Ι.
Βαθύτατα πολιτικά υπήρξαν
τα μέτρα οικονομικής σταθεροποίησης που εξήγγειλε ο Διοικητής της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤΕ). Προϋπόθεση υπαγωγής σ΄αυτά
είναι η, αντίστοιχη, προηγούμενη υπαγωγή (της ενδιαφερόμενης χώρας)
σε "μνημόνιο" τύπου της ήδη γνωστής "τρόικα". Ετσι οι υπερχρεωμένες
χώρες εκχωρούν την κυριαρχία τους επί δημοσιονομικών και
οικονομικών ζητημάτων, σε υπερεθνικό οικονομοτεχνικό όργανο της
Ευρωζώνης. Στις χώρες αυτές εξωγενώς, υπό τις κατευθύνσεις της
"τρόικα", εξαλείφονται τα ελλείμματα. Αντιστοίχως συρρικνώνονται
(και) τα χρέη. Η παρέκκλιση τήρησης των "μνημονιακών" ρυθμίσεων
αναστέλλει την βοήθεια.
Συμπερασματικά: Οι
απείθαρχοι γίνονται υποτελείς των πειθαρχημένων. Ο "νότος",
υποβάλλεται στην κηδεμονία του "βορρά". Η ορθολογισμένη
δημοσιονομική πειθαρχία της κ.
Merkel
κυριαρχεί, χωρίς
μάλιστα την παραμικρή αντίδραση. Οι αναλυτές εστίασαν, κυρίως, στις
παροχές. Όχι στις προϋποθέσεις χορήγησής τους.
ΙΙ.
Η τακτική επιτυχία της Σιδηράς
Γερμανίδας, είναι συντριπτική: Πρωταρχικά επιδιώκεται μηδενισμός
ελλειμμάτων, άρα, και μείωση χρεών. Έπειτα, μόνον, η ανάδειξη
πρωτογενών πλεονασμάτων, παρέχει πόρους αναπτυξιακών
επιδιώξεων.Τερματίζεται η φυματική ανακύκλωση διευρυνόμενων χρεών.
Ελέγχεται ο κοινωνικά άδικος πληθωρισμός. Σχετικώς, θεσπίζεται
ακυρωτική απόσυρση, τυχόν, πλεονάζοντος εκ της εφαρμογής των
μέτρων, χρήματος. Η τευτονική διεξοδικότητα συντονίσθηκε προς την
αυστηρότητα της προτεσταντικής ηθικής.
Επικυρούται το αυτονόητο.
Ότι δεν είναι δυνατόν να παγιωθεί συντονισμένη δημοσιονομική δράση
(μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης) χωρίς ενιαία πολιτική διαχείριση
των επί μέρους οικονομικών μεγεθών. Ήδη: μετά τα σημαντικά βήματα
ομοσπονδιοποίησης, με την Συνθήκη της Λισαβόνας, δια των μέτρων,
υπογραμμίζεται σαφώς ο υπερεθνικός έλεγχος των προϋπολογισμών των
επί μέρους κρατών.
ΙΙΙ.
Η Ελλάς είναι εκτός
προγράμματος. Θεωρείται επισήμωςαναξιόπιστη. Όλοι οι Ευρωπαίοι
αγωνίζονται να τιμήσουν την υπογραφή τους. Εμείς δεν το πράξαμε.
Αρνηθήκαμε να πληρώσουμε τα ευρωομόλογα έκδοσής μας. Έκτοτε
-
de
facto
- αποχωρισθήκαμε από τους
λοιπούς. Γίναμε ειδική περίπτωση (!). Δεν νοείται, ισότιμη,
συμμετοχή σε ομάδα, όπου όλοι πληρώνουν πλην ενός, ο οποίος, έτσι,
εκθέτει (και) τους λοιπούς.
Τα απερίγραπτα χάλια των
αγκυλώσεων του πελατειακού μας συστήματος άστραψαν με τα
"μνημόνια". Υπό ενδογενείς αντιδράσεις μνημόνια και εκτελεστικοί
νόμοι δεν εφαρμόζονται. Μετά δυόμιση ετών σκληρής λιτότητας η τιμή
των βασικών ειδών διατροφής δεν μειώνεται. Συνυπάρχουν χρηματική
ασφυξία και πληθωρισμός (!!!). Υπό διάλυση όλες οι υπηρεσίεςτου
Κράτους. Όλοι οι τομείςαπεργούν. Οι Τράπεζες, διαρκώς,
ανακεφαλαιούνται τον … επόμενο μήνα (!). Η κατάρρευση κυκλώνει τον
τόπο. Αντιλέγεται ότι παρόμοιαδιαλυτικά φαινόμενα συναντώνται και
αλλού. Ναι, αλλά πουθενά όλα μαζί - και διαρκώς - όπως εδώ
(!!!).
IV
.
Οι εταίροι δεν τυποποιούν
την ήδη επελθούσα αποσύνδεσή μας από την Ευρωζώνη, για να μην
επιδεινώσουν το όλο κλίμα. Προχωρούν, όμως, προς αναδιάρθρωση της
Ζώνης. Και τότε θα είμαστε τυχεροί εάν συνεχίσουν μαζί μας κάποια
"ειδική σχέση". Διότι, πάντως, είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσουμε να
είμεθα δεκτοί ως ισότιμοι, αφού δεν είμαστε. Τέτοια ιδιότητα,
άλλωστε, προϋποθέτει κοινές εισφορές υπέρ κοινού σκοπού.
Αδυνατούμε, όμως, σε οιαδήποτε κοινή εισφορά. Αφήσαμε, ήδη,
απλήρωτα τα ομόλογά μας εκθέτοντας όλη την Ευρωζώνη. Στο όλο προϊόν
αυτής υπολογίζονταν, κάποτε, συμμετοχή μας ύψους 2%. Αμφίβολο
σήμερα είναι και το τρίτον αυτού.
Ιδού και επιβεβαίωση:
πρωτοσέλιδη εμφανίζεται στην "Καθημερινή" της Κυριακής (9.9) η
άποψη Βέλγου οικονομολόγου ότι επιβάλλεται εξυγίανση του ισοζυγίου
τρεχουσών συναλλαγών μας, δια περιορισμού εισαγωγών. Ετσι είναι.
Ταυτόχρονα, όμως, έτσι, βγαίνουμε από την Ενιαία Αγορά.
Εγκαταλείπουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εφ΄εξής νοητός δεσμός, είναι
ίσως, κάποια "ειδική σχέση".
V
.
Χαρακτηριστική η στάση των
επίσημων επισκεπτών. Στερεοτύπως τονίζουν τηνανάγκη εκπλήρωσης
υποχρεώσεών μας. Αρνούνται συνάντηση με τον κ. Τσίπρα που επιμόνως
την ζητά. Αλλ΄ ο κ. Τσίπρας, σήμερα, εκπροσωπεί περί το 30% του
λαού μας.
Είναι αρχηγόςτου
μεγαλύτερου, ίσως, κόμματος. Τέτοια αγένεια δεν έχει προηγούμενο.
Οι αρνούμενοι αδυνατούν ν΄αποκλείσουν ότι ο κ. Τσίπρας θα είναι ο
επόμενος πρωθυπουργός. Αυτό, όμως, που, ασφαλώς δύνανται να
πιθανολογήσουν είναι ότι ο επόμενος πρωθυπουργός μας δεν θα είναι
(και) συνομιλητής τους. Ετσι αδιαφορούν για την διατήρηση καλών
σχέσεων μαζί του.
Και ο νοών
νοείται.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 12 Σεπτεμβρίου 2012)