Η Ευρωζώνη Χωρίς Κανόνες

Η νομοτελειακή αποτυχία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού συνέπεσε με την οικονομική κρίση, που εξεπήγασε από την κοιτίδα του. Τα φαινόμενα της κρίσεως αυτής έπληξαν πρωτίστως την Ευρώπη. Και μάλιστα όχι μόνο τις οικονομικώς αδύναμες χώρες της, αλλά και αυτές τις ισχυρές, που εμφανίζονται ως ηγέτιδες και ελέγχουν με αυστηρότητα τις μικρές, όπως η Ελλάς. Η Γερμανία ζήτησε προσφάτως από την ελεύθερη αγορά 6 δις ευρώ. Όμως δεν κατόρθωσε να καλύψει το ζητηθέν ποσό. Δείγμα και αυτό του ότι οι κερδοσκόποι είναι επιφυλακτικοί ακόμη και έναντι των θεωρουμένων ως ισχυρών οικονομιών της Ευρώπης.

Η κρίση εισχώρησε ευκόλως στην Ευρώπη, ελλείψει ενιαίας οικονομικής πολιτικής και σταθερών κανόνων λειτουργίας της Ευρωζώνης. Τα θεσμικά της όργανα υποσκελίζονται από τις πρωτοβουλίες, τις ενέργειες και τις δηλώσεις των ηγητόρων της Γερμανίας και της Γαλλίας, τους οποίους ακολουθούν πιστώς και αυτοί της Ολλανδίας. Οι πρόεδροι του Eurogroup κ. Γιούνκερ και της Κομμισσιόν κ. Μπαρόζο κατά κανόνα αποδέχονται την γραμμή της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζύ. Κατά το διεθνές δίκαιο, όταν συμβάλλεται ένα κράτος δεσμεύεται από τα κατά νόμον εκπροσωπούντα αυτό μέλη της κυβερνήσεώς του, που είναι συνήθως ο Υπουργός των Οικονομικών και ο Πρωθυπουργός. Οι αρχηγοί των κομμάτων δεν εκπροσωπούν την χώρα τους ούτε συμβάλλονται επ’ ονόματι αυτής.

Κατά συνέπεια η σθεναρά απαίτηση του κ. Σώυμπλε να δεσμευθούν για την τήρηση των συμφωνηθέντων την 26 και 27 Οκτωβρίου και οι αρχηγοί των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, δι’ ενυπογράφου επιστολής των ήταν παράλογη. Η δε απειλή, πως αν δεν υπογραφεί η επιστολή αυτή έστω και από ένα, δεν θα δοθεί η 6^η δόση του δανείου του μνημονίου ήταν αήθης, εφόσον αναφέρεται σε δόση δανείου που ήδη έχει συμφωνηθεί και είναι καταβλητέα. Άλλο βεβαίως το ζήτημα αν ήταν δικαιολογημένη η άρνηση της υπογραφής μιας τέτοιας επιστολής από τον κ. Σαμαρά. Διότι η φράση ότι «ο λόγος του είναι συμβόλαιο» δεν έχει θέση στις μεταξύ των κρατών συμφωνίες. Άλλωστε ήτο δυνατόν να σταλεί από την πρώτη στιγμή το κείμενο που εστάλη τελευταία από τον αρχηγό της Ν.Δ., που πρέπει να ικανοποιεί τους ανωτέρω ηγέτες της Ευρωζώνης.

Πολλά εκ των ηγετικών στελεχών της Γερμανίας είναι σε ηλικία που πρέπει να διατηρούν έντονες αναμνήσεις από τα φρικτά εγκλήματα των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής σε βάρος του ελληνικού λαού. Πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα, όχι μόνο το εις ευρώ αντάλλαγμα των ποσοτήτων χρυσού και των γεωργικών προϊόντων που πήραν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής ως αναγκαστικό δάνειο, αλλά και τις αποζημιώσεις προς τις οικογένειες πολλών δεκάδων χιλιάδων θυμάτων του Διστόμου, των Καλαβρύτων και πολλών κωμοπόλεων και χωρίων της ελληνικής υπαίθρου. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι η Γερμανία στο μνημόνιο απέφυγε να συμβληθεί ως γερμανικό δημόσιο και εξεπροσωπήθη από μια ανώνυμη εταιρεία.

Τέλος, η ηγεσία της Γερμανίας είναι σε θέση να γνωρίζει ότι επιζούν ακόμη πολλές δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων πολιτών που έχουν προσωπικές αναμνήσεις και εμπειρίες της βαρβαρότητος των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής. Κατά συνέπεια λογικότερο θα ήταν να είναι ολιγότερο δεικτικοί κάποιοι Γερμανοί υπουργοί έναντι των Ελλήνων. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει καμμία ομοιότητα με τους πολιτικούς του εκείνους, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την υπερχρέωση της χώρας και τη σημερινή εξαθλίωση της οικονομίας μας. Παριστάνουν τους οπαδούς της ελευθέρας οικονομίας, αλλά στην ουσία την θέλουν πλήρως κατευθυνόμενη μέχρις απονεκρώσεως.

Εξάλλου η ιστορία των Ελλήνων αποδεικνύει ότι ο ελληνικός λαός δεν υποτάσσεται με απειλές. Όσοι ελπίζουν ότι με τη βαρύτατη φορολογία των ακινήτων θα εξαναγκασθούν πολλοί Έλληνες να πωλήσουν τη στέγη τους αντί πινακίου φακής πλανώνται. Όποιοι αγοράσουν υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν θα χαρούν τα αποκτήματά τους. Δεν είναι λίγοι οι Έλληνες πολίτες που αξιώνουν από την κυβέρνηση να επιδιώξει την ικανοποίηση των άνω εθνικών απαιτήσεων από τη Γερμανία. Υπενθυμίζουν δε ότι η παράλειψη της επιδιώξεως αυτής συνιστά απιστία σε βάρος του ελληνικού δημοσίου.