Οι
εντεινόμενες πορείες,
κινητοποιήσεις και καταλήψεις δημοσίων χώρων και κτιρίων, παραλύουν την
κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, οδηγούν καθημερινά εκατοντάδες επιπλέον
ανθρώπους στην ανεργία και τελικά, μας βουλιάζουν ολοένα και πιο βαθειά σε ένα
τέλμα που είναι πλέον σχεδόν αδύνατον να βγούμε.
Διερωτάται ο απλός πολίτης: «Τι
κατάφεραν άραγε οι υποκινητές των κινητοποιήσεων, που ζητούν από την κοινωνία να
αντισταθεί;». Απολύτως τίποτα καλό για τον δύσμοιρο και βάρβαρα πληττόμενο
Έλληνα πολίτη. Όχι μόνο δεν προστάτεψαν εργαζόμενους, άνεργους, ελεύθερους
επαγγελματίες και λοιπούς, αλλά κατέστρεψαν τελείως τη χώρα, μας έκαναν πολύ
φτωχότερους και το χειρότερο, μας στερούν και τις τελευταίες ελπίδες σωτηρίας,
βυθίζοντας μας στην απόλυτη απόγνωση.
Γιατί λοιπόν επιμένουν;
Πώς είναι δυνατόν η χώρα να καταρρέει και να συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις και
οι απεργίες; Είναι δυνατόν, διότι πολύ απλά όλοι αυτοί οι ανεύθυνοι και
ανάλγητοι συνδικαλιστές, πολιτικοί και λοιποί, δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα να
μείνουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους. Τα προκλητικά προνόμια που αυτοί ακόμα
και σήμερα απολαμβάνουν, είναι πολλαπλά και ατράνταχτα, ώστε να αξίζει απόλυτα
να καταστρέψουν την Ελλάδα ολόκληρη.
Έτσι, αποπροσανατολίζουν
συστηματικά τον απλό πολίτη, εκείνον που έχει οικογένεια, ενοίκιο, λογαριασμούς,
δάνεια και δεν μπορεί να πληρώσει. Και τον βγάζουν στους δρόμους να
διαμαρτύρεται άσκοπα, ασυνάρτητα και αδιέξοδα. Όταν βουλιάζεις, κολυμπάς, δεν
διαμαρτύρεσαι. Λειτουργεί ο ορθολογισμός και όχι το αδιέξοδο συναίσθημα, που
τόσο ύπουλα αυτοί οι άθλιοι καλλιεργούν.
Τα
κόμματα της Αριστεράς
επενδύουν στην καταστροφή της χώρας. Με αδρά αμειβόμενους «στρατηγούς» και
«στρατιωτάκια», εισβάλλουν σε υπουργεία, ξενοδοχεία, λιμάνια, πλοία, αεροδρόμια,
εθνικές οδούς, ιδιωτικές επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, εφορίες, πολεοδομίες, στο
μετρό, στην Ακρόπολη, στον Άγνωστο Στρατιώτη, παντού ! Και δείχνουν τον αδιέξοδο
δρόμο σε μια κοινωνία σε παράκρουση, που τυφλά ακολουθεί τους δήμιους
της.
Η
εικόνα της χώρας είναι
άθλια. Οι διεθνείς εντυπώσεις αλγεινότατες. Ένα κράτος ανοχύρωτο, ένα κράτος
«μπάχαλο», ένα κράτος ασύδοτων που διαμαρτύρονται, τεμπελιάζουν, εμποδίζουν και
καταστρέφουν εγκληματικά. Η «δημοκρατία» σε όλο της το
μεγαλείο!
Αν οι
υπεύθυνοι υπουργοί είχαν
ελάχιστο αίσθημα ευθύνης, ψήγματα τόλμης, ελάχιστη έστω τσίπα, θα είχαν
φροντίσει να καταστήσουν σαφές ότι η ηθελημένη καταστροφή έστω και ενός ευρώ
δημόσιας περιουσίας, ειδικά τώρα, στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, είναι
έγκλημα πρώτου βαθμού. Και θα φρόντιζαν να τιμωρούνται οι υπεύθυνοι γρήγορα και
αυστηρότατα, π.χ. με παροχή κοινωνικού έργου. Ώστε να μην τολμά κανείς να
διανοηθεί να ρυπάνει με σπρέι έστω ένα μάρμαρο.
Τι
άραγε πρέπει να γίνει
ακόμα, για να υπάρξει κάποια αντίδρασις εκ μέρους της Πολιτείας; Εδώ μια μεγάλη
πλημμύρα ή φωτιά, αρκούν για να ενεργοποιήσουν Σύνταγμα και νόμους. Πώς είναι
δυνατόν να παραμένει μια ολόκληρη κυβέρνηση θλιβερός θεατής εκατονταπλάσιων
καταστροφών, από αυτοαποκαλούμενους «δημοκράτες - αγωνιστές»;
Οι
υπεύθυνοι έχουν δέσει την μια
άκρη ενός σκοινιού στο λαιμό του Έλληνα και την άλλη στην καρέκλα τους. Όσο πιο
σφιχτά γαντζώνονται, τόσο και σφίγγει η θηλιά στο θύμα, που ενώ μπορεί, δεν
τολμά να αντιδράσει.
Έχουν άραγε καταλάβει όλοι
αυτοί οι απίθανοι τύποι που μπουρδολογούν, αλλά και ολόκληρη η κοινωνία, ότι
πλέον έχουν στραφεί εναντίον των Ελλήνων οι λαοί της Ευρώπης και όχι οι
κυβερνήσεις; Η συντριπτική πλειονότης των Ευρωπαίων πολιτών, ανεξαρτήτως
πολιτικής ιδεολογίας, είναι έξαλλοι μαζί μας. Και οι πιο φιλέλληνες δεν έχουν
πλέον την παραμικρή ανοχή, υπομονή ή κατανόηση για μας.
Οι
πάντες σχεδόν θεωρούν ότι
έχουμε μια απίστευτα ανίκανη κυβέρνηση, μια ανεύθυνη αντιπολίτευση και άκρως
επικίνδυνα κόμματα της Αριστεράς. Που καταλύουν άφοβα, απροκάλυπτα, προκλητικά
και επικίνδυνα, θεσμούς και δημοκρατία διότι θέλουν οχλοκρατία, μέχρι να πάρουν
την εξουσία για να καταντήσουν στυγνοί δικτάτορες. Το χειρότερο, βλέπουν την
απελπιστική έλλειψη ηγεσίας από την πολιτική, πνευματική και επιχειρηματική
κοινότητα και όλους εμάς αποχαυνωμένους.
Οι
κατά
καιρούς προτροπές του Προέδρου της Δημοκρατίας θεωρούνται σχεδόν γραφικές, τα
συμβούλια αρχηγών των κομμάτων θέατρο του παραλόγου και οι κατ’ ιδίαν
συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών, απώλεια υπερπολύτιμου
χρόνου.
Δεν θα
υποδείξουμε εμείς τί πρέπει να
γίνει. Μία λύση είναι η σύγκληση ενός συμβουλίου «εθνικής σωτηρίας» με συμμετοχή
όλων των πρώην Πρωθυπουργών, όπως πρότεινε η «Εστία». Αλλη λύση είναι να
αναλάβει πρωτοβουλίες η Βουλή. Πάντως τα πράγματα δεν μπορούν να παραμείνουν ως
έχουν. Πρέπει να γλιτώσουμε από την θανατηφόρα θηλειά των καρεκλοκένταυρων και
να ασχοληθούμε επί τέλους με τη διάσωσή μας.
(από την εφημερίδα "Εστία")