Της Carola Ηoyos
Ο Τιερί Ντεμαρέ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του γαλλικού πετρελαϊκού ομίλου Τotal, κατέχει εξέχουσα θέση μεταξύ των ομότιμών του. Η εταιρεία του, όχι μόνον επιστρέφει μεγάλα ποσά -σε μετρητά- στους μετόχους, αλλά και προσεγγίζει τους μεγαλύτερους ανταγωνιστές της, αυξάνοντας την παραγωγή με ρυθμό διπλάσιο του μέσου όρου στον κλάδο. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στον 49χρονο μάνατζερ να μιλά πιο ανοιχτά σε σύγκριση με τα περισσότερα στελέχη του πετρελαϊκού κλάδου για αμφιλεγόμενα θέματα που βρίσκονται στο στόχαστρο ακτιβιστών και πολιτικών παραγόντων. Ο κ. Ντεμαρέ σχολιάζει την ανυπαρξία συνεκτικής ενεργειακής πολιτικής στις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο καταναλωτή ενέργειας. «Προκαλεί ανησυχία σε όλους η στασιμότητα που παρατηρείται», σημειώνει, αναφερόμενος στο ναυάγιο του περυσινού νομοσχεδίου για την ενέργεια και την ανεπάρκεια των σχετικών αποφάσεων του προέδρου Μπους και του Κογκρέσου.
Παρά τον πόλεμο στο Ιράκ και την πρόσφατη άρση των κυρώσεων κατά της πλούσιας σε πετρέλαιο Λιβύης, ο κ. Ντεμαρέ επιμένει ότι, όσον αφορά την προσφορά, οι κυβερνήσεις των καταναλωτριών χωρών δεν επενέβησαν με ουσιαστικό τρόπο. Επίσης, σημειώνει ότι «από την πλευρά της κατανάλωσης, μένει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις».
Μεγάλη τόλμη
Τα λόγια και οι πράξεις του κ. Ντεμαρέ συχνά έχουν μεγαλύτερη τόλμη από ό,τι των ομοτίμων του. Το 1998, μόλις τρία χρόνια αφότου ανέλαβε το πηδάλιο της Τotal, οργάνωσε -όπως απεδείχθη- μία από τις πρώτες σημαντικές συγχωνεύσεις στον κλάδο, με την εξαγορά της βελγικής ΡetroFina. Λίγο καιρό αργότερα, υπέβαλε τη μεγαλύτερη προσφορά στην ευρωπαϊκή ιστορία για την εξαγορά της Εlf, της πρώην κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας της Γαλλίας. Ηταν μία τόσο παράτολμη κίνηση ώστε πέντε χρόνια αργότερα ο κ. Ντεμαρέ θεωρείτο -μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα που απέκλεισε ενδεχόμενο- ένας από τους λίγους που μπορούν να διανοηθούν να υποβάλουν προσφορά για την εξαγορά της Royal/Dutch Shell, της κατά πολύ μεγαλύτερης αλλά προβληματικής, ανταγωνίστριάς της Τotal.
Σημαντικό μέρος της ελευθερίας της Τotal οφείλεται στο γεγονός ότι είχε απαλλαγεί από όλα σχεδόν τα αμερικανικά συμφέροντά της, αλλά όχι και από τους Αμερικανούς μετόχους της για τους οποίους η Τotal παραμένει μία από τις πλέον ελκυστικές γαλλικές εταιρείες. Ενώ οι Αμερικανοί και κάποιοι Ευρωπαίοι πολιτικοί προσπαθούν να μειώσουν την εξάρτησή τους από το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής και τον Οργανισμό Πετρελαιοεξαγωγικών Κρατών, ο κ. Ντεμαρέ θα ζητούσε αυτή την εβδομάδα από τα μέλη του Οργανισμού να ανοίξουν τις πόρτες τους στις διεθνείς επενδύσεις. Θα υποστήριζε ότι η ίδια η έρευνα για πετρέλαιο δεν θα επιλύσει τα σημερινά προβλήματα -μία δήλωση με ειδική βαρύτητα, καθώς προέρχεται από ένα στέλεχος με αποδεδειγμένη ικανότητα στον συγκεκριμένο τομέα. «Το ποσοστό αξιοποίησης του παραγωγικού δυναμικού είναι υπερβολικά υψηλό, γύρω στο 98%. Είναι η ανησυχία για την έλλειψη περαιτέρω περιθωρίων που οδήγησε στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου», αναφέρει.
Η τιμή θα πέσει!
Ομως, ο κ. Ντεμαρέ δεν ανήκει στους καταστροφολόγους, οι οποίοι διαδίδουν την άποψη ότι τα αποθέματα πετρελαίου κινδυνεύουν να εξαντληθούν. Δεν πιστεύει πως η τιμή του ευρωπαϊκού αργού πετρελαίου τύπου Βrent θα παραμείνει επάνω από τα 30 δολάρια ανά βαρέλι για πολύ καιρό και προβλέπει πως η παραγωγή πετρελαίου θα φτάσει στο απόγειό της σε ορίζοντα εικοσαετίας. «Θα βρούμε νέες ιδέες, όχι όμως τελικές λύσεις. Είδαμε κατά το παρελθόν πως μπορούσαμε μέσω της καινοτομίας να αναβάλουμε τη μείωση της παραγωγής».
Για τον κ. Ντεμαρέ, μεγάλο μέρος της καινοτομίας αυτής έγκειται στις «βαρύτερες» ποιότητες αργού πετρελαίου, οι οποίες μέχρι προσφάτως ήταν ασύμφορες στην άντληση. «Σε επίπεδο παγκόσμιας παραγωγής αργού πετρελαίου, η συμβολή του πετρελαίου βαρέος τύπου μπορεί να αναδειχτεί σε ουσιαστικό παράγοντα», σημειώνει, τονίζοντας ότι η Βενεζουέλα έχει την ίδια ποσότητα αποθεμάτων με τη Σαουδική Αραβία και ο Καναδάς ακόμη μεγαλύτερη.
Η θέση του έρχεται σε άμεση αντίθεση με εκείνη του λόρδου Τζον Μπράουν, διευθύνοντος συμβούλου της ΒΡ, της δεύτερης μεγαλύτερης πετρελαϊκής εταιρείας στον κόσμο, και ενός ακόμη οραματιστή του κλάδου.
Ο λόρδος Μπράουν, ο οποίος πέτυχε μία από τις πιο τολμηρές και πιθανώς οξυδερκείς συμφωνίες των τελευταίων δύο ετών με τη δημιουργία της ρωσοβρετανικής κοινοπραξίας ΤΝΚ-ΒΡ, ισχυρίζεται ότι τα εγχειρήματα αυτά δεν αποφέρουν αρκετά κέρδη ώστε να έχουν ενδιαφέρον σε μεγάλη κλίμακα. «Εκπλήσσομαι από την τοποθέτηση του Τζον Μπράουν, αφού συνήθως είναι πολύ ανοικτός σε κάθε είδους ευκαιρίες που παρουσιάζονται», αναφέρει ο κ. Ντεμαρέ.
Ρισκάρει παντού...
Η προθυμία του κ. Ντεμαρέ να ρισκάρει δεν περιορίζεται στις αίθουσες των συνεδριάσεων. Η ερευνητική και παραγωγική επιτυχία της Τotal έγκειται εν μέρει στην προθυμία του κ. Ντεμαρέ να αντιμετωπίζει οργισμένους πολιτικούς και ακτιβιστές. Το 1998, η Τotal έγινε η πρώτη δυτική εταιρεία από το 1979 που άντλησε πετρέλαιο από το Ιράν, παρά τις αμερικανικές κυρώσεις.
Εν τω μεταξύ, η εταιρεία διαπραγματεύτηκε, αλλά δεν υπέγραψε ποτέ, τη σύναψη συμφωνιών με τον Σαντάμ Χουσεΐν, πρόεδρο του Ιράκ, στον οποίο είχαν επιβληθεί κυρώσεις από τον ΟΗΕ. Επίσης, στη Βιρμανία, η Τotal δεν έχει ακόμη ακολουθήσει τις ανταγωνίστριές της που πιέζονται να εγκαταλείψουν τις εκεί μονάδες τους.
(Από την εφημερίδα Ημερησία)