Την ερχόμενη Δευτέρα
7 Οκτωβρίου, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος
κ. Αντώνης Σαμαράς μαζί με μια αποστολή
πολλών Ελλήνων επιχειρηματιών θα βρεθεί
στο Ισραήλ, σε μια προγραμματισμένη
συνάντηση με την ισραηλινή κυβέρνηση
προκειμένου να οικοδομηθούν περαιτέρω στρατηγικές συμμαχίες σε ένα ευρύ
πλαίσιο δράσεων όπως η άμυνα, η ενέργεια,
το περιβάλλον, η βιομηχανία και ο
τουρισμός. Τόσο η Ελλάδα όσο και το
Ισραήλ έχουν να επωφεληθούν τα μάλα από
μια τέτοιου είδους προσέγγιση αφού το
κάθε ένα απ’ τα δύο κράτη κομίζει
διαφορετικά συγκριτικά πλεονεκτήματα
τα οποία φαίνεται να αλληλοσυμπληρώνουν
το ένα την ισχύ του άλλου. Με άλλα λόγια
ικανοποιείται πλήρως η προϋπόθεση μιας
δίκαιης ανταλλαγής ωφελειών με αμοιβαίο
συμφέρον. Ίσως μάλιστα είναι η πρώτη
φορά απ’ την εποχή της ιδρύσεως του
ελληνικού κράτους που μια ελληνική
κυβέρνηση κομίζει «δώρα» γεωπολιτικής
βαρύτητας και διπλωματικής ισχύς ισάξια
με τα δώρα τα οποία προσφέρει η απέναντι
πλευρά.
Απ’ την μια η Ελλάδα,
παρά το γεγονός ότι είναι λαβωμένη
εξαιτίας των οικονομικών συνιστωσών,
αποτελεί μια πρώτης τάξεως γέφυρα μεταξύ
της Δύσης και του αποκλεισμένου
πολιτισμικά, ιδεολογικά, οικονομικά
από τον περιβάλλοντα γεωγραφικό του
χώρο, Ισραήλ, αφού προσφέρει το απαραίτητο
στρατηγικό βάθος στην Μεσόγειο το οποίο
δεν διαθέτει το Ισραήλ. Από την άλλη το
εξαιρετικά διοικητικά οργανωμένο,
τεχνολογικά ανεπτυγμένο και διπλωματικά
ενισχυμένο κράτος του Ισραήλ μπορεί να
προσφέρει με τη σειρά του ένα πλήθος
ωφελειών και χρήσιμων παραδειγμάτων
στην Ελλάδα. Το ερώτημα το οποίο είναι
άμεσα συνεπαγόμενο των παραπάνω
διαπιστώσεων είναι το κατά πόσον η
Ελληνική πλευρά είναι αποφασισμένη να
παίξει έναν ρόλο εγγυητή της σταθερότητας
(σε πολιτικό, αμυντικό, οικονομικό,
ενεργειακό επίπεδο) στην ευρύτερη
περιοχή άρα να εκπληρώσει κατ’ ουσίαν
τον ρόλο της ως γέφυρα μεταξύ του
«εγκλωβισμένου» Ισραήλ και της
ασυντόνιστης, διοικητικά και πολιτικά
Ευρώπης.
Οι σχέσεις Ελλάδος
Ισραήλ έχουν περάσει πλέον απ’ το
μεταίχμιο της καχυποψίας και της ψυχρής
ουδετερότητας σε μια κατάσταση πρωτοφανούς
(σε ιστορικό πλαίσιο) προσέγγισης. Απ’
την άλλη η Κύπρος, η αιτία, βάση της
οποίας η πολιτική διπλωματία της Ελλάδος
του 80’ προσανατολιζόταν προς τον Αραβικό
κόσμο, γίνεται τώρα, χάρη στην κοινή
ενεργειακή πολιτική με το Ισραήλ, η
αιτία μιας στροφής 180’ μοιρών στον τρόπο
με τον οποίο αντιλαμβάνεται η Ελλάδα
την θέση της στην περιοχή. Κάτι το οποίο
στις αρχές του 2011, και πριν
ανακαλυφθούν-δημοσιοποιηθούν, τα
κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Κύπρο,
φαινόταν αδύνατον ενώ αυτή τη στιγμή
αποτελεί μια γεωπολιτική αναγκαιότητα.
Στο τέλος της ημέρας,
η Ελλάδα θα πρέπει να επωφεληθεί αυτής
της οικονομικής διπλωματικής και
πολιτισμικής όσμωσης, και να εγκαθιδρύσει
το τρίγωνο Ελλάδας – Κύπρου - Ισραήλ
όσο πιο επιδέξια, εύστροφα και με ταχύτητα
γίνεται, για όσο βέβαια ακόμα το Ισραήλ
παραμένει μακριά (κι όχι εξαιτίας δικής
του επιλογής) από την άλλοτε σταθερή
στρατηγική του σύμμαχο, την Τουρκία.