Παρακολουθώντας κανείς τα σχόλια και τις
αντιδράσεις της κοινής γνώμης και των περισσοτέρων πολιτικών παρατάξεων,
σχετικά με την Συρία, αντιλαμβάνεται και τους βασικούς λόγους των
παθογενειών του πολιτεύματός μας. Η αβίαστος διαπίστωσις είναι, ότι τα
περισσότερα που ακούγονται χαρακτηρίζονται από άγνοια, ανευθυνότητα και
ανακολουθία…
Πλέον γραφικές
είναι οι απόψεις των κομμάτων της Αριστεράς, τα οποία μέχρι προ τίνος
ελεεινολογούσαν την διεθνή κοινότητα ότι ουδέν πράττει για να σταματήση
την ανθρωποσφαγή στην Συρία. Από την στιγμή όμως που εξεδηλώθησαν
προθέσεις επεμβάσεως, ξαφνικά άλλαξαν τακτική. Εστράφησαν υπέρ της
«ειρήνης» και καταγγέλλουν προκαταβολικώς τα σχέδια των «ιμπεριαλιστών».
Σχέδια που ακόμη απλώς πιθανολογούνται!
Εξ
ίσου αστείες ακούγονται οι απόψεις διαφόρων «αναλυτών» οι οποίοι
εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους για τα όσα ανεξέλεγκτα μπορεί να
προκύψουν από μιαν επίθεση κατά της Συρίας. Επισημαίνουν τις απειλές του
δικτάτορος Άσσαντ και την προειδοποίησή του περί «ισοδυνάμου
απαντήσεως» και αμφισβητούν την ικανότητα της αμερικανικής διοικήσεως να
διατηρεί τον έλεγχο της εξελίξεως των επιχειρήσεων.
Είναι
οι ίδιοι ακριβώς που «προειδοποιούσαν» σχετικά με την μαχητική
ικανότητα των δυνάμεων του Ιράκ κατά τον πρώτο και τον δεύτερο πόλεμο
του Κόλπου και, ακόμη παλαιότερα για τις δυνάμεις της Αργεντινής κατά
τον πόλεμο των Φώκλαντ. Οι ίδιοι που στον ψυχρό πόλεμο, ομιλούσαν για
την παντοδυναμία της Σοβιετικής Ενώσεως! Προφανώς ευρισκόμεθα απέναντι
σε συμπλεγματικές συμπεριφορές. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που τις
επιδεικνύουν ευρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητος! Τους
δίνουμε σημασία! Προφανώς κάτι δεν πάει καλά με την κοινωνία μας…
Τα δεδομένα
είναι σαφέστατα. Αν το καθεστώς Άσσαντ χαρακτηρίζεται εγκληματικό, οι
αντιφρονούντες ανταποκρίνονται στον χαρακτηρισμό του τρομοκράτου, πολύ
ακριβέστερα από άλλους, τους οποίους οι αμερικανικές δυνάμεις
καταδιώκουν απηνώς. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα συμφερόντων των Ηνωμένων
Πολιτειών αν επικρατήση η μία ή η άλλη πλευρά. Επιπροσθέτως, όταν μία
χώρα ευρίσκεται σε πολυετή εμφύλιο και δεν μπορεί το καθεστώς να
επικρατήση στρατιωτικώς, με ποιες δυνάμεις άραγε θα δώση την «ισοδύναμη
απάντηση» στους Αμερικανούς; Με αυτές που αδυνατούν να καταβάλουν τους
αντάρτες;
Όσο για
τις δυνάμεις που θα χρησιμοποιηθούν, τόσο η διάταξίς τους, όσο και οι
δημόσιες δηλώσεις του προέδρου Ομπάμα δεικνύουν ότι θα περιορισθούν στην
εκτόξευση ενός -ικανού κατά πάσαν πιθανότητα- αριθμού βλημάτων Τόμαχωκ,
οι οποίοι θα εκραγούν στον ουρανό ή στο έδαφος της Συρίας, η οποία δεν
θα έχη καμμία δυνατότητα αντιδράσεως. Μπορεί το αντιαεροπορικό της
πλέγμα να καταρρίψη δύο ή τρεις. Μέχρι εκεί όμως.
Γιατί όμως
οι Αμερικανοί να κτυπήσουν την Συρία; Η επιφανειακή ανάγνωσις θα
μπορούσε να αρκεσθή στην ερμηνεία ότι η χρήσις χημικών όπλων πρέπει να
τιμωρηθή. Αν μη τι άλλο, πρέπει να δοθεί ένα αποτρεπτικό μήνυμα σε
όποιον σκεφθή να τα χρησιμοιήση εκ νέου, ενδεχομένως αυτή την φορά
εναντίον του Ισραήλ
Το μήνυμα
όμως θα μπορούσε να έχη και άλλους αποδέκτες. Αφ’ ενός τους Ιρανούς με
τους οποίους το καθεστώς Άσσαντ διατηρεί φιλικές σχέσεις και αφ’ ετέρου
τους Ρώσους και τους Κινέζους, προς τους οποίους η Ουάσιγκτων δεν παύει
να υπενθυμίζη την στρατιωτική τους αδυναμία. Δια τούτο και αγνοεί
επιδεικτικώς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και το βέτο που εκεί μπορούν
να προβάλλουν.
Το ουσιαστικό
ερώτημα όμως, με το οποίο ουδείς ασχολείται είναι ποιος πράγματι είναι ο
υπαίτιος για την ρίψη των χημικών. Εδώ η αμερικανική ηγεσία επιδεικνύει
την ίδια επιπολαιότητα την οποία επέδειξε και ο πρώην πρόεδρος Κλίντον
την εποχή του βοσνιακού πολέμου. Ενώ πυκνώνουν οι ενδείξεις εμπλοκής των
μυστικών υπηρεσιών αραβικών κρατών που για τους δικούς τους λόγους,
ήθελαν να προκαλέσουν επέμβαση κατά του Άσσαντ, η Ουάσιγκτων κωφεύει.
Όπως ακριβώς έκανε και στην Βοσνία με την περίπτωση της εκρήξεως όλμου
στην αγορά του Σεράγεβο. Για την οποία πλέον έχει αποδειχθή ότι οι
υπαίτιοι δεν ήσαν οι Σέρβοι που εβομβαρδίσθησαν εις αντίποινα. Ήσαν
Βόσνιοι Μουσουλμάνοι με την συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών αραβικών
χωρών. Κάτι που και τότε εφημολογείτο από την πρώτη στιγμή.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 02/09/2013)