Μόνο Θεού θέλημα θα είναι να δούμε στην Ελλάδα θεσμικό επενδυτικό
πλαίσιο ικανό να ανταποκριθεί στο φιλόδοξο αντιγραφειοκρατικό «όραμα»
που παρουσίασαν χθες ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Ανάπτυξης για το
κύκλωμα αδειοδοτήσεων της βιομηχανίας. Το θέλημα Σαμαρά όσο ισχυρό και
να είναι θα πέσει στις παγίδες που μονίμως ανατρέπουν παρόμοιες
φιλοδοξίες. Ας δούμε έξι από αυτές.
Προηγουμένως οφείλω να σημειώσω ότι όλα αυτά τα θαυμαστά που σχεδίασαν
οι κ.κ. Σαμαράς και Χατζηδάκης είναι, κατά την άποψή μου, (εκτός από
επιτυχώς εφαρμοσμένα ακόμη και στην γειτονική μας Βουλγαρία) και εύστοχα
και αποτελεσματικά. Ξεχωρίζω μάλιστα την πιστοποίηση ιδιωτών για την
χορήγηση αδειών.
Για να αποδώσουν όμως απαιτείται αφενός να υπάρχει κράτος που λειτουργεί
ορθά και με σύγχρονες προδιαγραφές. Και αφετέρου η κεντρική κρατική
μηχανή να είναι εναρμονισμένη και προσανατολισμένη με την περιφερειακή
προς τις ανάγκες της βιομηχανικής ανάπτυξης και όχι μόνο της
βιομηχανικής αστυνόμευσης. Σ΄ αυτά προστίθεται βέβαια και η αυτονόητη
προϋπόθεση πάταξης της διαφθοράς αλλά δεν το σημειώνω επειδή στην Ελλάδα
γίνεσαι μάλλον αστείος όταν λες κάτι τέτοια...
Απορώ λοιπόν τι κάνει τον κ. Σαμαρά να πιστεύει ότι μπορεί να εφαρμοστεί
η μεταρρύθμισή του στις αδειοδοτήσεις από την σημερινή κρατική μηχανή
που έχει εθιστεί στην ιδέα ότι ο επενδυτής και ιδίως ο βιομήχανος είναι
απατεώνας εξ ορισμού και κάτι σαν κατακτητής και ύποπτος υπονόμευσης της
κοινωνίας;
Ας δούμε τώρα και έξι γιγαντιαίες (κατά την άποψή μου) παγίδες που ως
σύνολο μεταβάλουν την κρατική μηχανή σε εργαλείο αστυνόμευσης χωρίς
ίχνος αναπτυξιακής λογικής.
Παγίδα πρώτη. Οι προσφυγές στο ΣτΕ. Οι γνωστές
προσφυγές προς το Συμβούλιο της Επικρατείας (δίκαιες ορισμένες φορές)
αλλά σκόπιμες στο 80% από οικοπεδοφάγους, δημοτικές κομματικές ομάδες,
κομματικές υποκινούμενες Επιτροπές της γειτονιάς ή του χωριού
«...ενάντια στο εργοστάσιο του καπιταλιστή που θα μολύνει τον τόπο και
θα καταστρέψει το περιβάλλον...». Με την πρωτοκόλληση της προσφυγής στο
ΣτΕ η άδεια του εργοστασίου «παγώνει» το επενδυτικό σχέδιο μέχρι να
εκδοθεί η απόφαση που θέλει ίσως και δύο χρόνια. Τι να την κάνει την
αυθημερόν άδεια ο επενδυτής όταν στην γωνία τον περιμένει ο μπαμπούλας
της προσφυγής;
Παγίδα δεύτερη. Οι Δήμαρχοι. Οι Δήμαρχοι και οι
κομματικοί παρατρεχάμενοι που μαζεύουν ρουσφέτια οικοπεδοφάγων-ψηφοφόρων
για μετακίνηση κάθε βιομηχανίας που χαλάει το παιχνίδι των τιμών στα
γύρω οικόπεδα. Η ένσταση του Δημάρχου ακυρώνει και πάλι άδειες και
επενδυτικά σχέδια. Ποιος θα εγγυηθεί στον επενδυτή την παραμονή του στην
περιοχή όταν τον πολεμάει ο Δήμαρχος που έχει ανάγκη ψήφους;
Παγίδα τρίτη. Οι Δασάρχες. Οι γνωστοί σε όλους Δασάρχες
οι οποίοι θεωρούν δασική περιοχή ακόμη και τα παραθαλάσσια βράχια ή τις
ακτές που είναι γεμάτες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Ας βρεθεί έστω και
ένας επενδυτής που έχει ξεμπλέξει εύκολα με δασική υπηρεσία θα τον
στήσουμε στο Σύνταγμα να τον δείχνουμε σους υπόλοιπους. Πως θα
σταματήσει αυτό το δασικό δούλεμα στην οικοδόμηση;
Παγίδα τέταρτη. Η αρχαιολογία. Σε μια Ελλάδα που όπου
σκάψεις θα βρεις αρχαία πως θα πείσεις την Αρχαιολογία ότι εσύ θα κάνεις
βιομηχανική επένδυση με μια απλή υπεύθυνη δήλωση; Έτσι και εφαρμοστεί
το καθεστώς που ονειρεύονται οι κ.κ. Σαμαράς και Χατζηδάκης θα δεις πάλι
τους Αρχαιολόγους με άρβυλα να καβαλάνε την Ακρόπολη ή να ανεβαίνουν
στις κολώνες του Παρθενώνα.
Παγίδα πέμπτη. Το Χωροταξικό. Στην Κύπρο, την
Βουλγαρία, την Τουρκία που έχουν λύσει το χωροταξικό τους σου δείχνουν
από την πρώτη ημέρα που μπορείς να χτίσεις βιομηχανία και που δεν
επιτρέπεται. Πως θα εξασφαλιστεί ο επενδυτής στην Ελλάδα όταν μετά από
ένα χρόνο νόμιμης λειτουργίας της βιομηχανίας θα του πει το ΥΠΕΚΑ μάζεψέ
τα και φύγε γιατί εμείς τώρα τελειώσαμε το χωροταξικό της Ελλάδας και
εκεί που λειτουργείς κανονίσαμε να βάλουμε μόνο σπίτια;
Παγίδα έκτη. Το περιβάλλον. Σε όλο τον πλανήτη η
περιβαλλοντική πολιτική συνυπάρχει με την αναπτυξιακή μέσα από
αντικειμενικούς περιβαλλοντικούς κανόνες. Στην Ελλάδα μόνο ισχύουν
αυθαίρετοι κανόνες διαχωρισμού της βιομηχανίας σε υψηλής, μέσης και
χαμηλής όχλησης. Οι δε άδειες δίδονται από κατά περίπτωση αρμοδίους
υπαλλήλους οι περισσότεροι από τους οποίους ούτε σπουδές έχουν στο
αντικείμενο ούτε πείρα. Αποφασίζουν και διατάσουν… Πως και ποιος θα
εξασφαλίσει την συναίνεση ΥΠΕΚΑ;
Για να κλείσουν οι παραπάνω παγίδες δεν αρκεί ούτε η ιδιωτικοποίηση των
αδειοδοτήσεων ούτε η αυθημερόν χορήγηση αδειών (ορθό μέτρο κατά τα
άλλα). Χρειάζεται κρατική άδεια με κύρος και ισχύ που να διασφαλίζει τον
επενδυτή από μελλοντικές πολιτικάντικες σκοπιμότητες. Και για να γίνει
αυτό επιβάλλεται, συναίνεση των συντεχνιών , και πολιτική συμφωνία όλων
των κομμάτων. Χωρίς αυτά και το 2015 θα μιλάμε για το ίδιο «όραμα»...
Άντε και με κάποιες παραλλαγές ανάλογα με το ποιος θα είναι στην
κυβέρνηση.
(από www.capital.gr, 18/02/2014)