Το
βασικότερο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι φιλοευρωπαικές δυνάμεις είναι
ότι έπειτα από πέντε χρόνια βαθιάς κρίσης, με την ύφεση να ταλανίζει την
οικονομία και την ανεργία να καλπάζει, η ΕΕ έχει μετατραπεί σε << φόβητρο
λιτότητας>>. Η τροίκα της Κομισιόν, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ είναι η ενσάρκωση
του υπόλοιπου Κακού. Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις αυτές κυριαρχούν στον
δημόσιο διάλογο, παρουσιάζοντας της ΕΕ ως αντιδημοφιλή και υποχρεώνοντας τους
υπερασπιστές της σε αμυντική στάση.
Οι
αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Σύμφωνα με μελέτη που έκαναν οι Μαρκ Λέοναρντ και
Χοσέ Ιγκνάθιο Τορεμπλάνκα για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών
Σχέεων(
ECFR), συνδυάζοντας στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου , ενώ το
2007 το 52% των Ευρωπαίων έχει μειωθεί σήμερα στο 31%. Αυτό που εντυπωσιάζει
είναι ότι αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης εμφανίζεται σε όλες τις χώρες
ανεξαιρέτως.
Σύμφωνα με την τελευταία εκτίμηση εδρών στην ιστοσελίδα
του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου (ΕΡΡ) και οι Σοσιαλιστές (
S&
D) αναμένεται να συγκεντρώσουν
περίπου 420 έδρες από τις συνολικά 751. Την ίδια στιγμή άλλες εκτιμήσεις
ανεβάζουν τον αριθμό των εδρών που θα κερδίσουν οι ευρωσκεπτικιστές μεταξύ 150
και 200.
Η
πολυδιάσπαση στους κόλπους των ευρωσκεπτικιστών λογικά θα περιορίσει, εκτιμούν
κοινοτικοί παράγοντες, την επίδραση τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα
επιδιώξουν να απονομιμοποιήσουν την Ευρωβουλή, να προκαλέσουν προβλήματα στην
εκλογή του προέδρου της κομισιόν ή ακόμη και να σύρουν τις μεγάλες πολιτικές
ομάδες σε πιο ακραίες θέσεις. Το κρίσιμο σημείο όμως είναι η επίδραση που θα
έχει η εκλογική τους επίδοση στην εσωτερική πολιτική.
Στην Γαλλία, η περαιτέρω άνοδος του Εθνικού Μετώπου θα
αυξήσει τις πιέσεις προς το κυβερνών Σισιαλιστικό κόμμα. Στην Βρετανία, το
UKIP του Φάρατζ ήδη πιέζει τους Τόρις, ενώ και οι εργατικοί
εμφανίζονται αμφίθυμοι για το ποια στρατηγική πρέπει να ακολουθήσουν απέναντι
του. Στη Γερμανία, μια υψηλή εκλογική επίδοση του
AfD θα
μπορούσε να οδηγήσει τους χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ σε πιο
συγκρατημένη πολιτική στα ευρωπαϊκά ζητήματα, καθώς και να πιέσει το
SPD σε πιο αριστερές θέσεις. Στην Ιταλία, οι ευρωεκλογές
θα είναι η πρώτη σοβαρή εκλογική δοκιμασία για τον πρωθυπουργό Ματέο Ρέντζι, ενώ
στην Ολλανδία ίσως κορυφωθεί το αίτημα για επαναπατρισμό εξουσιών από το
ευρωπαϊκό στο εθνικό επίπεδο.
Σε
τελική ανάλυση, το στοίχημα θα είναι αν θα μειωθεί η όποια όρεξη υπάρχει για
<<περισσότερη Ευρώπη>> στις μεγάλες, ιδιαίτερα, χώρες. Το πρόβλημα
θα καταστεί πιο δυσεπίλυτο σε ότι αφορά την διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Οι
σκέψεις για μεταφορά εξουσιών σε κοινοτικό επίπεδο μάλλον θα απομακρυνθούν, αν
οι ευρωσκεπτικιστές και λαϊκιστές επικρατήσουν.
Ο
κίνδυνος, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν οι Λέοναρντ και Τορεμπλάνκα είναι να
ενισχυθεί η αντίληψη των φιλοευρωπαιστών ότι από τη στιγμή που τα διακυβεύματα
είναι μεγάλα, αλλά θεσμοί όπως όπως η Ευρωβουλή δεν βοηθηθούν στην ανάληψη
πρωτοβουλιών, πρέπει να προτιμηθούν διακυβερνητικές λύσεις. Αυτό με τη σειρά του
θα έριχνε <<νερό στον μύλο>> των ευρωσκεπτικιστών, καθώς τέτοιου
είδους λύσεις περιλαμβάνουν πολύπλοκες τεχνοκρατικές πτυχές που αποξενώνουν αντί
να συνεγείρουν τους ευρωπαίους πολίτες.