Όταν οι
ηγέτες των μεγαλύτερων οικονομιών του
κόσμου θα συναντηθούμε στη Γαλλία, οι πολίτες των κρατών μας
θα αναμένουν από εμάς με το ίδιο αίσθημα συνυπευθυνότητας που εδώ και
δύο χρόνια μας επέτρεψε να διασώσουμε την παγκόσμια οικονομία από μια
οικονομική κρίση που την είχαν υποδαυλίσει πολλά χρόνια
ανευθυνότητας.
Χάρη στην τότε συντονισμένη
δράση της ομάδας των 20,
η παγκόσμια
οικονομία ανέκαμψε. Οι αναδυόμενες οικονομίες επίσης.
Στις ΗΠΑ γνωρίσαμε 19
συνεχόμενους μήνες αύξησης της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, που
δημιούργησαν 2.5 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας.
Αλλά όμως η πρόοδος αυτή δεν
ήρθε όσο γρήγορα χρειαζόταν και σήμερα η παγκόσμια ανάκαμψη παραμένει
εύθραυστη. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να παραμένουν
άνεργοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι διαταραχές στην παροχή πετρελαίου, ο τραγικός σεισμός
στην Ιαπωνία
και η ευρωπαϊκή
οικονομική κρίση,
συνέβαλαν σε αυτή την καθυστέρηση. Οι
αναδυόμενες οικονομίες
άρχισαν να επιβραδύνουν τους ρυθμούς ανάπτυξής τους. Ηπαγκόσμιαζήτησημειώθηκε.
Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε
είναι σαφής: χρειάζεται να μείνουμε προσηλωμένοι στην επίτευξη μιας
ισχυρής, βιώσιμης και ισορροπημένης ανάπτυξης, που να προωθεί την
παγκόσμια ζήτηση και να δημιουργεί δουλειές κι ευκαιρίες για τους
ανθρώπους.
Κάτι
τέτοιο
απαιτεί
δράση
,
σε
πολλά
επίπεδα
.
Πρώτον, ως η μεγαλύτερη
οικονομία του κόσμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες
θα συνεχίσουν να
ηγούνται. Το καλύτερο που έχουμε να
κάνουμε αν θέλουμε την
ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, είναι να
αναπτυχθεί ταχύτερα η αμερικανική
οικονομία. Αυτός είναι ο λόγος που πρώτη μου
προτεραιότητα είναι να ξαναβάλω την Αμερική πίσω στη δουλειά! Προς τούτο
πρότεινα το «νόμο
περί αμερικανικών δουλειών»
που σύμφωνα με ανεξάρτητους οικονομολόγους θα δημιουργήσει 2
εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, θα τονώσει τη ζήτηση και θα επιταχύνει
την ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας. Προς τούτο επίσης υπέγραψα
εμπορικές συμφωνίες με τη Νότιο Κορέα, την Κολομβία και τον Παναμά, ώστε
να παραχθούν θέσεις εργασίας, να κατορθώσουμε να διπλασιάσουμε τις
εξαγωγές μας και να διατηρήσουμε την ανταγωνιστικότητά μας.
Παράλληλα προχωρούμε στις περικοπές δαπανών ύψους 1
τρις δολαρίων που
συμφωνήθηκαν πέρσι το καλοκαίρι. Έθεσα σε εφαρμογή ένα
μελετημένο κι ισορροπημένο σχέδιο ώστε να μειωθεί αισθητά το έλλειμμά
μας τα επόμενα λίγα χρόνια, ούτως ώστε να μην υπονομευθεί η σημερινή
ανάκαμψη και να στηθούν γερά θεμέλια για τη μελλοντική μας ανάπτυξη.
Δεύτερον, η ευρωπαϊκή κρίση
πρέπει να ξεπεραστεί όσο το δυνατό
ταχύτερα. Αυτή την εβδομάδα οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας έκαναν σημαντική
πρόοδο στην
κατεύθυνση της χάραξης μιας στρατηγικής που θα αποκαταστήσει την
εμπιστοσύνη στις ευρωπαϊκές οικονομίες, σταθεροποιώντας μια βάση επί της
οποίας να είναι δυνατό να κτίσουμε.
Με δεδομένη την πρόκληση και την
απειλή που εκπροσωπεί για την παγκόσμια οικονομία η ευρωπαϊκή κρίση,
είναι σημαντικό για όλους μας η στρατηγική αυτή να εφαρμοστεί επιτυχώς
-συμπεριλαμβανομένης της χάραξης μιας αντιπυρικής ζώνης που θα αποτρέψει
την επέκταση της τρέχουσας κρίσης, θα ενισχύσει τις ευρωπαϊκές
τράπεζες, θα χαράξει μια βιώσιμη πορεία για την Ελλάδα και θα
αντιμετωπίσει τα δομικά προβλήματα που βρίσκονται στον πυρήνα αυτής της
κρίσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο
σημαντικότερος οικονομικός εταίρος της Αμερικής και σημαντικός
παράγοντας της παγκόσμιας οικονομίας. Έχω εμπιστοσύνη στην οικονομική
και δημοσιονομική ικανότητα της Ευρώπης να αντεπεξέρθει σε αυτή την
πρόκληση -και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να συμπαρίστανται
στους Ευρωπαίους εταίρους μας καθώς εργάζονται να επιλύσουν αυτή την
κρίση.
Τρίτον, κάθε έθνος χρειάζεται να συμβάλει στην ισορροπία και
τη βιωσιμότητα της παγκόσμιας ανάπτυξης για να μη γλιστρήσουμε σε παλιές
ανισορροπίες. Για ορισμένες χώρες, αυτό σημαίνει να αντιμετωπίσουν τα
δημοσιονομικά τους προβλήματα. Όσες έχουν μεγάλα πλεονάσματα, χρειάζεται
να κάνουν ό,τι μπορούν για να τονώσουν την ανάπτυξη. Όσες είναι
εξαγωγικές, χρειάζεται να τονώσουν την εγχώρια ζήτησή τους. Ένα κρίσιμο
μέσο για να επιταχυνθεί αυτή η στροφή είναι η μεγαλύτερη ευελιξία στις
συναλλαγματικές ισοτιμίες, συμπεριλαμβανομένων των ισοτιμιών που
καθορίζονται από τις αγορές.
Προκειμένου να αποφύγουμε παλιές ανισορροπίες θα χρειαστεί επίσης να αποφύγουμε
μια νέα οικονομική κρίση. Στις ΗΠΑ εφαρμόζουμε το πιο φιλόδοξο
μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα από την εποχή της μεγάλης ύφεσης. Σε ολόκληρο
το
G20, χρειάζεται να είμαστε βέβαιοι πως οι τράπεζες
διαθέτουν την απαιτούμενη κεφαλαιοποίηση ώστε να αντέξουν σε τυχόν
κλυδωνισμούς και μεγαλύτερη εποπτεία και διαφάνεια ώστε να αποφευχθεί η
ανάληψη απερίσκεπτων ρίσκων, ιδίως όσον αφορά τα τραπεζικά παράγωγα.
Τέλος τα έθνη του
G20
χρειάζεται να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους σε μια σειρά παγκοσμίων
προκλήσεων που επηρεάζουν την κοινή μας ευημερία. Χρειάζεται να
προχωρήσουμε στη δέσμευσή μας να καταργήσουμε τις επιδοτήσεις στα ορυκτά
καύσιμα και να μεταβούμε στα καθαρά καύσιμα του 21ου αιώνα. Καθώς
προωθούμε την ανάπτυξη -χάρη στην οποία τα έθνη μας αντιμετωπίζουν τη
φτώχεια- ας δώσουμε έμφαση στις υποδομές, τη λειτουργία της οικονομίας
και τη χρηστή διακυβέρνηση που παράγει ανάπτυξη. Καθώς
εργαζόμαστε για να διασώσουμε από την ξηρασία και το λιμό το Κέρας της
Αφρικής, χρειάζεται να συνεχίσουμε να αναζητούμε την εξασφάλιση της
διατροφικής ασφάλειας και την αγροτική παραγωγικότητα -που καθιστά
λιγότερο πιθανούς τους λιμούς στο μέλλον και περισσότερο αυτάρκεις τις
αγροτικές κοινότητες.
Όταν συναντηθήκαμε στο Λονδίνο
εδώ και δύο χρόνια, γνωρίζαμε πως η επαναφορά της παγκόσμιας οικονομίας
στο δρόμο της ανάκαμψης δε θα ήταν ούτε εύκολη, ούτε γρήγορη. Αλλά όλοι
μαζί δώσαμε μια απάντηση που σταμάτησε την παγκόσμια οικονομία στο
χείλος του γκρεμνού. Αυτή ήταν μια στιγμή ηγετικότητας που τότε τη δείξαμε
. Τέτοια ηγεσία
χρειαζόμαστε και τώρα για να στηρίξουμε την παγκόσμια ανάκαμψη και να
στρώσουμε ξανά τον κόσμο στη δουλειά, στις χώρες μας και ολόκληρο τον
κόσμο.
(από Financial Times, 28-10-2011/www.ppol.gr)