγάλα κερδοσκοπικά παιχνίδια των διεθνών και εγχώριων μονοπωλίων και ολιγοπωλίων και των ποικιλώνυμων και πολυεπίπεδων δικτύων εκμετάλλευσης του κόστους ζωής του πολίτη.