Οι κωμικοί λένε τα πιο σοβαρά
πράγματα με τον πιο αστείο τρόπο. Αρκεί να δώσεις τη σημασία που τους αρμόζει.
Από όλους τους αφορισμούς για τον όρο «πολιτική» που έχουν δώσει κατά καιρούς,
διανοητές, φιλόσοφοι, συγγραφείς, ποιητές και ιστορικοί, νομίζουμε ότι ο πιο
ακριβής είναι αυτός του γνωστού Αμερικανού κωμικού, του Γκράουτσο Μαρξ, που
πέρασε στην ιστορία. Πολιτική, είπε, είναι η τέχνη να ψάχνεις για προβλήματα,
να τα βρίσκεις παντού, να κάνεις λάθος διάγνωση και να εφαρμόζεις λάθος λύσεις.
Σε μία φράση κατόρθωσε να συμπυκνώσει όλη την ουσία του εκάστοτε πολιτικού, που
ανέρχεται στην εξουσία, με τη μόνη φιλοδοξία να αφήσει το στίγμα του. Και εν
τέλει αυτό που κατορθώνει είναι να δημιουργεί περισσότερη σύγχυση, μεγαλύτερη
αναταραχή, περισσότερα προβλήματα και όλα αυτά έχοντας την πεποίθηση ότι αφήνει
έργο λαμπρό. Τρομάρα του.
Η ενεργειακή αγορά, θύμα της
πολιτικής στην εποχή των μνημονίων, είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό
παράδειγμα. Και τι δεν είδαμε, και τι δεν θαυμάσαμε. Παρεμβάσεις εκτός τόπου
και χρόνου, αποφάσεις χωρίς συνοχή και ουσία, υποσχέσεις άνευ αντικρίσματος,
ματαιώσεις, καθυστερήσεις, υπαναχωρήσεις. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Το πιο
εξοργιστικό από όλα, ίσως, είναι ότι οι κυβερνήσεις που βρίσκονται στα πράγματα
από το 2010 και μετά, δεσμεύθηκαν με τα μνημόνια να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα,
τα οποία, σχεδόν στο σύνολο τους, παραμένουν στα χαρτιά. Αδιάψευστος μάρτυρας
τα κείμενα των μνημονίων. Αν εξαιρέσει κανείς τη μείωση στις ταρίφες των
φωτοβολταϊκών, τίποτε άλλο δεν προχώρησε. Εδώ, μάλλον, πρέπει να δώσουμε τα
συγχαρητήρια μας στις κυβερνήσεις και τους αρμόδιους υπουργούς, γιατί κατάφεραν
με επιτυχία να κάνουν πολιτικά σλάλομ, πάνω στο ολισθηρό γήπεδο των μνημονιακών
υποχρεώσεων της χώρας. Είναι κάτι κι αυτό μπροστά στο τίποτε. Εύγε, λοιπόν.
Στη δύση του 2014 η ενεργειακή
αγορά βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Τι έγινε από το πρώτο, κιόλας, μνημόνιο ως
τώρα; Σχεδόν τίποτε. Υλοποιήθηκαν οι αποκρατικοποιήσεις της ΔΕΠΑ, του ΔΕΣΦΑ,
του ΑΔΜΗΕ, της ΕΛ.ΠΕ., της Λάρκο, της ΔΕΗ; Προχώρησε το
project
παραχώρησης της υπόγειας
αποθήκης φυσικού αερίου της Νότιας Καβάλας; Επιτράπηκε η συμμετοχή τρίτων στη
λιγνιτική παραγωγή; Πωλήθηκε μέρος της υδροηλεκτρικής παραγωγής; Άνοιξαν οι
δημοπρασίες ενέργειας; Ξεκίνησε η διαδικασία προσαρμογής στο
target
model; Αναμορφώθηκε η λιανική αγορά φυσικού
αερίου; Άρθηκε το μονοπωλιακό καθεστώς στη λιανική αγορά ηλεκτρισμού; Σταματάμε
εδώ γιατί κουραστήκαμε ήδη.
Οι αποκρατικοποιήσεις της ΔΕΠΑ
και του ΔΕΣΦΑ αποδείχθηκαν μια τρύπα στο νερό. Δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα να βγουν
σε πώληση, όταν υπήρχαν πολύ καλύτερες λύσεις, όπως, για παράδειγμα, η εισαγωγή
τους στο Χρηματιστήριο κι όταν κινήσαμε τις διαγωνιστικές διαδικασίες δεν
εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις της πώλησης τους. Και λάθος διάγνωση και λάθος
λύση. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ. Πριν
«καθαρισθεί» το έδαφος από εγγενείς δυσχέρειες, ξεκινήσαμε με ορμή να βρούμε
και να πείσουμε ξένους επενδυτές. Στην πορεία είπαμε να βγάλουμε και μερικά
«αγκάθια». Μόνον που αποδεικνύονται άπιαστα.
Τις υπόλοιπες
αποκρατικοποιήσεις ούτε που τις επιχειρήσαμε. Ευτυχώς. Γιατί θα κατέληγαν ως
δυσφήμιση για τις εταιρίες.
Τα θέματα της ενεργειακής
αγοράς αντιμετωπίσθηκαν ως «καυτές πατάτες» και υπήρχε πάντα έτοιμη μια δικαιολογία,
ή ένα πολιτικό άλλοθι για να μην προχωρήσουν. Να δυσαρεστήσουμε την τάδε
πλευρά, προς όφελος μιας άλλης; Και τούμπαλιν. Ας το αναλάβει ο επόμενος,
φαινόταν να είναι το μόνιμο μότο. Και ιδού το αποτέλεσμα. Οι Βρυξέλλες, που δεν
έχουν πλέον σταγόνα υπομονής, επιβάλουν τα δικά τους θέλω και γαία πυρί
μιχθήτω. Μπλόκαραν την πώληση του ΔΕΣΦΑ, επιβάλουν τη δική τους άποψη για το
νέο μηχανισμό των ΑΔΙ, ποιος ξέρει τι σκέφτονται για το ενεργειακό κόστος της
βιομηχανίας, κι όποιος αντέξει.
Λαμπρά. Ζητήματα που δεν
χρειάζονταν τεράστια πολιτική σκέψη, που αρκούσε να ακολουθηθεί η ευρωπαϊκή
πρακτική, έχουν αναδειχθεί σε βαρίδια για την αγορά, με άγνωστες προοπτικές
επίλυσης και δυσάρεστες συνέπειες. Τώρα είναι αργά για δάκρυα.
ΥΓ: Πάμε σε εκλογές. Ποια άλλη
σκοπιμότητα εξυπηρετεί άραγε ρύθμιση που πέρασε σε άσχετο νομοσχέδιο για την
επιστροφή των ταριφών στο καθεστώς του 2012 για φ/β εγκαταστάσεις πάνω από 1
MW;