Τα ψέματα τέλειωσαν και οι μάσκες έπεσαν, μαζί με τα τελικά
αποτελέσματα των εκλογών. Όλα τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου έγιναν οι
καλύτεροι διαφημιστές της Χρυσής Αυγής. Υπό κανονικές συνθήκες ο
Κασιδιάρης θα πρέπει να μοιράσει γλυκά σε όλα τα κομματικά γραφεία.
Τέτοιο δώρο δεν του έκανε ούτε ο... Μιχαλολιάκος από τη φυλακή.
Οι
χορηγοί της Χρυσής Αυγής λοιπόν έκαναν ό,τι είναι δυνατόν για να
απογειώσουν το φασιστικό μόρφωμα στο 9,4%. Ενας στους 10 Ελληνες, κυρίες
και κύριοι, ψηφίζει Χρυσή Αυγή. Είναι μέρος δηλαδή του ακροδεξιού
θιάσου και όλοι οι υπόλοιποι έχουν μείνει στα θεωρεία με το στόμα
ανοικτό να περνούν των «εχθρών τα φουσάτα».
Τέλος το παραμυθάκι
των «παραπλανηθένων» ψηφοφόρων. Αν η πρώτη φορά της Χρυσής Αυγής ήταν
αιφνιδιαστική και η δεύτερη ήταν έκπληξη, η τρίτη δείχνει ότι η
ακροδεξιά οργάνωση έχει γίνει ισχυρή πολιτική δύναμη στην Ελλάδα, έχει
πιστούς ψηφοφόρους. Μπορεί να μην είναι το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, η
οποία έχει «μεταλλαχθεί» σε... σοβαρό κόμμα και εναλλακτική πρόταση της
Γαλλίας. Όμως, όλος ο αυτός ο ακροδεξιός εσμός, με την ευγενική προσφορά
του πολιτικού συστήματος, έβγαλε από τους Χρυσαυγίτες τις μπότες με τα
καρφιά και τους φόρεσε κοστούμια. Και δυστυχώς ακόμη και τώρα, ακόμη και
με την κατάληψη της τρίτης θέσης από το κόμμα του προφυλακισμένου
Μιχαλολιάκου, οι εκπρόσωποι των κομμάτων περί άλλων ετύρβαζαν.
Αντί να κάθονται να αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ο ... δημοκρατικός
ελληνικός λαός να ψηφίζει ακροδεξιά, πώς κάτι τέτοιο είναι ανάρμοστο και
στίγμα για την «ανάπηρη» έτσι κι αλλιώς δημοκρατία μας, μήπως να
σοβαρευτούν και να δουν τη γενεσιουργό αιτία της χρυσαυγίτικης
κυριαρχίας; Με απλά λόγια, αντί να πολιτικολογούν και να αναπτύσσουν
διάφορες ανούσιες θεωρίες, τα κόμματα του συνταγματικού τόξου να σκύψουν
πάνω στο πραγματικό πρόβλημα. Να κλείσουν τη χαίνουσα πληγή που όσο
μένει αγιάτρευτη, τόσο θα τροφοδοτεί με νέους χρυσαυγίτες το ακροδεξιό
κόμμα. Και αυτή η πληγή δεν είναι άλλη από τα συνεχώς διογκούμενα
προβλήματα της κοινωνίας που δεν βρίσκουν διέξοδο.
Τη Χρυσή Αυγή
γέννησε, εξέθρεψε και γιγάντωσε όχι μόνο η οικονομική κρίση, αλλά και η
αποτυχία του πολιτικού συστήματος να ανανεωθεί σε πρόσωπα και ιδέες.
Φτώχεια υπάρχει και σε άλλες χώρες, όμως δεν υπάρχει εκεί ο εκ
ακροδεξιών κίνδυνος. Επομένως η Ελλάδα έχει ένα δικό της μείγμα
ενίσχυσης των φασιστών. Μοιάζει με το μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ που
δίνει στους Γαλάτες και γίνονται? τέρατα δύναμης. Μέσα λοιπόν στο
χρυσαυγίτικο τσουκάλι έχουν πέσει πολλά. Η οικονομική κρίση που σαρώνει
τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, η απελπισία των απόμαχων της ζωής που
τους κόβεται το χαρτζιλίκι στα εγγόνια, η ανεργία των νέων που δεν
βλέπουν ελπίδα και που εκτιμούν ότι η πατρίδα τρώει τα παιδιά της.
Μπαίνει ακόμη στη συνταγή η αδυναμία αντιμετώπισης κοινωνικών
προβλημάτων, όπως το μεταναστευτικό, η ασφάλεια του πολίτη. Και, τέλος, η
«φωτιά» που σιγοβράζει την τροφή των χρυσαυγιτών είναι το ίδιο το
πολιτικό σύστημα που αντιμετωπίζει «χαλαρά» και χωρίς διάθεση για
πραγματικές ρήξεις τα τόσο σοβαρά προβλήματα που έχει η πατρίδα. Κι ενώ
όλοι τους μιλούν για πατριωτική πολιτική, τελικά αυτό που κάνουν είναι
να υποχωρούν σε μια ανέξοδη πολιτική σκιαμαχία που δεν φέρνει κανένα
καλό για την Ελλάδα.
Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για τα
κόμματα του συνταγματικού τόξου. Είτε θα δώσουν λύσεις οι οποίες θα
φέρουν πίσω -στους παραδοσιακούς τους πολιτικούς χώρους- τους
«παραπλανημένους» ψηφοφόρους, είτε θα συνεχίσουν να ενισχύουν τη Χρυσή
Αυγή. Η οποία χωρίς διαφήμιση, αποκομμένη από τα media και με τους
μισούς βουλευτές στη φυλακή θα παίρνει υψηλά ποσοστά. Και βεβαίως ο
δημοκρατικός κόσμος περιμένει με ανυπομονησία τον τρόπο που δικαστικά θα
αντιμετωπιστεί το φασιστικό κόμμα. Μέχρι τότε, όμως, ας πάψουμε να
κλαίμε για τη δημοκρατία που χάνεται. Ας κάνουμε όλοι κάτι.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 28/05/2014)