Ι. Κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι η αξία του ανθρώπου. Νοείται αποκλειστικώς ως υποκείμενο των ρυθμίσεων του δικαίου. Δεν αποτελεί αντικείμενό τους. Συνεπώς ουδέποτε (και) υλική βάση αναγκαστικής εκτέλεσης. Ουδείς συλλαμβάνεται διότι αδυνατεί να εξοφλήσει χρέη. Η παραδοχή έχει πανευρωπαϊκή, άρα, και ελληνική διάσταση. Η τυποποίηση, ήδη, σε ποινικό αδίκημα της ίδιας συμπεριφοράς (που δεν παρέχει στήριγμα ούτε σε απλή διοικητική σύλληψη) συνιστά δογματική παραφροσύνη. Κυρίως, όμως, συνιστά εκβαρβαρισμό, έτσι (και) ναζιστικοποίηση του δικαίου.
Τα άνω αυτονόητα έχουν, εν τούτοις, υποκύψει στον δημαγωγικό μας λαϊκισμό, όπως και σε βουλιμία κρατικής λαφυραγωγίας.
Η καταδίωξη και φυλάκιση άλλοτε πλουσίων (και ισχυρών) που, όμως, φτώχυναν και, άρα, αδυνατούν να ξοφλήσουν χρέη, αποτελεί ηθική αθλιότητα. Αυτό - κατ' εξοχήν - όταν αντικρίζονται επιχειρήσεις που, εν τω μεταξύ, πρωταγωνιστικά δόξασαν, επί δεκαετίες, τα ελληνικά χρώματα ανά την Οικουμένη.
Όσο στενεύει ο "άρτος" (που η αφερέγγυα Ελλάς αδυνατεί να προσφέρει στους υπηκόους της) τόσο εκτραχύνεται το "θέαμα". Διαφανής ο αντιπερισπασμός. Ανέκαθεν, ευτελής υπήρξε, η αντίδραση κυβερνητών αναξίων.
ΙΙ.Στην Βουλή η συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων έγινε σε ύφος " Ionesco": …«… τα πράγματα είναι έτσι, εάν (έτσι) νομίζετε …»… Ο πρωθυπουργός ανέδειξε επιστημονικά το δόγμα "Παγκάλου" (α΄ αντιπροέδρου). Ότι, δηλαδή, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., μαζί τα έφαγαν. Εξήγησε (ο πρωθυπουργός) ότι η διαρκής διεύρυνση των πιστώσεων προς κάλυψη τρεχουσών ( - καταναλωτικών) δαπανών επιβάρυνε το εσωτερικό κόστος, και εξανέμισε την ανταγωνιστικότητα. Εξαρτήθηκε, έτσι, η Ελλάς από δανεικά. Αλλά τρέχουσες δαπάνες, κυρίως, είναι οι απολαβές των
υπεραρίθμων κομματικών "πελατών". Άχρηστο δε κόστος - προφανώς - οι κλοπές των διεφθαρμένων. Διαρκής η βοή ότι κάθε προμήθεια αποπνέει σκάνδαλο. Πάγια κατάληξη: το ενδοκομματικό κουκούλωμα. Το κουκούλωμα είναι παράνομο. Ουδείς εισαγγελεύς επεμβαίνει. Το κράτος δικαίου είναι εύκαμπτο (!). Χαρακτηριστική η επιστολή του Δημ. Σιούφα ως προέδρου της Βουλής (Εστία 11.7.09). Αποκαλύπτει συναλλαγή. Τέλος, ο κ. Παπαδήμος, επισήμανε κίνδυνο επιστροφής στην δραχμή. Συνακόλουθα (και) εξανέμισης των εσωτερικών αποταμιεύσεων. Ο β΄ αντιπρόεδρος, κινήθηκε σε άλλο κλίμα. Αντιφατικά προς τον πρωθυπουργό του, φοβέριζε τους
πολίτεςπου εν όψει των κινδύνων "Παπαδήμου", προστατεύουν τις οικονομίες τους, στο εξωτερικό.
Πολλαπλών κατευθύνσεων, άρα και αντιστοίχων κινδύνων, το οικουμενικό σχήμα. Οι βουλευτές, χειροκρότησαν το πέρας της ψηφοφορίας. Είχαν λόγο. Παρατάθηκε η βουλευτική τους θητεία. Beatipossidentes(!!!).
ΙΙΙ. Ο κ. Σημίτης, αντέλεξε στον κ. Ν.Sarkosy. Ο τελευταίος επιμένει ότι περάσαμε στο ευρώ με κάλπικα - κίβδηλα στοιχεία, τα γνωστά Greek statistics.
Ο κ. Σημίτης απολογήθηκε στον "Monde" της 15.11. Δεν υπήρξε πειστικός. Η αντίκρουση αθώου θα ήταν απλή. Θα βεβαίωνε ότι είπε την αλήθεια. Και αυτό θ' αρκούσε. Αλλ΄ο κ. Σημίτης μακρηγόρησε, άνευ λόγου, στα γενικά κριτήρια του Maastricht.
Ως προςτο ουσιώδες, που είναι η εφαρμογή τους, κατ' ακριβή μετάφραση επιλέγει: …«…η πραγματοποίησή τους είναι επιβεβαιωμένη από την ευρωπαϊκή Επιτροπή και από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (Ε.Κ.Κ.), ενώ η απόφαση εισδοχής έχει ληφθεί από τους υπουργούς των οικονομικών στους κόλπους του Συμβουλίου για τις χρηματοοικονομικές υποθέσεις…»… Μεταθέτει, άρα, το ζήτημα. Συνάμα προσκόπτει (η απάντηση) σε λήψη ζητουμένου. Ουσιώδες δεν είναι
ποιος ευρωπαίος έλαβε την απόφαση. Ζητούμενο - αποκλειστικά - είναι η ποιότητα (ειλικρίνεια) των στοιχείων που έδωσε η Ελλάς στους ευρωπαίους. Ο κ. Σημίτης, παλαιός νομικός, άλλωστε, πρέπει να γνωρίζει ότι η αφέλεια (και αμέλεια) του παραπλανηθέντος δεν εξοβελίζει τον δόλο του απατήσαντος.
IV.Η Ελλάς, απ' όπου διέλαμψε το φως του δυτικού πολιτισμού, δεν ανήκει, σήμερα, πολιτιστικά, στην Ευρώπη. Ανήκει σε κάποια από τις σκοτεινότερες πτυχές του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα.
V.Ο κ. Παπαδήμος επισείοντας τον κίνδυνο επιστροφής στην δραχμή δεν συνειδητοποιεί συνολικά το πρόβλημα. Ο έσχατος αλλ' όχι απόμακρος κίνδυνος του ελληνισμού δεν είναι η δραχμή. Είναι το γρόσι της τουρκικής κυριαρχίας.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 23/11/2011)