Εξι μήνες μετά τη δολοφονία του
Σόκρι Μπελαΐντ, εκείνη του
Μοχάμεντ Μπράχμι, βουλευτή της αριστεράς, στις 25 Ιουλίου διαπράχθηκε την στιγμή που οι Τυνήσιοι είχαν σχεδόν φθάσει στο τέλος της διαδικασίας κατάρτισης του Συντάγματος και προετοιμασίας των επόμενων εκλογών.
Παρά τις «αποκαλύψεις» της κυβέρνησης για τους δράστες του εγκλήματος, τα πρώτα ερωτήματα που τίθενται θα μείνουν κατά πάσα πιθανότητα αναπάντητα: ποιοι διέταξαν την δολοφονία αυτή; Ποια δίκτυα επέτρεψαν την επιτυχία ενός τέτοιου σεναρίου;
Το ερώτημα για τον στόχο δεν επιδέχεται παρά μία απάντηση, απλή και σαφή: ο στόχος των πολιτικών δολοφονιών είναι να δημιουργήσουν σύγχυση, να αναδιανείμουν την τράπουλα του πολιτικού παιχνιδιού, να σπείρουν τον τρόμο τόσο στην πολιτική τάξη όσο και στον λαό. Στην Τυνησία, η απάντηση είναι ακόμη πιο σαφής: οι δολοφονίες αυτές έχουν ως στόχο να σταματήσουν την δημοκρατική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι αυτά τα πολιτικά εγκλήματα εγγράφονται στην πραγματικότητα σε μια σειρά από αντεπαναστατικές προσπάθειες που ξεκίνησαν ήδη από τις 17 Δεκεμβρίου 2010 και κυμαίνονται από την άγρια αστυνομική καταστολή ως την ποινικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων περνώντας από την φυλάκιση των επαναστατών.
Από τις 25 Ιουλίου, είμαστε μάρτυρες της κλιμάκωσης της βίας και της αστυνομικής καταστολής της οποίας υπήρξε θύμα, για παράδειγμα, ο
Μοχάμεντ Μπελ Μούφτι, ένας νεαρός αγωνιστής του Λαϊκού Μετώπου (της άκρας αριστεράς) στη Γκάφσα. Απέναντι σ' αυτό που φαντάζει σαν αδιέξοδο ή εμπόδιο στην πολιτική λύση, τρεις «φατρίες», που βασίζονται σε τρεις διαφορετικές λογικές, επιδίδονται σε ένα λυσσαλέο και ολέθριο ανταγωνισμό.
Κατ' αρχάς, οι υπερασπιστές της εκλογικής νομιμότητας υποτιμούν την σοβαρότητα της κατάστασης, ζαρώνοντας σε μια αμυντική στάση και κλείνοντας τα μάτια στα περισσότερα καυτά ζητήματα και στις λαϊκές διεκδικήσεις. Οσο για τους υπερασπιστές του επαναστατικού ιδεώδους, αυτοί απαιτούν την άμεση ανάληψη της εξουσίας από τον λαό αλλά χωρίς να προσφέρουν μια αξιόπιστη εναλλακτική. Τέλος η αντιπολίτευση, στο όνομα μιας λογικής της ομοφωνίας, δράττει την ευκαιρία για να επιχειρήσει να φθάσει στην εξουσία ζητώντας την διάλυση των θεσμών που στήθηκαν με κόπο ως εδώ.
Στη διάρκεια των δυο αυτών χρόνων, κάθε «φατρία» παρουσιάζει τη νομιμότητα στην οποία βασίζεται σαν ένα είδος αξεπέραστου και απαραβίαστου ιερού, προκαλώντας την έντονη αντίδραση των αντιπάλων της. Η κατάσταση αυτή εμποδίζει κάθε πιθανότητα διαλόγου και κινδυνεύει να μας οδηγήσει στον εμφύλιο πόλεμο _ αγαπημένο σχέδιο των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών της επανάστασης στην Τυνησία _ μέσα σε ένα περιφερειακό πλαίσιο όλο και πιο χαοτικό.
Εμείς οι Τυνήσιοι και οι Τυνήσιες, έχοντας συνείδηση της εξαιρετικής σοβαρότητας της κρίσης που πλήττει την χώρα μας, αρνούμαστε να αναπαράξουμε το αλγερινό και το αιγυπτιακό σενάριο. Αποφασισμένοι να αντισταθούμε στον εμφύλιο, στην αντεπανάσταση και στον πειρασμό της επιστροφής στο αστυνομικό κράτος, θα πολεμήσουμε ψυχή τε και σώματι για μια συλλογική λύση η οποία δεν μπορεί να είναι παρά πολιτική. Αυτή πρέπει να εμπεριέχει το σύνολο του τυνησιακού λαού με όλες τις κοινωνικές τάξεις, καθώς και το σύνολο της πολιτικής τάξης με όλες τις τάσεις της.
Σήμερα που η φωτιά φθάνει στο σπίτι μας και παρά το γεγονός ότι οι πολιτικοί που επέλεξε ο λαός παίζουν τον ρόλο του πυρομανούς πυροσβέστη, η βουλή παραμένει _ παρά τις αδυναμίες της _ ο μοναδικός χώρος εξεύρεσης ενός πολιτικού συμβιβασμού ικανού να μας κάνει να εξέλθουμε από την κρίση το συντομότερο δυνατό.
Οποιες και αν είναι οι ευθύνες του ενός ή του άλλου, δεν χρειάζονται άλλες κατηγορίες και καταγγελίες. Το μόνο που πρέπει να μας οδηγεί είναι η κόκκινη γραμμή ανάμεσα σ' εκείνους που πυροδοτούν τον εμφύλιο και ως εκ τούτου την εθνική και κοινωνική αποσύνθεση και εκείνους που αντιστέκονται παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές αποκλίσεις τους.
Η διέξοδος αυτή είναι η μοναδική ικανή να επαναφέρει τις αρχικές διεκδικήσεις της επανάστασης της Τυνησίας στο κέντρο της διαδικασίας: θέσεις εργασίας, ελευθερία, εθνική αξιοπρέπεια.
*Οι κκ. Hela Yousfi και Choukri Hmed είναι πανεπιστημιακοί
(από το "Βήμα")