του Ευθ. Π. Πέτρου
Ίσως να είμεθα λίγο αυστηροί. Δυστυχώς όμως οι διαγραφόμενες εξελίξεις στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν επιτρέπουν άλλη αντιμετώπιση. Διότι οι δεδηλωμένες πλέον προθέσεις του υπουργείου Εθνικής Αμύνης περιλαμβάνουν την κατάργηση του πλέον ουσιαστικού μέτρου που αποσκοπούσε στην άρση των πολιτικών εξαρτήσεων στον χώρο αυτό. Της θητείας των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων. Ενδεχομένη κατάργησις του θεσμού αυτού, θα σημάνη την αρχή επικινδύνων εξελίξεων και, την ανατροπή όσων ορθών έχουν γίνει μέχρι σήμερα στον χώρο αυτό. Είπαμε, να αμφισβητούνται τα κακώς κείμενα, όχι και τα σωστά!
Προκαλεί δε ερωτήματα, πώς ο προερχόμενος από τις Ένοπλες Δυνάμεις υπουργός κ. Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος δεν αντιλαμβάνεται αυτή την πραγματικότητα.
Προ ολίγων μηνών επικροτήσαμε την συμφωνία των δύο μεγάλων κομμάτων σχετικά με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Η απερχομένη τότε κυβέρνησις παρέτεινε την θητεία των τεσσάρων αρχηγών των Γενικών Επιτελείων κατά το προβλεπόμενο (τρίτο) έτος αποφεύγοντας να δεσμεύση την επομένη με προσφάτως τοποθετημένους αρχηγούς, οι οποίοι θα έπρεπε να παραμείνουν στην θέση τους επί δύο τουλάχιστον έτη. Περιμέναμε κατόπιν τούτου, ότι ο θεσμός της θητείας των αρχηγών θα παγιωνόταν.
Αντ' αυτού βλέπουμε ότι πρόθεσις της σημερινής κυβερνήσεως είναι να αλλάξη τον ισχύοντα νόμο και, αντί οι αρχηγοί να τοποθετούνται για δύο έτη με την δυνατότητα η θητεία τους να παραταθή για ένα ακόμη, να κρίνονται κάθε χρόνο. Αυτό συνιστά επί της ουσίας, κατάργηση του θεσμού της θητείας, όσο και αν τούτο δεν αναφέρεται ρητώς, αλλά χρησιμοποιείται το τέχνασμα να ονομάζεται αυτή ετήσια με δυνατότητα να ανανεώνεται δύο ακόμη φορές, ανά έτος.
Δηλαδή οι αρχηγοί θα κρίνονται κάθε χρόνο. Δηλαδή η πολιτική ηγεσία θα επανέλθη στην άσκηση ασφυκτικού ελέγχου, καταργώντας τον μόνο θεσμό πολιτικής ανεξαρτησίας των Ενόπλων Δυνάμεων!
Γνωρίζουμε ότι θα προταθή το επιχείρημα της ενδεχομένης "καταλληλότητος". "Γιατί να κρατήσουμε δύο χρόνια έναν αρχηγό που αποδεικνύεται ακατάλληλος". Η απάντησις είναι απλή. Αν το ΚΥΣΕΑ, το οποίο επιλέγη τους αρχηγούς, δεν είναι εις θέσιν να κάνη σωστές επιλογές, τότε είναι άξιο της τύχης του.
Όσα επιχειρήματα κι επινοήση η οιαδήποτε πολιτική ηγεσία για να δικαιολογήση μια τέτοια ενέργεια, είναι "προφάσεις εν αμαρτίαις".
Διότι πολύ απλά, η κοινή λογική υποδεικνύει ότι μόνος στόχος της είναι να αποκτήση ένα ακόμη εργαλείο ελέγχου των αρχηγών. Που σημαίνει, ένα ακόμη εργαλείο πολιτικής παρεμβάσεως στην διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων.
Το έχουμε ξαναπεί. Δεν είναι έργο ούτε της κυβερνήσεως, ούτε του υπουργού Εθνικής Αμύνης να ασκή την διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό είναι έργο της στρατιωτικής ηγεσίας. Έργο του υπουργού Εθνικής Αμύνης είναι η χάραξις και εφαρμογή αμυντικής πολιτικής. Ασχέτως εάν στην Ελλάδα αυτά τα έχουμε παρεξηγήσει.
Από την άλλη πλευρά, πείρα από την μέχρι σήμερα εφαρμογή του θεσμού της θητείας των αρχηγών, υποδεικνύει κάποια σημαντικά πράγματα. Κυριώτερο από αυτά είναι το γεγονός ότι αρχηγοί οι οποίοι εστάθησαν στο ύψος τους, έκαναν το καθήκον τους και ενέπνευσαν εμπιστοσύνη στο στρατιωτικό προσωπικό, έφυγαν πριν την ώρα τους. Θα αναφέρουμε ως παράδειγμα τον προηγούμενο αρχηγό ΓΕΣ Κων. Παναγιωτάκη, του οποίου η θητεία δεν ανανεώθηκε για τρίτο έτος παρά το γεγονός ότι μαζί με τον Ευθ. Καραγιάννη είναι οι πλέον επιτυχημένοι αρχηγοί της μετά 1974 περιόδου. Ο λόγος; Ότι για τις τοποθετήσεις και μεταθέσεις μονίμων στελεχών και στρατευσίμων καθιέρωσε και εφήρμοσε αδιάβλητο σύστημα μορίων. Αντί να επαινεθή γι' αυτό απεμακρύνθη, διότι η πολιτική ηγεσία δεν μπορούσε να παρεμβαίνη υπέρ "ημετέρων". Και τότε, η απομάκρυνσις αυτή είχε αιτιολογηθή με "προφάσεις εν αμαρτίαις", που πάντοτε εφευρίσκονται.
Στο Πολεμικό Ναυτικό, ο Γ. Θεοδωρουλάκης υπεχρεώθη να παραιτηθή στο πρώτο έτος της θητείας του διότι διεφώνησε με την παράνομη παρέμβαση του τότε υπουργού Γ. Παπαντωνίου στις κρίσεις των ανωτάτων αξιωματικών. Και είπε τότε ότι "μπορεί κανείς να ζήση χωρίς να έχη εξουσία, αλλά δεν μπορεί να ζήση χωρίς Τιμή".
Καλύτερα να μην σχολιάσουμε κάποιους που εξήντλησαν τα περιθώρια της θητείας τους και τους λόγους για τους οποίους έτυχαν αυτής της ευνοίας...
Συμπέρασμα: Με την κατάργηση της θητείας τέτοιοι αρχηγοί θα φεύγουν "μια ώρα αρχύτερα"!
Θα μπορούσε να πει κανείς βέβαια, ότι τώρα έχουμε άλλη κυβέρνηση. Σωστά, αλλά αν η κυβέρνησις αυτή, πράγματι προσβλέπει στην "νέα διακυβέρνηση" την οποία επαγγέλλεται, ποιο λόγο έχει να καταργή θεσμούς που -σε ένα βαθμό τουλάχιστον- επιβάλλουν υποτυπώδες πλαίσιο χρηστής διοικήσεως;
Τι θα ακολουθήση μετά; Μήπως και η κατάργησις του συστήματος των μορίων, ώστε να μην υπάρχουν "δυσκολίες" σε πολιτική παρέμβαση και στις διαδικασίες μεταθέσεων του προσωπικού;
Να θυμίσουμε και κάτι. Οι διερευνήσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων που ελέγχονται ως "σκανδαλώδη" έχουν δείξει ότι τις "περίεργες" αποφάσεις, τις έχουν πάρει πολιτικά όργανα που αγνόησαν τις εισηγήσεις των στρατιωτικών. Μήπως λοιπόν είναι προτιμότερο να ελαχιστοποιούνται τα περιθώρια τέτοιων παρεμβάσεων;
Διότι τελικώς η ζωή η ίδια αποδεικνύει ότι στην θλιβερή εποχή μας ελάχιστοι είναι αυτοί που "δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς Τιμή".
(Aπό την ΕΣΤΙΑ 03/06)