Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σήμερα στο Κίεβο, να θυμηθούμε πρώτα
πως η Ουκρανία είναι η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης, πολύ μεγαλύτερη από τη
Γαλλία, το μεγαλύτερο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
Στη δυτική Ουκρανία οι άνθρωποι κοιτούν προς την Πολωνία, την Αυστρία,
τη Γερμανία. Ο κόσμος θεωρεί εαυτόν Ευρωπαίο ως το μεδούλι.Στα δημαρχεία
της δυτικής Ουκρανίας κυματίζει η σημαία της ΕΕ. Στασχολείαταπαιδιάμαθαίνουνγερμανικά και πολωνικά.Η
νέα, μετασοβιετική γενιά, δεν μιλάει καθόλου ρώσικα, ή τα μιλάει άσχημα.
Ταξιδέψτε 1,200 χιλιόμετρα προς τα ανατολικά, και θα νομίζετε
πως οι Ουκρανοί είναι Ρώσοι.Τα προϊόντα που παράγουν εξάγονται στη Ρωσία.
Μιλάνε ρώσικα. Η γενιά που έζησε στη Σοβιετική Ένωση δυσκολεύεται να
μιλήσει ουκρανικά, την επίσημη γλώσσα του κράτους.
Την τριετία της προεδρίας του, οΒίκτωρ Γιακούκοβιτς(ViktorYanukovych)
προσπάθησε να εξισορροπήσει τις δύο πλευρές, πάνω-κάτω σαν τους Αμερικανούς
πρόεδρους πριν τον εμφύλιο πόλεμο, που προσπαθούσαν να κρατήσουν ενωμένη
τη χώρα τους «κάνοντας τα στραβά μάτια» στο ζήτημα της δουλείας.
Αλλά σήμερα, η ΕΕ και το Κρεμλίνο ζητούν από την Ουκρανία να επιλέξει με
ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει. Αυτός ο χειμώνας σηματοδοτεί τη χειρότερη
πολιτική κρίση μετά την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας το 1991: τα στρατεύματα
αμφότερων των πλευρών κινούν για τη μάχη.
Στο φιλοκυβερνητικό στρατόπεδο του Κιέβου ο Γκρίσα (Grisha),
ένας τριαντάχρονος οικοδόμος γεμάτος τατουάζ που κατάγεται από τη ρωσόφωνη
περιοχή της Νικολάγιεφ θεωρεί αυτονόητη την αντίθεσή του στην ΕΕ. Αφού
αραδιάσει τα ονόματα των τριών εναπομεινασών βιομηχανιών της γενέτειράς του,
που είναι όλα απομεινάρια της σοβιετικής εποχής, διαπιστώνει: «αν η Ρωσία πάψει
να αγοράζει, τα εργοστάσια θα κλείσουν σε μια νύχτα».
Ένα μόλις χιλιόμετρο πιο κάτω, σε μια πλακόστρωτη οδό, κυριαρχεί ακριβώς
η αντίθετη άποψη. Κανονικά ο Όλεγκ (Oleg) δουλεύει σε μια
φαρμακοβιομηχανία στο Λβιβ, μια πόλη της δυτικής Ουκρανίας κοντά στην
Πολωνία.Αλλά τώρα στέκει επάνω σε ένα τρίμετρο οδόφραγμα που ορθώνεται
απέναντι στην έδρα της κυβέρνησης του Κιέβου. ΟΌλεγκσταματάει για
λίγο να ελέγχει τη συνεχή ροή των ανθρώπων που περνούν πεζή στο φιλοδυτικό
στρατόπεδο, και μας πληροφορεί γιατί θεωρεί αυτονόητη την υποστήριξή του προς
την ΕΕ. Πιστεύει ακράδαντα πως αν η πατρίδα του προσεγγίσει την ΕΕ, η
Ουκρανία θα γίνει η επόμενη Πολωνία. «Η χώρα θα γίνει πιο ανοικτή, θα έρθουν
επενδύσεις, τα εργοστάσια θα ξαναδουλέψουν»,μας λέει.
Στην πρωτεύουσα Κίεβο, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων υποστηρίζει
ενεργά την «ευρω-Μάινταν» το φιλοευρωπαϊκό κίνημα που αναπτύσσεται γύρω από την Πλατεία
Ανεξαρτησίας του Κιέβου. Ειδικά γκρουπ στο φέισμπουκ εξασφαλίζουν τη
συνεχή ροή ρούχων, σκηνών, καυσόξυλων και τροφίμων προς τους διαδηλωτές.Ορισμένα
από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα της χώρας δίνουν συναυλίες υποστήριξης. Μετά
από τρεις εβδομάδες διαρκών εφορμήσεων της αστυνομίας και πολικών θερμοκρασιών,
το φιλοευρωπαϊκό κίνημα συνεχίζει και γίνεται καθημερινά ισχυρότερο.
Ο υπουργός εσωτερικών της Ουκρανίας έχει πάψει να θεωρεί πολιτικά
αξιόπιστη την αστυνομία του Κιέβου.Η αστυνομική καταστολή ανατίθεται
πλέον σε ειδικές αστυνομικές ομάδες που μεταφέρονται από τις ρωσόφωνες περιοχές
της Ουκρανίας. Πάντως είναι γνωστό πως οι αστυνομικοί γενικά υποστηρίζουν τον Βιτάλι
Κλίτσκο (Vitali Klitschko) τον δίμετρο πρώην πρωταθλητή της πυγμαχίας
που θεωρείται ο ανερχόμενος αστήρ της αντιπολίτευσης.
Οι ολιγάρχες της Ουκρανίας ανοίγουν τα χαρτιά τους. Δύο από τους
πλουσιότερους ανθρώπους της χώρας, ο Βίκτωρ Πίντσχουκ (Victor Pinchuk)
και ο Ρινάτ Αχμέτοφ (Rinat Akhmetov),έσπασαν τη σιωπή τους και
ζήτησαν από τον πρόεδρο να ξεκινήσει σοβαρές διαπραγματεύσεις με την
αντιπολίτευση.
Αποσείοντας τις ευθύνες του, ο Γιανούκοβιτς ρίχνει το φταίξιμο
της αστυνομικής βίας σε ορισμένους ακατάλληλους αστυνομικούς, και κατηγορεί τη
διαπραγματευτική του ομάδα για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για την
υπογραφή ενός συμφώνου πολιτικής σύνδεσης Ουκρανίας-ΕΕ. Εντωμεταξύ
επισκέπτεται τη Μόσχα για να συνυπογράψει «ζουμερές» οικονομικές συμφωνίες.
Επί τρεις αιώνες, η περιοχή που σήμερα αποκαλείται Ουκρανία κυβερνιόταν
απευθείας από το Κρεμλίνο. Επί τσάρων, αποκαλούνταν «μικρή Ρωσία». Σε μια
σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2008, ο Βλαδίμηρος Πούτιν (Vladimir Putin)
διαβεβαίωσε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους (George W. Bush) πως
«η Ουκρανία δεν είναι πραγματική χώρα».
Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν ο Γιανούκοβιτς μπορεί να διατηρήσει
τα δύο του έθνη κάτω από μια κοινή στέγη.
(www.ppol.gr)