Του Κ. Κόλμερ
Ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής έδωσε το μίγμα της οικονομικής πολιτικής της κυβερνήσεως του κατά τα εγκαίνια της 69ης διοργανώσεως της Διεθνούς ΄Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Η πολιτική αυτή, στόχος της οποίας είναι να δώσει μία νέα ώθηση στην Ελληνική οικονομία, περιορίζεται από τα βάρη που κληρονόμησε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ , που άφησαν τεράστια δημόσια ελλείμματα, χρέη και αγκυλώσεις, όσον αφορά στην ανάπτυξη.
Υπ’ αυτήν την έννοια, δικαιολογείται πλήρως ο πρωθυπουργός για την «ηπία» , δηλαδή την άτολμη τομή, που επιχειρεί τώρα με το αμαρτωλό παρελθόν της «σοσιαλιστικής διαχείρισης».Με δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα «184 δις. ευρώ», με έλλειμμα «στο 5,3% του ακ. εθν. προϊόντος» και με «γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό κράτος» , ως είπε, τα περιθώρια εξασφαλίσεως «νέας αναπτυξιακής προοπτικής» είναι αληθώς πολύ περιορισμένα. Όλη την ικμάδα της οικονομίας απομυζά η εξυπηρέτησις του δημοσίου χρέους και οι καταναλωτικές δαπάνες του κράτους.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εξηντλήθησαν τα όρια της Ελληνικής οικονομίας. Αρκεί βεβαίως να ιεραρχηθούν καταλλήλως οι ανάγκες και να περιορισθή η σπατάλη.
Εν πρώτοις , αν δεν συνεχίζεται η απόκρυψις του δημοσίου ελλείμματος (υπό της ΠΑΣΟΚικής στελεχώσεως του υπουργείου Οικονομικών) δεν αποκαλύπτεται το πραγματικό μέγεθος των. Γιά τον σκοπό αυτό χρειάζεται το δημόσιο λογιστικό ν’ αποκτήση «διπλογραφικό σύστημα» , ώστε στο τέλος εκάστης ημέρας να γνωρίζει τι εισέπραξε και τι επλήρωσε-ως άλλωστε κάθε ιδιωτική επιχείρησις. Χρέη ως των δημοσίων νοσοκομείων (2 δις. ευρώ) , των ΑΕΙ (1 δις.Ε) , των απληρώτων (επί 6μηνον) δημοδιδασκάλων , των χρεωκοπημένων Ολυμπιακών «Αερογραμμών» (ένα δις. ευρώ πλέον των ήδη δύο διαγραφέντων) και των Ενόπλων Δυνάμεων , ως και οι παρεσχεθείσες στο παρελθόν, εγγυήσεις του δημοσίου σε διαφόρους «μπαταχτζήδες», οφείλουν να εμφανίζονται στο σκέλος της χρεώσεως, ενώ «έσοδα» ως των προμετόχων και των μελλοντικών μετοχοποιήσεων να διαγράφονται από την πίστωση, μέχρις ότου τουλάχιστον εισπραχθούν.
Το εφετινό προ της αποπληρωμής των χρεωλυσίων δημόσιο έλλειμμα υπερβαίνει τα 40 δις. ευρώ , για το οποίον έχουν εκδοθή μέχρι τούδε ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου ύψους 30 δις. ευρώ, συμφώνως προς τους Thomson Datastream. Το χρέος της κεντρικής κυβερνήσεως πλησιάζει τα 210 δις. ευρώ, τα δε δήθεν διαθέσιμα των ασφαλιστικών Ταμείων (που υποτίθεται ότι το μειώνουν ως ενδοκυβερνητικό χρέος) δεν είναι τίποτε άλλο παρά ομόλογα του δημοσίου, τα οποία δεν έχουν περασθή στις οφειλές και δεν είναι διαπραγματεύσιμα.
Επισήμως, ελέχθη ότι «δεν χωρούν φαινόμενα διαφθοράς» στο νέο περιβάλλον της δημοσίας διοικήσεως και του χρηματιστηρίου αλλά με την παραγραφή της κλοπής 35 τρις. δρχ. από 1,5 επενδυτές δεν θ’ ασχοληθή κανείς εισαγγελεύς; Εάν δεν αναζητηθούν τα κλοπιμέα και δεν διαβούν τινές επιτήδειοι την θύρα του Κορυδαλλού, «τα φαινόμενα διαφθοράς» θα επανεμφανισθούν στο ΧΑΑ. Εάν νομίζομε ότι με την απαλλαγή των ποιμνιοστασίων, από της υποχρεώσεως εκδόσεως οικοδομικής αδείας, δεν θα εμφανισθούν βιλλίτσες 500 τετραγωνικών μέσα στα δάση, απλώς τα φαινόμενα μας... εξαπατούν!
Βεβαίως, χρειάζεται « διάλογος» και «ηπιότης» των μέτρων αλλά άνευ ρήξεων δεν είναι δυνατό να αντιμετωπισθούν προβλήματα ως το συνδικαλιστικό, το συνταξιοδοτικόν και των διαδηλώσεων για...ψύλλου πήδημα.
Καλή είναι και η μείωσι των φορολογικών συντελεστών από το 35% στο 25% (έστω και προς τα τέλη της 3ετίας) αλλ’ η ηνωμένη Ευρώπη σκοπεύει να ευθυγραμμίσει την φορολογία στα κράτη-μέλη και ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών κ. Σαρκόζυ προτείνει περικοπές των κοινοτικών κεφαλαίων για όσους την παραβιάζουν. Επίσης, τα εκ 19 δις. ευρώ κεφάλαια του Ταμείου Συν(εν)οχής που διατίθενται στην Ελλάδα προϋποθέτουν ίδια συμμετοχή 50%.Με τέτοιες απαιτήσεις πώς είναι δυνατή η «δημοσιονομική εξυγιάνση»;
Τέλος, ορθώς επεσήμανε ο κ. Καραμανλής την ανάγκη «να κεφαλαιοποιήσουμε το Ολυμπιακό κεκτημένο» αλλ’ αυτό προϋποθέτει περαιτέρω δαπάνες (λχ. δια την φύλαξη και συντήρηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων) και μία στρατηγική αξιοποιήσεως των σχετικών επενδύσεων που δεν φαίνεται προς το παρόν να υπάρχη.