Γράψαμε χθες ότι στην κοινωνία επικρατεί διάχυτη ανησυχία
γιά το τί θα συμβή το φθινόπωρο. Διότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα άλλα κόμματα
της αντιπολιτεύσεως θα επιδιώξουν την κοινωνική αναστάτωση, με σκοπό την
ανατροπή της Κυβερνήσεως Σαμαρά. Είναι κάτι που δεν το κρύβουν. Ο κ. Τσίπρας
και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί εκπέμπουν άκρως διχαστικό λόγο. Δείχνουν ότι δεν
τους ενδιαφέρει ποσώς να πετύχουν οι κυβερνητικές προσπάθειες γιά ανάκαμψη της
οικονομίας. Το μόνο που τους απασχολεί είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες γιά
να πέση η Κυβέρνησις.
Ολα αυτά πηγάζουν από το ίδιο το Σύνταγμα το οποίο δεν
διασφαλίζει την κυβερνητική τετραετία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η τετραετής
θητεία του Προέδρου είναι κανόνας απαράβατος. Ακόμη και αν αυτός εκλείψη, την
θέση του αναλαμβάνει ο Αντιπρόεδρος, μέχρι πλήρους εξαντλήσεως της τετραετίας.
Το έχουν θεσπίσει αυτό οι Αμερικανοί όχι μόνον διότι εκεί ισχύει προεδρική
δημοκρατία, αλλά διότι γνωρίζουν ότι αν υπήρχε δυνατότης το Κογκρέσσο να
καταψηφίζη τον Πρόεδρο και να προκαλή πρόωρες εκλογές, η χώρα δεν θα μπορούσε
να κυβερνηθή. Πολλώ μάλλον αφού είναι γνωστό ότι κάθε κυβέρνησις υφίσταται
πολιτική φθορά, η οποία συνήθως κορυφούται στο μέσον της θητείας της. Αν λοιπόν
κατεψηφίζοντο οι Πρόεδροι και έπεφταν οι κυβερνήσεις κάθε δύο χρόνια, τίποτε
δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθή.
Αυτή την σοφία του αμερικανικού πολιτειακού συστήματος στην
Ελλάδα δεν την διαθέτουμε. Το δικό μας σύστημα είναι σχεδιασμένο γιά να ευνοή
την δημιουργία πολιτικών κρίσεων. Διότι κατά την διάρκεια της κυβερνητικής
τετραετίας μεσολαβούν άλλες εκλογές (ευρωεκλογές, δημοτικές, εκλογή Προέδρου
της Δημοκρατίας), που παρέχουν την ευκαιρία στην εκάστοτε αντιπολίτευση να
αποσταθεροποιήση την Κυβέρνηση και να την απειλήση με πτώση. Εξ αυτών η πλέον
επίφοβη είναι η προεδρική εκλογή που διενεργείται από την Βουλή κάθε πέντε
χρόνια και δεν συμπίπτει με την κυβερνητική θητεία. Γιά την εκλογή Προέδρου
απαιτείται ενισχυμένη πλειοψηφία τουλάχιστον 180 ψήφων. Αν αυτή δεν
εξασφαλισθή, τότε διαλύεται η Βουλή και διενεργούνται βουλευτικές εκλογές. Δηλαδή
το ίδιο το Σύνταγμα δυσχεραίνει την εξάντληση της κυβερνητικής τετραετίας.
Παρ’ ότι ιστορικώς μόνο σε μία περίπτωση είχαμε πρόωρη
διάλυση της Βουλής λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, είχαμε κατ’
επανάληψιν διενέργεια προώρων εκλογών εν όψει της προεδρικής εκλογής και των
αντιπαραθέσεων που αυτή δημιούργησε.
- Η μία και μοναδική φορά κατά την οποία διελύθη η Βουλή
λόγω αδυναμίας αναδείξεως Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν τον Μάρτιο του1990,
όταν εξέπνευσε η θητεία του κ. Χρ. Σαρτζετάκη. Τότε είχαμε την «οικουμενική»
Κυβέρνηση Ζολώτα που εστηρίζετο από την Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τον
Συνασπισμό της Αριστεράς. Τα τρία κόμματα διεφώνησαν και έτσι οδηγηθήκαμε στις
εκλογές της 8ης Απριλίου 1990, στις οποίες επεκράτησε η Νέα Δημοκρατία. Και
μετά τις εκλογές εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με
απόλυτη πλέον πλειοψηφία 153 ψήφων.
Σε άλλες τρείς περιπτώσεις είχαμε έντονη πολιτική αντιπαράθεση
προ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και η χώρα απειλήθηκε ή οδηγήθηκε σε
πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
- Η πρώτη ήταν τον Μάρτιο 1995, όταν η Νέα Δημοκρατία
κατεψήφισε την υποψηφιότητα Στεφανόπουλου, η οποία είχε προταθή από την
Πολιτική Ανοιξη και στηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ.
- Η δεύτερη ήταν στα τέλη του 1999, όταν η Νέα Δημοκρατία
αρχικώς εδήλωνε ότι δεν θα εστήριζε την επανεκλογή του κ. Στεφανόπουλου και
ζητούσε επιμόνως πρόωρες εκλογές. Τελικώς άλλαξε θέση, αλλά δεν έπαυσε να ζητή
εκλογές, οι οποίες έγιναν μετά την επανεκλογή του Προέδρου.
- Η τρίτη περίπτωσις ήταν το 2009, όταν ο Γ. Παπανδρέου
απείλησε την Κυβέρνηση Καραμανλή ότι θα την έρριχνε κατά την προεδρική εκλογή
του 2010 και την ανάγκασε να προσφύγη εκείνη πρόωρα στις εκλογές του Οκτωβρίου
2009, ακριβώς στο μέσον της θητείας της.
Ολα αυτά τα έχουμε δυστυχώς πάλι μπροστά μας. Είναι προφανές
ότι τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως θα επιδιώξουν την κοινωνική αναστάτωση, ώστε
να δημιουργηθούν συνθήκες ανατροπής της Κυβερνήσεως Σαμαρά. Ο πρώτος γύρος θα
είναι το φθινόπωρο. Ο δεύτερος τον προσεχή Μάϊο, με την διενέργεια των
ευρωεκλογών και των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών. Και αν μέχρι τότε έχη
αντέξει η Κυβέρνησις, ο τρίτος γύρος θα είναι η προεδρική εκλογή του
Φεβρουαρίου 2015. Το πολιτειακό μας σύστημα είναι τόσο παρανοϊκό, ώστε φθάνει
να λειτουργή ως γεννήτωρ πολιτικών κρίσεων.
(«Εστία», Τετάρτη,
07/08/2013)