Του Σωκράτη Τσιχλιά
Την ίδια ώρα που το απέραντο αθηναϊκό εργοτάξιο λαχανιασμένο, γεμάτο άγχος και σκόνη, τρέχει να προλάβει το «μεγάλο ραντεβού» της Ολυμπιάδας, ένας κόμη διεθνής οργανισμός, ακόμη μια φορά, πιστοποιεί ότι η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη είναι οι πλέον μολυσμένες ατμοσφαιρικά πόλεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τη θλιβερή πρωτιά διαπίστωσε αυτή τη φορά ο «Πρώτος Παγκόσμιος Ατλαντας για την υγεία των παιδιών και το Περιβάλλον» της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας.
Τα συγκλονιστικά στοιχεία, τα οποία συνδέουν ευθέως την ατμοσφαιρική ρύπανση με την υγεία των παιδιών, δόθηκε στη δημοσιότητα την Τετάρτη. Σύμφωνα με την έρευνα του οργανισμού, η Ελλάδα εκτός από πρωταθλήτρια στον δολοφονικό ρύπο των αιωρούμενων μικροσωματιδίων, κατέχει και την πρωτιά στην παιδική θνησιμότητα! Ήταν ήδη γνωστές οι επιπτώσεις των ρύπων στο αναπνευστικό σύστημα των παιδιών. Ότι προκαλούν χρόνιες βλάβες, αναπτύσσονται ευαισθησίες, πυροδοτείται ο μηχανισμός του άσθματος και των αλλεργιών.
Οι ερευνητές της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας μελέτησαν την επίδραση των μικροσωματιδίων στην ανάπτυξη του εμβρύου και για πρώτη φορά συνδέουν τους ρύπους με την ομαλή ανάπτυξη των πνευμόνων προτού καν το παιδί έλθει στη ζωή. Περίμενα με αγωνία την Πέμπτη, έστω την Παρασκευή , την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, τον υπουργό Περιβάλλοντος, τον συμπαθέστατο υπουργό Υγείας, τον τέως υπουργό Ολυμπιάδας Ευάγγελο Βενιζέλο, τον τέως Περιβάλλοντος Κώστα Λαλιώτη, έστω ένα κόμμα της Αριστεράς ορθόδοξο ή αιρετικό, ένα πρωταθλητή ή μια πρωταθλήτρια, τέλος πάντων, κάποιον που θα είχε μια κουβέντα να πει, μια πρόταση να κάνει, να καταθέσει μια πρόθεση, να δώσει μια υπόσχεση. Ματαίως. Ο μολυσμένος αέρας που αναπνέουμε είναι προφανώς ζήτημα δευτερεύον. Και για την ηγεσία και για την κοινωνία. Τα αιωρούμενα μικροσωματίδια –που προέρχονται σε ποσοστό 70% από την κίνηση των οχημάτων- μπορούν να συνεχίσουν να αιωρούνται ανέμελα και ελεύθερα, πάνω από τις τσιμεντουπόλεις μας.
Να βολτάρουν πάνω από τα καμαρωτά μας στάδια, τις γέφυρες, τους δρόμους, να εισχωρούν ανέτως στους πνεύμονες των αυριανών μητέρων κι από εκεί στο αίμα τους και εντέλει να επιτίθενται στα ανυπεράσπιστα έμβρυα. Αλλά ποιον αφορούν οι ανάσες των αυριανών παιδιών; Ποιος πολιτικός βγήκε ποτέ σε μπαλκόνι να υποσχεθεί καθαρό αέρα, καθαρό νερό, καθαρότερα τρόφιμα και να ζητήσει να ψηφιστεί γι’ αυτό! Κανείς! Και ποιος του το ζήτησε; Κανείς. Ποιος να μιλήσει για τα αόρατα διά γυμνού οφθαλμού αιωρούμενα μικροσωματίδια στον πολιτισμό του φαίνεσθαι; Ποιος τολμάει να κηρύξει το αυτονόητο στο πολιτισμό των ματαίων επιδόσεων; Κανείς προφανώς. Ή μήπως ήρθε η ώρα;.
Μήπως ο επόμενος αληθινός εθνικός στόχος πρέπει να είναι αυτός; Ας πάρουμε βαθιά ανάσα και ας σκεφτούμε…
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ)