Τήν περασμένη ἑβδομάδα, ἦρθαν στήν ἐπικαιρότητα δύο ἐθνικά θέματα-προβλήματα πού ταλανίζουν τόν Ἑλληνισμό ἐπί δεκαετίες. Αὐτό συνέβη μέ τήν ἐπίσκεψη στήν Ἀθήνα τοῦ μεσολαβητῆ τοῦ ΟΗΕ, μεταξύ Ἑλλάδας καί τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, γιά τήν ὀνομασία του, Μ. Νίμιτς καί τοῦ προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Ν. Ἀναστασιάδη πού διεξάγει συνομιλίες μέ τήν
τουρκοκυπριακή ἡγεσία γιά τό μέλλον τῆς Κύπρου.
Ὀφείλω νά τονίσω ὅτι προσωπικά δέν εἶμαι καθόλου αἰσιόδοξος καί γιά τά δύο προβλήματα καί γιά τήν εἰρηνική καί δίκαιη ἐπίλυσή τους. Τό θέμα τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων ὑφίσταται ἀπό τό 1946 στά πλαίσια τῆς γιουγκοσλαβικῆς ὁμοσπονδίας καί ἔγινε ἀπολύτως καυτό καί διεθνές μετά τήν κατάρρευση τοῦ κομμουνισμοῦ καί τή διάλυση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καί τῆς Γιουγκοσλαβίας τό 1991. Τό κρατίδιο τῶν Σκοπίων ἀποσχίστηκε τήν 19η Δεκεμβρίου 1991, ἔγινε δεκτό τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1993 στόν Ὀργανισμό Ἡνωμένων Ἐθνῶν μέ τήν ὀνομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» (F.Y.RO.M.) καί τέθηκε ὑπό την προστασία διεθνοῦς στρατιωτικῆς δύναμης. Ἀπό τό 1946 παραχαράσσει τήν ἱστορία καί ἀπό τό 1993 προσπαθεῖ νά ἐπιβληθεῖ ὡς «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας», σφετεριζόμενο τήν ἱστορία καί τά ἔργα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας καί θεωρῶντας τούς κατοίκους του γνήσιους ἀπογόνους τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων καί τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, βασιζόμενο σέ λαϊκίστικη πολιτική καί στήν ἄγνοια τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τά ἀληθῆ ἱστορικά γεγονότα. Τό Κυπριακό πρόβλημα ἀνέκυψε μετά τή στρατιωτική εἰσβολή τῆς Τουρκίας στήν Κύπρο, τό 1974, καί τήν ἔκτοτε συνεχιζόμενη διά τῶν ὅπλων κατοχή τμήματος τῆς νήσου. Πιστεύει κανείς ὅτι οἱ Σκοπιανοί θά ἐγκαταλείψουν τήν παραχαραγμένη ταυτότητά
τους γιά νά βρεθεῖ λύση στήν ὀνομασία ἤ ἡ Τουρκία θά ἐπιτρέψει τήν ἐπανένωση τῶν δύο τμημάτων τῆς Κύπρου, σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ; Τά δύο αὐτά προβλήματα σέρνονται ἐπί δεκαετίες καί σαπίζουν.
Ἄλλωστε οὔτε ὁ κ. Μ. Νίμιτς οὔτε ὁ κ. Ν. Ἀναστασιάδης παρουσιάστηκαν αἰσιόδοξοι κατά τήν ἐπίσκεψή τους στήν Ἀθήνα. Ὁ πρῶτος εἶπε ὅτι δέν κομίζει νέες προτάσεις, ἀλλά κάποιες εὐρωπαϊκές χῶρες ἐνδιαφέρονται για τήν ἐπίλυση τοῦ θέματος τῆς ὀνομασίας τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων καί μάλιστα ἡ καγκελλάριος κ. Μέρκελ. Αὐτά μπορεῖ νά σημαίνουν τήν ἄσκηση πιέσεων πρός τήν ἑλληνική κυβέρνηση, κυρίως γιά νά ἐπιτρέψει, μή ἀσκῶντας βέτο, τήν ἔναρξη ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων τῶν Σκοπίων μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, καθώς καί τήν εἰσδοχή τους στό ΝΑΤΟ. Ἀλλά ἡ ΕΕ δέν ἐνδιαφέρεται κατά τήν παροῦσα συγκυρία γιά τήν ἔνταξη σέ αὐτή καί ἄλλων κρατῶν, πέρα ἀπό τό γεγονός ὅτι τά Σκόπια δέν πληροῦν καμμία προϋπόθεση γιά τήν ἔναρξη ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων, ὅπως εἶναι ἡ κατάσταση τῆς οἰκονομίας τους, οἱ καλές σχέσεις μέ τά γειτονικά κράτη καί ἡ σωστή λειτουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος. Ὅσον ἀφορᾶ τήν εἰσδοχή στό ΝΑΤΟ, αὐτή ἔχει παγώσει ἀπό τή σύνοδό του στό Βουκουρέστι, πρίν ἀπό ἕξι χρόνια περίπου, ὅταν ὁ τότε πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Τζώρτζ Μπούς ἐπιχείρησε ἀνεπιτυχῶς νά τά ἐντάξει, πλήν ἡ ἀπειλή βέτο ἐκ μέρους τῆς χώρας μας καί ἡ ἔντονη παρέμβαση τοῦ τότε Προέδρου τῆς Γαλλίας Ν. Σαρκοζύ, ἀνέτρεψαν τά σχέδιά του.
Ἐξάλλου καί ὁ κ. Ν. Ἀναστασιάδης πού διεξάγει διάλογο μέ τήν
τουρκοκυπριακή ἡγεσία, παρουσιάστηκε μᾶλλον ἀπαισιόδοξος γιά τήν ἔκβαση τοῦ διαλόγου πού εἶχε ἀρχίσει ἀπό τόν προηγούμενο πρόεδρο κ. Χριστόφια. Σέ
κοινές δηλώσεις μέ τόν πρωθυπουργό κ. Ἀντ. Σαμαρᾶ συμφώνησαν ὅτι ὑπάρχει ἐμπλοκή στό Κυπριακό, πού ὀφείλεται στήν ἀδιαλλαξία τῆς Τουρκίας καί στή διάσταση δηλώσεων καί πράξεων ἐκ μέρους τοῦ ἡγέτη τῶν τουρκοκυπρίων κ. Ἔρογλου. Εἶναι κοινή ἡ αἴσθηση, ὅτι ἡ Τουρκία ἐπιθυμεῖ κατά βάθος τήν ὕπαρξη στήν Κύπρο δύο κρατῶν, ἑνός τουρκικοῦ καί ἑνός ἑλληνοκυπριακοῦ καί γι᾽ αὐτό ἀρνεῖται νά ἀποσύρει τά στρατεύματα κατοχῆς ἀπό τήν Κύπρο, καθώς καί τούς 330.000 ἐποίκους πού ἔχει ἐγκαταστήσει στό νησί, ἀπό τά βάθη τῆς Ἀνατολῆς.
Ἡ παραχάραξη τῆς ἱστορίας τῆς Μακεδονίας, ξεκίνησε τό 1946, ὅταν ὁ δικτάτορας Τίτο ὀργάνωσε τή δεύτερη γιουγκοσλαβική ὁμοσπονδία. Τότε δημιούργησε καί τή
δημοκρατία τῆς «Μακεδονίας», πού ἦταν ἕνα τεχνητό κατασκεύασμα καί ἀποτελοῦσε μία φυλετική, γλωσσική καί θρησκευτική πανσπερμία, χωρίς ἐθνική ταυτότητα καί κοινά ἤθη καί ἔθιμα. Τό τμῆμα αὐτό τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, ἀποτελοῦσε ἀπό τό 1929, διοικητική περιφέρεια μέ τό ὄνομα Βαρδάρσκα. Ἔκτοτε, τό ὁμόσπονδο κρατίδιο τῶν Σκοπίων, ἄρχισε νά προβάλλεται ὡς ἰδιαίτερη ἐθνική ὀντότητα, μέ τήν πλαστογράφηση τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, καθώς καί μέ τή διαμόρφωση νέας
γλώσσας, τοῦ τεχνητοῦ ἰδιώματος τῆς «μακεδονικῆς», πού εἶναι κατασκευή προερχόμενη ἀπό τή βουλγαρική γλώσσα. Σύμφωνα μέ ἐκτιμήσεις, τό κρατίδιο τῶν Σκοπίων ἔχει πληθυσμό 2.035.000 κατοίκους. Ἀπό αὐτούς λιγότεροι ἀπό τούς μισούς θεωροῦνται «μακεδόνες» καί ὁμιλοῦν τή «μακεδονική». Ἡ πλειοψηφία εἶναι μειονότητες. Οἱ Ἀλβανοί ὑπολογίζονται σέ 500.000 καί ὑπάρχουν ἀκόμη Σέρβοι, Βούλγαροι, Ἕλληνες Βλάχοι, Τσιγγάνοι. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι οἱ Σλάβοι πέρασαν τόν Δούναβη τό 517 μ.Χ. καί
ἄρχισαν ἐπιδρομές στή Θράκη, στή Μακεδονία, στή Θεσσαλία, στήν Ἤπειρο. Ἦρθαν σέ αὐτά τά ἐδάφη 840 χρόνια μετά τόν θάνατο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί ἑπομένως δέν μποροῦν νά ἔχουν καμμία σχέση μέ τόν Στρατηλάτη, τούς Μακεδόνες καί τή χώρα τους.
Οἱ προθέσεις τῆς Τουρκίας γιά τήν Κύπρο, ἀποκαλύφθηκαν στό σχέδιο τοῦ τότε Γ.Γ. τοῦ ΟΗΕ Κ. Ἀννάν, πού ἀπορρίφθηκε ἀπό τούς Ἑλληνοκυπρίους μέ συντριπτική πλειοψηφία καί ἀπό ἕνα ποσοστό τῶν Τουρκοκυπρίων. Τότε ἔσωσε τήν τιμή τῆς Κύπρου, ἀλλά καί τῆς Ἑλλάδας, ὁ τότε πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος μέ τό ἡρωϊκό διάγγελμά του, ἐνῶ ὁ νῦν πρόεδρος εἶχε ταχθεῖ ὑπέρ, καθώς καί πλεῖστοι ὅσοι Ἕλληνες πολιτικοί. Εἰλικρινά δέν βλέπω δίκαιη καί βιώσιμη λύση
γιά τήν Κύπρο, στά πλαίσια τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΣΑ τοῦ ΟΗΕ. Τά Σκόπια ἴσως ἀλλάξουν πολιτική, ἄν ἡ χώρα μας ἀπειλεῖ μέ βέτο κάθε κίνηση γιά διαπραγματεύσεις μέ τήν ΕΕ καί τό ΝΑΤΟ καί ἀφοῦ ἐν τω μεταξύ χάσει τήν ἐξουσία ἡ σημερινή λαϊκίστικη καί ὑπερεθνικιστική ἡγεσία της.
('από τήν ΄εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")