I.
Την 31η παρελθόντος Ιουλίου
δημοσιεύθηκε η απόφαση για την
Yukos
(Ρωσικός ενεργειακός κολοσσός). Το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ)
καταδίκασε την Ρωσία σε αποζημίωση των μετόχων της εταιρείας, με το ποσό των
1.866.104.634 ευρώ. Έκρινε ότι έχει εμπρόθετα παραβιαστεί η «Σύμβαση της Ρώμης
για την προστασία των ελεύθερων θεσμών».
Η καταδίκη της
Ρωσίας θεμελιώθηκε επί τον εξής παραβάσεων:
i. Ότι επιβλήθηκαν δημευτικοί φόροι
ii. Ότι αποκλείσθηκε η προσφυγή στη
Δικαιοσύνη
iii. Ότι
επιβλήθηκε αναδρομική φορολογία.
II.
Η Ελλάς έχει υπογράψει και νομοθετικά κυρώσει
την «Σύμβαση της Ρώμης» (ν.δ. 53/1974). Ακόμη περισσότερο, η Ελλάς, ως μέλος
της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) έχει υπογράψει την Σύμβαση της Λισσαβόνας. Εκεί
καθιερώνεται η Ευρωπαϊκή «Χάρτα» προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων. «Ότι
ορίζεται στην «Σύμβαση της Ρώμης» καθίσταται, έτσι, πρωτογενώς ευρωπαϊκό
δίκαιο.
Η Ελλάς αναφορικά
προς τις διευρωπαϊκές συμβάσεις κατέχει ιδιόρρυθμο πρωτείο. Ταχύτατα υπογράφει
τα πάντα. Συνήθως ουδέν τηρεί(!!!).
Η Σύμβαση της
Λισσαβόνας κυρώθηκε (ν. 3671/2008). Η εκεί ουσιαστική προστασία θεμελιωδών
ελευθεριών έχει καθιερωθεί καταστατικά. Κατ’ άρθρο 28 παρ. 1 Σ. οι κυρούμενες
διεθνείς συνθήκες αποκτούν αυξημένη τυπική ισχύ. Δηλαδή οι διατάξεις τους
επικρατούν οιουδήποτε κοινού νόμου. Ο νόμος αυτός φορολογικός (ή όχι)
εκτοπίζεται. Επικρατεί η διεθνής νομιμότης. Έτσι καταδικάσθηκε και η Ρωσία.
Εσωτερικούς νόμους, βεβαίως, διέθετε. Σύμφωνοι όμως δεν ήσαν (οι νόμοι αυτοί)
προς τις διεθνείς δεσμεύσεις της, άρα και προς την διεθνή νομιμότητα(!!!).
III.
Ο ΕΝΦΙΑ
έχει αναλυτικά παρουσιασθεί από την «Εστία», σε σειρά κυρίων άρθρων. Είναι
νόμος δημευτικός. Δεν φορολογεί διαπιστούμενη υπεραξία. Πλήττει τον ίδιο τον πυρήνα της
ιδιοκτησίας. Οι αντικειμενικές αξίες δεν είναι θέσφατα.
Είναι άκυρες. Θεωρούνται
ανύπαρκτες. Η ανυπαρξία γεννάται, όπου ξεπερνούν τις αληθινές εμπορικές αξίες.
Υπόκεινται (οι αντικειμενικές αξίες) στο Σύνταγμα και τις συνάδουσες διεθνείς δεσμεύσεις
της χώρας. Ο ΕΝΦΙΑ είναι αντισυνταγματικός (άρθρ. 17 Σ). Είναι αντίθετος
προς τα θεμελιώδη ευρωπαϊκά δικαιώματα.
- Κρίθηκε διεθνώς το ζήτημα. Κάθε
κράτος που μετέχει των αρχών του ευρωπαϊκού πολιτισμού οφείλει να προστατεύει
την περιουσία των πολιτών του. Άλλως, το κράτος πληρώνει αποζημίωση.
Επιστρέφει, δηλαδή, την επιβληθείσα φορολογία εντόκως (!!!).
- Αποτελεί ανεπίτρεπτη
αρνησιδικία η αποχή του δικαστηρίου από την εξέταση φορολογικής διαφοράς. Αυτό εάν προηγουμένως δεν
(προ)καταβληθεί το 50% του αμφισβητουμένου φόρου πλέον των προσαυξήσεων. Τέτοιες
ρυθμίσεις φέρουν την Δικαιοσύνη προ τετελεσμένου. Είναι ατύχημα, αλλά τα
δικαστήρια αρνούνται την διαπίστωση (ΣτΕ – ΟΛ – 1496/14). Έτσι, όμως, καταλύεται η
διάκριση των εξουσιών (άρθρ. 26 Σ).
- Και υπό τέτοια βάση καταδικάσθηκε η Ρωσία στην υπόθεση “
Yukos”. Είναι εξόφθαλμα αντίθετη προς τις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού,
η θέσπιση αναδρομικών φορολογικών νόμων. Εν τούτοιςτο άρθρ. 48 § 3 ΚΦΕ
συνιστά τέτοια αναδρομή. Καλείται ο πολίτης ν’ αποδείξει ότι δεν είναι
φοροφυγάς. Ότι δεν είναι, άρα (και) εγκληματίας. Καλείται, δηλαδή, ο πολίτης ν’
αποδείξει αρνητικά ό,τι το κράτος αδυνατεί ν’ αποδείξει θετικά (!!!). Πρόκειται για
έμπνευση “Ιεράς Εξέτασης”
(!!!). Το τεκμήριο της αθωότητας καταρρακώνεται. Εν τούτοις
το τεκμήριο αυτό είναι θεμέλιο της ευρωπαϊκής τάξης από αιώνων (!!!).
- Η Ελλάς είναι το μόνο κράτος σ’ όλη την Δύση όπου κανείς
φυλακίζεται για μόνον τον λόγο ότι οφείλει. Αυτό έστω και εάν έχει πτωχεύσει
(!!!).
IV. Υπήρξε παιχνίδισμα της μοίρας. Της σύνθεσης προήδρευε
Έλλην δικαστής, ο κ. Χριστ. Ροζάκης. Ούτως ή άλλως ό,τι κρίθηκε δεσμεύει διεθνώς
τις χώρες που υπόκεινται στις ερμηνευθείσες διατάξεις. Άρα και την Ελλάδα
(!!!)
V. Η φορολογική λεηλασία είναι δεινό δευτερογενές. Η
πρωτογενής αιτία λέγεται: πελατειακό κράτος. Είναι το πολυπληθέστερο της ΕΕ. Δεν θα
ενσωματωθούμε εκεί.
Δεν θα παγιώσουμε εκεί την θέση μας , εάν οι υπεράριθμοι δεν
επιστρέψουν στην παραγωγή. Χρήματα για την συντήρησή τους στο δημόσιο πλέον
δεν υπάρχουν. Ότι και να γίνει, τα φορολογικά έσοδα στενεύουν (!!!).