Αὐτό πού συμβαίνει
τίς τελευταῖες ἡμέρες μέ τήν Τρόϊκα, δέν ἔχει προηγούμενο.
Οἱ ἐκπρόσωποί της εὑρίσκοντο στήν Ἀθήνα πρίν ἀπό μερικές ἑβδομάδες, ἐνημερώθηκαν γιά τήν πορεία τῶν δημοσιονομικῶν μας καί τῶν διαφόρων μεταρρυθμίσεων, ἔθεσαν τίς ἀπαιτήσεις τους
στό τραπέζι καί ἀπεχώρησαν. Στήν
συνέχεια, ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις τούς ἐνημέρωσε γιά τό
τί μέτρα ἐπρόκειτο νά
λάβει, ἀλλά οἱ τροϊκανοί δέν ἱκανοποιήθηκαν καί ἀπεχώρησαν. Ὁπότε ἡ ἑλληνική πλευρά ἐζήτησε συνάντηση κυβερνητικοῦ κλιμακίου μέ τήν Τρόϊκα στό Παρίσι. Ἔγινε καί αὐτή ἡ συνάντησις, διετυπώθησαν νέες ἀπαιτήσεις ἀπό πλευρᾶς Τρόϊκα καί ἄρχισε μία διελκυστίνδα ἠλεκτρονικῆς ἐπικοινωνίας, καθώς ἡ Ἀθήνα ἀπήντησε μέ
e-mail καί χθές, μετά ἀπό ἕνα 48ωρο σιγῆς, ἡ Τρόϊκα ἀνταπήντησε –καί αὐτή μέ
e-mail– καί ἐζήτησε τήν λήψη
νέων μέτρων.
Μαρτύριο τ
ῆ
ς σταγόνας
Ἐκεῖ βρισκόμαστε τώρα. Ἕνας ὁλόκληρος λαός κρέμεται ἀπό τό τί θά γράφη τό ἑκάστοτε
e-mail κάποιων διευθυντικῶν στελεχῶν τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου, τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τραπέζης. Πρόκειται γιά θέατρο τοῦ παραλόγου, τό ὁποῖο ὅμως ἔχει δυσμενέστατες ἐπιπτώσεις στόν τόπο μας. Διότι εἶναι ἕνας πόλεμος νεύρων ἤ, ἄν θέλετε, ἕνα «μαρτύριο τῆς σταγόνας» γιά ὁλόκληρο τόν ἑλληνικό λαό. Ὁ ὁποῖος, μετά ἀπό μία πενταετία ὀδυνηρῶν μέτρων, μέ
σοβαρώτατες περικοπές ἀποδοχῶν καί συντάξεων καί μία ἄνευ προηγουμένου ὑπερφορολόγηση, διαπιστώνει ὅτι βρίσκεται πάλι περίπου ἐκεῖ πού ξεκίνησε! Ὅτι θά ἀπαιτηθοῦν πρόσθετες περικοπές καί πρόσθετοι φόροι γιά νά παραμείνει –κατά τίς ἐκτιμήσεις τῆς Τρόϊκα– ἰσοσκελισμένος ὁ Προϋπολογισμός καί κατά τό προσεχές ἔτος. Καί ὅτι σέ κάθε περίπτωση, θά ὑπάρξει περαιτέρω ἐπιτήρησίς μας ἀπό τούς δανειστές.
Ὅλα αὐτά δέν εἶναι τόσο παράλογα καθ’ ἑαυτά, ὅσο ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο σερβίρονται
στούς πολίτες. Ἀπό κυβερνητικῆς πλευρᾶς, δέν ὑπάρχει στοιχειώδης εἰλικρίνεια. Ἡ ἀλήθεια διαρκῶς συγκαλύπτεται. Ἡ Κυβέρνησις, παρασυρθεῖσα ἀπό τήν ἀκατάσχετη δημαγωγία τοῦ Σύριζα ἀλλά καί τοῦ συνόλου σχεδόν τῶν μέσων ἐνημερώσεως, θέλησε μετά τίς εὐρωεκλογές νά συναγωνισθεῖ τούς πολιτικούς της ἀντιπάλους σέ λεονταρισμούς. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔγινε ἕνας ἀμφιβόλου σκοπιμότητος ἀνασχηματισμός, ἄρχισε ἀπό κυβερνητικῆς πλευρᾶς μία ἀντιμνημονιακή ρητορική, χωρίς νά λογαριάζεται ὁ ξενοδόχος, ἐν προκειμένω ἡ Τρόϊκα. Ἀποκορύφωμα τῆς ρητορικῆς αὐτῆς ἦταν τό «φεύγουμε ἀπό τά μνημόνια»
καί τό «διώχνουμε τό ΔΝΤ», διότι δέν τό ἔχουμε πλέον ἀνάγκη. Ὅμως ἡ ἀντίδρασις τῶν ἀγορῶν ἦταν ἀκαριαία. Λόγω καί τῆς ἀρνητικῆς διεθνοῦς συγκυρίας, τά ἐπιτόκια δανεισμοῦ τῆς Ἑλλάδος ἐκτινάχθηκαν, ὕστερα ἀπό καιρό, σέ ἐπίπεδα ἄνω τοῦ 9%.
Ἔτσι, ἀντί νά ἐπιταχύνουμε τίς μεταρρυθμίσεις, πράξαμε τό ἀντίθετο. Ἐπαναπαυθήκαμε στό πρωτογενές πλεόνασμα τοῦ Προϋπολογισμοῦ καί ἀρχίσαμε νά καλλιεργοῦμε τήν ἀντίληψη πώς τά δεινά τελείωσαν.
Μάλιστα οἱ κυβερνῶντες προχώρησαν ἀκόμη περισσότερο. Ἐπειδή τό ἐπιτευχθέν
πλεόνασμα ἦταν ὑψηλότερο τοῦ ἀρχικῶς προσδοκωμένου, ἔδωσαν ὑποσχέσεις γιά
διανομή του ἐν εἴδει κοινωνικοῦ μερίσματος καί ἀποκαταστάσεως τῶν ἀδικιῶν. Δηλαδή, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, στήν γραμμή τοῦ Σύριζα. Αὐτά διακηρύσσει
καί ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευσις: Κατάργηση τοῦ μνημονίου, αὔξηση μισθῶν καί συντάξεων καί ἀποκατάσταση τῶν ἀδικιῶν, χωρίς βεβαίως νά ἀναφέρει ποῦ θά βρεθοῦν τά λεφτά! Ἀλλά ἡ γενική ἐντύπωσις στά ὄμματα τῶν ξένων εἶναι ἡ ἴδια:
– Ὅτι οἱ Ἕλληνες ἀρνούμεθα συλλήβδην νά προβοῦμε στίς μεταρρυθμίσεις καί τίς διαρθρωτικές ἀλλαγές, πού εἶναι ἀπαραίτητες γιά τήν ἐξυγίανση καί τόν ἐκσυγχρονισμό τῆς οἰκονομίας μας καί θέλουμε νά συνεχίσουμε στό δικό μας βιολί.
– Ὅτι μόλις ἐπετεύχθη ὁ πράγματι σημαντικός μηδενισμός τοῦ δημοσιονομικοῦ ἐλλείμματος (ἀπό 33 δίς πού ἦταν πρό πενταετίας), εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀρχίσουμε καί πάλι νά σκορπᾶμε λεφτά καί νά ἐπανέλθουμε στήν ἐποχή τῶν ἐλλειμμάτων.
Ὁ
κίνδυνος Σύριζα
Καλῶς ἤ κακῶς, αὐτή τήν ἐντύπωση ἔχουμε δώσει στούς τροϊκανούς. Καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά ἔχουν σκληρύνει τήν στάση τους ἀφόρητα. Ὑπάρχει ἡ ἐκδοχή ὅτι τώρα ἡ Τρόϊκα τορπιλλίζει ἐκείνη τήν συμφωνία μέ τήν ἑλληνική Κυβέρνηση, διότι προτιμᾶ νά ἔχει ἀπέναντί της μία Κυβέρνηση μέ νωπή λαϊκή ἐντολή, δεδομένου ὅτι ὁ Σύριζα ἀπειλεῖ ὅτι δέν θά σεβασθεῖ καμμία συμφωνία. Ἄν αὐτό εἶναι ἀκριβές, τό ἐρώτημα εἶναι ποιός φταίει γιά αὐτό; Διότι τήν ἀβεβαιότητα ἐμεῖς τήν ἔχουμε δημιουργήσει. Καί ἐμφανιζόμεθα ἕτοιμοι νά φέρουμε στήν ἐξουσία τόν Σύριζα μέ τίς ἀκραῖες ἀντιμνημονιακές θέσεις. Ἑπομένως δέν εἶναι μόνο ἡ Τρόϊκα ὑπεύθυνη γιά ὅσα τραγελαφικά συμβαίνουν. Ἐκείνη ἁπλῶς βλέπει τούς κινδύνους καί λαμβάνει τά μέτρα της.
Τό γεγονός ὅτι φθάσαμε νά παίζεται τέτοιο θέατρο παραλόγου μέ τήν Τρόϊκα, εἶναι δική μας εὐθύνη. Καί θά ἔπρεπε κάποτε νά σοβαρευθοῦμε. Ἐνόσω οἱ πολιτικοί μας ἐπιμένουν νά «δαιμονοποιοῦν» αὐτούς πού προσπαθοῦν νά μᾶς βοηθήσουν νά
βγοῦμε ἀπό τήν κρίση πού μόνοι μας δημιουργήσαμε, δέν πρόκειται νά δοῦμε προκοπή. Ἄν μάλιστα ἀναδειχθεῖ στήν ἐξουσία ὁ Σύριζα, θά κινδυνεύσουμε νά βρεθοῦμε σέ χειρότερη
θέση ἀπό ἐκείνη τοῦ 2009.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 04/12/2014)