Για άλλη μία φορά τα
οικονομικά τεκταινόμενα στη χώρα εμφανίζονται να έχουν παραλύσει. Θα είναι η
τέταρτη ή πέμπτη φορά κατά την τελευταία τετραετία, σχεδόν, έχουμε χάσει το
λογαριασμό. Κι αυτό υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης και εξαιρετικής πίεσης για το
μέλλον της χώρας. Δεν συμφωνούμε με αυτή τη λογική. Όπως δεν συμφωνούμε και με
τη λογική κλίματος εκφοβισμού και απειλών. Δεν συνάδει η εικόνα αυτή με
αναπτυγμένη χώρα, ευρωπαϊκή χώρα, όπου οι θεσμοί είναι ώριμοι και η δημοκρατία
σταθερά εδραιωμένη. Η εξουσία, όταν έρχεται η ώρα μεταβίβασης της, θα πρέπει να
γίνεται με ομαλό τρόπο. Και όχι να υπακούει σε τριτοκοσμικά τερτίπια, «ή εγώ, ή
το χάος».
Η λογική αυτή έχει ήδη
άμεσες συνέπειες στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας και την ενέργεια
ειδικότερα. Τίποτε δεν κινείται, τίποτε δεν προωθείται, όλα έχουν μπει σε
«πάγο», αναμένοντας την επόμενη ημέρα της Προεδρικής εκλογής. Το φάσμα των
εκλογών που ίπταται ήδη έχει αναστείλει κάθε σχεδιασμό και έχει δημιουργήσει
μια ανασφάλεια και ανησυχία. Να δεχθούμε, καταρχήν, ότι τα θέματα της ενέργειας
που αποτελούν προϊόν πολιτικής διαπραγμάτευσης είναι λογικό να μείνουν σε στάση
αναμονής. Όμως, θα κάνουμε το συνήγορο του διαβόλου. Γιατί θα έπρεπε να
συμβαίνει αυτό; Η χώρα έχει κυβέρνηση και θα συνεχίσει να έχει έως τη στιγμή
που θα αποφασισθεί ή όχι η προσφυγή στην κάλπη. Επίσης, διαθέτει διοικητική
μηχανή, η οποία θα πρέπει να μένει αλώβητη από τέτοια γεγονότα, όπως συμβαίνει
σε όλες τις προηγμένες χώρες. Γιατί, λοιπόν, ακυρώνεται επί της ουσίας το
κυβερνητικό έργο στην όποια προοπτική εκλογών; Μοιάζει να είναι παραδοχή ήττας,
πριν αρχίσει καν ο πόλεμος. Κάθε κυβέρνηση οφείλει να ολοκληρώνει το έργο της
και να το παραδίδει στην επόμενη. Αν η τελευταία έχει άλλη πολιτική αντίληψη,
όταν έρθει στα πράγματα ας κάνει το κουμάντο της. Όμως, η τωρινή κυβέρνηση έχει
καθήκον να μην αφήνει τα θέματα και τα ανοικτά ζητήματα να λιμνάζουν, αλλά να
αγωνίζεται για την ολοκλήρωση τους, έως ότου παραδώσει τα σκήπτρα. Και πρώτη
αυτή θα πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα διακυβέρνησης και όχι να επιτρέπει
να δημιουργείται κλίμα αναβρασμού και αναταραχής.
Είναι απαράδεκτο η
χώρα, που είναι έτσι κι αλλιώς ταλαιπωρημένη, να αφήνεται στο έλεος της έστω
και δευτερόλεπτα. Σε κανέναν δεν κάνει καλό κάτι τέτοιο και η όποια εξουσία θα
πρέπει να το αντιληφθεί αυτό και να βοηθήσει ώστε να δημιουργηθεί εκείνη η
πολιτική ωριμότητα, που να επιτρέπει τις εναλλαγές κομματικών σχηματισμών χωρίς
αναταράξεις. Αυτό θα πρέπει να είναι και η μεγαλύτερη και καλύτερη πολιτική
υποθήκη, που οφείλει να παραδίδει κάθε κυβέρνηση στην επόμενη.
Με αυτό το σκεπτικό,
οφείλει η σημερινή ηγεσία στο αρμόδιο υπουργείο να κλείσει όλα εκείνα τα
ενεργειακά θέματα που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι και να μην αφήσει να
διαιωνίζονται ούτε στιγμή. Δεν μας φταίνε οι επενδυτές αν στρέφουν την πλάτη
τους στη χώρα. Τι μηνύματα τους έχουμε δώσει για να παραμείνουν; Άλλωστε, ας
μην λησμονούμε ότι τα ενεργειακά ζητήματα δεν έχουν να κάνουν με εσωτερικές
πολιτικές, αλλά υπακούουν στην κοινοτική πολιτική, τις οδηγίες και τις
ντιρεκτίβες. Δεν κάνουμε εμείς ό,τι θέλουμε -αν κι αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα
και ανεξάρτητα από τις εναλλαγές της εξουσίας-. Ας το αντιληφθούμε επιτέλους.
Ζητήματα, όπως τα νέα ΑΔΙ, το ΝΟΜΕ, η λιανική αγορά φυσικού αερίου, το
target
model, είναι κατ’ επιταγή της Ε.Ε. και
δεν έχουν να κάνουν με το χρώμα της όποιας κυβέρνησης. Και με αυτή τη λογική
δεν πρέπει να καθυστερήσουν καθόλου, γιατί αποτελούν υποχρεώσεις της χώρας, στο
πλαίσιο της ενίσχυσης του ανταγωνισμού της ενεργειακής αγοράς, αλλά και της
προσαρμογής της στην ενιαία ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά.
Ας δώσουμε, επιτέλους,
ένα σωστό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Ότι η διακυβέρνηση της χώρας δεν έχει
διακοπεί, ότι οι φορείς της αγοράς συνεχίζουν το έργο τους, ότι τίποτε δεν
απειλείται, ότι είμαστε υπεύθυνοι, σοβαροί και μπορούν να μας εμπιστευτούν.
Όπως οι επιχειρήσεις, αλλά και κάθε νοικοκυριό, δεν αναστέλλουν τη λειτουργία
τους ενόψει οποιασδήποτε εκλογικής αναμέτρησης, το ίδιο οφείλει να κάνει και η
συντεταγμένη εξουσία. Τα υπόλοιπα μοιάζουν εκ του πονηρού.