Οι Γερμανοί αξιωματούχοι είναι... πυρ και μανία με τις ΗΠΑ και όχι
μόνον για το θέμα που αφορά το κινητό της κ. Μέρκελ! Αυτό που προκαλεί
τώρα τη μήνιν τους είναι μια μακρά παράγραφος σε μια έκθεση του
αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, σχετικά με την εξωτερική οικονομική
και συναλλαγματική πολιτική. Στη συγκεκριμένη παράγραφο υποστηρίζεται
ότι το τεράστιο πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχόντων λογαριασμών της
Γερμανίας είναι επικίνδυνο, διότι «ευνοεί... σε αποπληθωρισμό την
Ευρωζώνη καθώς και την παγκόσμια οικονομία...».
Οι Γερμανοί χαρακτήρισαν απαράδεκτο αυτόν τον ισχυρισμό, χαρακτηρίζοντάς
τον επίσης «ακατανόητο». «Δεν υπάρχουν ανισορροπίες στη Γερμανία που να
απαιτούν διόρθωση της φιλικής προς την ανάπτυξη οικονομικής και
δημοσιονομικής πολιτικής μας» τόνισε εκπρόσωπος του γερμανικού
υπουργείου Οικονομικών. Ωστόσο, η αμερικανική αναφορά είχε δίκιο και οι
γερμανικές αντιδράσεις ενόχλησαν. Από τη μία πλευρά, οι παρατηρήσεις των
Αμερικανών αναφέρονται στη συνεχιζόμενη άρνηση της πολιτικής ηγεσίας
της Γερμανίας, της Ευρώπης ευρύτερα και ακόμη - ακόμη και των ομολόγων
τους ανά τον κόσμο, να παραδεχθούν την πραγματική φύση των οικονομικών
προβλημάτων μας. Από την άλλη, είναι ενδεικτική της τάσης που
χαρακτηρίζει δυστυχώς τη Γερμανία, να αντιδρά στην οποιαδήποτε κριτική
που γίνεται στην οικονομική της πολιτική υποστηρίζοντας ότι
θυματοποιείται! Ας δούμε τα γεγονότα. Θυμάστε το αποκαλούμενο σύνδρομο
της Κίνας, όταν η μεγαλύτερη ασιατική οικονομία εξασφάλιζε τεράστια
εμπορικά πλεονάσματα κυρίως λόγω του υποτιμημένου νομίσματός της; Η Κίνα
συνεχίζει να έχει εμπορικά πλεονάσματα, αλλά μικρότερα. Στο μεταξύ, η
Γερμανία πήρε τη θέση της Κίνας: πέρυσι ήταν η Γερμανία και όχι η Κίνα
που είχε το μεγαλύτερο στον κόσμο πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών
λογαριασμών. Ως ποσοστό δε του ΑΕΠ της, το εν λόγω γερμανικό πλεόνασμα
ήταν υπερδιπλάσιο από εκείνο της Κίνας.
Αληθεύει βεβαίως ότι η Γερμανία εξασφαλίζει τεράστια πλεονάσματα εδώ και
σχεδόν μια δεκαετία. Ωστόσο, στην αρχή αυτά αντιστοιχούσαν με μεγάλα
ελλείμματα στη Νότια Ευρώπη, τα οποία χρηματοδοτούνταν από μεγάλες
εισροές γερμανικών κεφαλαίων. Συνολικά λοιπόν, η Ευρώπη συνέχιζε να
χαίρει μιας σχετικώς ισοζυγισμένης κατάστασης σε ό,τι αφορά τις
εμπορικές σχέσεις της.
Κατόπιν όμως ξέσπασε η κρίση, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των εισροών
κεφαλαίου στην περιφέρεια της Ευρώπης. Οι χώρες οφειλέτες, μερικώς λόγω
της επιμονής της Γερμανίας, αναγκάστηκαν σε σκληρή λιτότητα, που μείωσε
δραστικά τα εμπορικά ελλείμματά τους. Κάτι όμως πήγε στραβά. Το κλείσιμο
της ψαλίδας των εμπορικών ανισορροπιών έπρεπε να είναι συμμετρικό, με
τα πλεονάσματα της Γερμανίας να συρρικνώνονται μαζί με τα ελλείμματα των
χρεωμένων κρατών. Αντιθέτως όμως, ουδεμία αναπροσαρμογή παρατηρήθηκε
στα γερμανικά πλεονάσματα. Τα ελλείμματα της Ισπανίας, της Ελλάδας και
άλλων κρατών συρρικνώθηκαν, δεν ίσχυσε όμως το αυτό για το γερμανικό
πλεόνασμα. Το γεγονός είχε επιπτώσεις στην Ευρώπη, διότι η αποτυχία της
Γερμανίας να προσαρμοστεί διόγκωσε το κόστος της λιτότητας. Για
παράδειγμα, ναι μεν η Ισπανία θα έπρεπε να μάθει να εξαρτάται από «τη
δική της τσέπη» όμως αυτό δεν θα συνεπάγετο επίσης αυτομάτως την έκρηξη
της ανεργίας στη χώρα στο 27% και της ανεργίας των νέων στο τρομακτικό
57%!
Η ακινησία της Γερμανίας λειτούργησε αρνητικά για τον υπόλοιπό κόσμο.
Πρόκειται για απλά μαθηματικά: Με δεδομένο ότι η Νότια Ευρώπη
αναγκάσθηκε να δώσει τέλος στα ελλείμματά της ενώ η Γερμανία δεν μείωσε
το πλεόνασμά της, η Ευρώπη συνολικά διαθέτει πλέον τεράστια εμπορικά
πλεονάσματα. Το γεγονός δημιουργεί πιέσεις στην παγκόσμια οικονομία...
Βεβαίως, οι Γερμανοί αξιωματούχοι δεν τα παραδέχονται όλα αυτά. Θεωρούν
τη χώρα τους παράδειγμα προς μίμηση απ’ όλους και δείχνουν να μην
αντιλαμβάνονται την απλή αλήθεια, ότι δεν μπορούν όλες οι χώρες να
διαθέτουν ταυτόχρονα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα!
(από την εφημεριδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 05/11/2013)