Eιδικού Συνεργάτη
Κυβέρνηση και Αθήνα 2004 δεν χάνουν ευκαιρία να διαλαλούν προς όλες τις κατευθύνσεις ότι πράττουν ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, και γι’ αυτό εξ’ άλλου το κόστος της ασφάλειας έχει φθάσει στο αστρονομικό ποσό του 1.2 δις. ευρώ, υψηλότερο από κάθε άλλη οργάνωση διεθνούς αθλητικής εκδήλωσης και ενδεικτικά τρεις φορές πιο πάνω από το αντίστοιχο ποσό που δαπανήθηκε στο Σίδνεϋ το 2000.
Σύμφωνα με το ολοκληρωμένο σχέδιο ασφάλειας τόσο οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις όσο και η ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, όπου θα διαμένουν και θα κινούνται οι Έλληνες και ξένοι θεατές, αθλητές και συνοδοί, Ολυμπιακές αντιπροσωπείες και υψηλοί ξένοι προσκεκλημένοι θα φρουρούνται από ένοπλους αστυνομικούς και στρατιώτες επί 24ώρου βάσεως ενώ ένα τελευταίας τεχνολογίας ηλεκτρονικό δίκτυο παρακολούθησης, με κάμερες τοποθετημένες σε 1,800 περίπου σημεία του λεκανοπεδίου, θα μεταφέρει ανά πάσα στιγμή εικόνες στο κέντρο επιχειρήσεων. Επιπλέον, τμήματα του ΝΑΤΟ αλλά και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων θα επανδρώσουν την αόρατη εκείνη ζώνη ασφάλειας ώστε σε περίπτωση κατά την οποία εκδηλωθεί τρομοκρατική επίθεση από αέρος ή από ξηράς, να μπορούν με δύναμη πυρός να εξουδετερώσουν άμεσα τον κινούμενο στόχο.
Και ενώ όλος αυτός ο τεράστιος μηχανισμός ασφάλειας και αναχαίτησης υπαρκτών και μη κινδύνων ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ώστε εβδομάδες πριν τους Αγώνες να έχει διασφαλιστεί πλήρως η στεγανότητα των υποτιθέμενων στόχων, εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά ως προς την αποτελεσματική στρατηγική και αποτρεπτική ισχύ του όλου συστήματος. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρούν ξένοι ειδικοί περί τρομοκρατίας, που ευρέθησαν πρόσφατα στην Αθήνα στα πλαίσια ελέγχου των μέτρων ασφαλείας για την Ολυμπιακή ομάδα χώρας με ιδιαίτερη ευαισθησία στον τομέα της προστασίας των αθλητών της, υπάρχουν δύο παράγοντες οι οποίοι φαίνεται ότι δεν έχουν απασχολήσει επαρκώς τους ιθύνοντες και οι οποίοι θα μπορούσαν ν’ αποβούν μοιραίοι στο όλο Ολυμπιακό εγχείρημα.
Ο πρώτος παράγων έχει να κάνει με την πεποίθηση των υπευθύνων, κυβέρνησης, Αθήνας 2004 και ΔΟΕ, ότι η Αθήνα είναι στο απυρόβλητο της διεθνούς τρομοκρατίας και κατά κάποιο παράξενο τρόπο έχει ήδη επιτευχθεί ένα είδος άτυπης εκεχειρίας με την διεθνή τρομοκρατία (Βλέπε πρόσφατες δηλώσεις κ. Ντέννις Οσβαλντ στις 7/06/04 ότι δεν φοβάται τρομοκρατικό χτύπημα στην Ελλάδα). Ο δεύτερος παράγων, απόρροια προφανώς του πρώτου, είναι η απόφαση για την μη λήψη μέτρων στους λεγόμενους «μαλακούς» στόχους (soft targets) οι οποίοι είναι και θα παραμείνουν αφύλακτοι. Μία απόφαση που ασφαλώς στηρίζεται σε οικονομικά κριτήρια και όχι μόνον. (δηλ. αδυναμία ολικού σχεδιασμού, περιορισμένες στρατηγικές επιλογές και μη εξοικείωση με τις διεθνείς τρομοκρατικές τακτικές).
Οι ξένοι ειδικοί, κατά την πρόσφατη παραμονή τους στην Ελλάδα, έντρομοι διαπίστωσαν ότι σήμερα, λίγες εβδομάδες προ των αγώνων, δεν υπάρχει ουδείς έλεγχος κατά την επιβίβαση σε μεταφορικά μέσα όπως λεωφορεία των ΚΤΕΛ, επιβατικά πλοία, ακόμα και ορισμένα τρένα του ΟΣΕ τα οποία εκτελούν καθημερινά πολλαπλά δρομολόγια από την περιφέρεια προς την Αθήνα. Όπως οι ίδιοι είχαν την δυνατότητα να διαπιστώσουν με επιτόπια έρευνα στην περιοχή του Σαρωνικού πριν από δέκα ημέρες μπορούν με μεγάλη άνεση οπλισμένοι τρομοκράτες να επιβιβασθούν χωρίς κανένα πρόβλημα σε όλα σχεδόν τα λιμάνια του Σαρωνικού σε υδροπτέρυγα ή συμβατικά πλοία. Έτσι δεν μπορεί ν’ αποκλεισθεί το σενάριο κατάληψης ενός υδροπτέρυγου από τρομοκράτες π.χ. ανοικτά της Αίγινας, και στην συνέχεια, αφού εξουδετερώσουν το πλήρωμα και ελέγξουν τους επιβάτες, και υπό σιγή ασυρμάτου, να οδηγήσουν το υδροπτέρυγο στο κέντρο του λιμένος του Πειραιώς όπου θα το ανατινάξουν χωρίς ουδεμία προειδοποίηση σ’ ένα από τα ναυλοχούμενα εκεί υπερωκεάνια όπου θα φιλοξενηθούν υψηλοί προσκεκλημένοι του Αθήνα 2004. Συνολική εκτίμηση θυμάτων 160 νεκροί, συμπεριλαμβανομένων των επιβατών του υδροπτέρυγου, των επιβατών του επιβατικού πλοίου και των ίδιων των τρομοκρατών.
Ένα σχέδιο όχι τόσο απίθανο λαμβάνοντας υπ’ όψη τις δυνατότητες που προσφέρει η χώρα μας για τρομοκρατικό κτύπημα στη θάλασσα. Αρκεί να θυμηθούμε το τραγικό συμβάν του City of Poros το 1987.! Και βέβαια ανάλογα με τις δυνατότητες και τα σχέδια των τρομοκρατών το πλήγμα μπορεί να είναι ακόμα πιο βαρύ εάν υποθέσουμε ότι απαγάγουν συγχρόνως τρία ή τέσσερα υδροπτέρυγα και τα οδηγήσουν σε διαφορετικούς στόχους ταυτόχρονα (π.χ. δύο επιβατικά πλοία μέσα στο λιμάνι του Πειραιά, ένα δεξαμενόπλοιο και ένα οχηματαγωγό εν πλω ανοικτά του λιμένος). Σε αυτήν την περίπτωση οι ξένοι ειδικοί υπολόγισαν ότι ο αριθμός των ανθρώπινων θυμάτων θα έφθανε κατ’ ελάχιστον τους 800.
Μία ακόμα πιο φρικιαστική εκδοχή του ανωτέρω σεναρίου, προβλέπει ότι μία από τις ομάδες των επίδοξων τρομοκρατών δεν καταλαμβάνει το υδροπτέρυγο αλλά αποβιβάζεται κανονικά στον Πειραιά, μεταβαίνει πεζή στον σταθμό του ηλεκτρικού επιβιβάζεται στο μετρό και φθάνει με πλήρη οπλισμό μέχρι την Ομόνοια και το Σύνταγμα, όπου ταυτόχρονα ενεργοποιεί τους μηχανισμούς αυτοανάφλεξης και ανατινάζονται όλοι οι τρομοκράτες ως ανθρώπινες βόμβες μέσα στα βαγόνια και στις πλατφόρμες του μετρό, με συνολικά ανθρώπινα θύματα αυτήν την φορά μεταξύ 100-140 άτομα.
Μπορεί ο αριθμός των θυμάτων να μην αγγίζει αυτό των διδύμων πύργων στην Ν. Υόρκη, δεν παύει όμως μία τρομοκρατική ενέργεια εστιασμένη σε αφύλακτους στόχους ν’ αποτελεί την πλέον πιθανή εκδοχή στην περίπτωση της Αθήνας για την οποία όμως απ’ ότι φαίνεται δεν γίνεται καν λόγος ούτε έχει ληφθεί κάποια μέριμνα.