Η ουσία του ανασχηματισμού εντοπίζεται –και εξαντλείται– στην τοποθέτηση
του κ. Γκίκα Χαρδούβελη στο υπουργείο Οικονομικών. Επί ένα δεκαήμερο
και πλέον η αναζήτηση πολιτικού στελέχους για την ανάθεση αυτού του
κρίσιμου χαρτοφυλακίου απέβη άκαρπη – εάν φυσικά υπήρξε αναζήτηση και
δεν αποτελούσαν τα διαδραματισθέντα μίαν οικτρή σκηνοθεσία.
Από τον Νοέμβριο του 2011, οπότε συνετελέσθη η αποκαθήλωση του κ.
Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, η διαχείριση του χαρτοφυλακίου
των Οικονομικών έχει πρακτικώς αφαιρεθεί από τους πολιτικούς. Ο κ.
Ευάγγελος Βενιζέλος υπήρξε επί της ουσίας σκιώδης υπουργός Οικονομικών·
προσπάθησε να εισαγάγει στις διαπραγματεύσεις με το Eurogroup «πολιτική
διάσταση» και συνετρίβη. Το «κούρεμα» των ομολόγων και όλες τις κρίσιμες
ρυθμίσεις διαπραγματεύθηκε ο τότε πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος.
Με την ανάδειξη πολιτικής κυβερνήσεως υπό τον κ. Αντώνη Σαμαρά το
πρόσωπο «κλειδί» στις συνομιλίες με την τρόικα ήταν για μία διετία ο
απελθών υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας και τη σκυτάλη
παρέλαβε ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης. Είναι και οι τρεις τους μέλη της
«ελίτ» που δημιουργήθηκε επί της πρωθυπουργίας του κ. Κώστα Σημίτη.
Είναι οι σύνδεσμοι της Ελλάδος με την ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων. Ας
ηρεμήσουν συνεπώς οι ανησυχούντες. Η Ελλάς διαθέτει κατεστημένο νέο –
μόνον που είναι πολυεθνούς διαμορφώσεως και προσανατολισμού. Κάτω από το
περίοπτο και ουσιαστικό αυτό κυβερνητικό αξίωμα υπάρχουν τα υπόλοιπα
«ιθαγενή» μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Είναι αυτοί που θα
συγκρούονται καθημερινώς με τα «μικρά» ή τα «μεγάλα» συμφέροντα, άλλοτε
επιτυχώς και άλλοτε όχι. Είναι αυτοί που στερούνται της δυνατότητος
διαμορφώσεως ιδίας πολιτικής. Εξαίρεση αποτελεί το υπουργείο Αμύνης,
λόγω των ειδικών εθνικών αναγκών και σε σημαντικά μικρότερο βαθμό το
υπουργείο Εξωτερικών. Παρέλκει συνεπώς η ενασχόληση με τη σύνθεση του
υπουργικού συμβουλίου. Στην αντίπερα όχθη ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί –εάν
τελικώς κατακτήσει την εξουσία κάποτε– να αναστρέψει τη διαμορφωθείσα
τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα. Επαγγέλλεται ανατρεπτικές πολιτικές, αλλά η
«επανάσταση» θα διαρκέσει πιθανότατα λίγα εικοσιτετράωρα. Κατά κανόνα οι
επαναστάσεις καταστέλλονται από τους ηγέτες τους, όταν έπειτα από αγώνα
εξοντώσεως αναδειχθεί ο ισχυρότερος – και συνηθέστατα ο πλέον
αδίστακτος.
Κάποιοι από τους συγκροτούντες την κορυφή της πυραμίδος της
Ριζοσπαστικής Αριστεράς και προ πάντων οι πάσης φύσεως «συνιστώσες»
οραματίζονται αντίσταση κατά της «γερμανικής κυριαρχίας», μία αναβίωση
του ΕΑΜ. Υπήρχε ασφαλώς αποστροφή των Ελλήνων προς το Τρίτο Ράιχ, η
φιλοτιμία των πολιτών της χώρας, η αγάπη προς την ελευθερία, το
θρυλούμενο ανυπότακτο πνεύμα της φυλής, αλλά παραβλέπουν ότι στη
δημιουργία των αντιστασιακών οργανώσεων συνέβαλε αποφασιστικά η
βρετανική πολιτική. Διερωτάται κανείς σε ποία δύναμη θα στηριχθεί ο
ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα συγκυρία. Προς το παρόν, ο κ. Αλέξης Τσίπρας
απολαμβάνει την πολυτέλεια της αναμονής και η κυβέρνηση ζει με την
αυταπάτη ότι «ο σαρωτικός ανασχηματισμός» τής προσέδωσε νέα πνοή. Δεν
είναι ευγενικό να τους στερήσουμε την ελπίδα.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 12/06/2014)