Βιώνουμε ανεκδιήγητες καταστάσεις. Μια λαϊκιστική και ανεύθυνη αντιπολίτευση παρασύρει στην ίδια κατεύθυνση μία υποτίθεται υπεύθυνη κυβέρνηση που, κυρίως αυτή διαχειρίζεται, ως εκ της θέσεώς της, τις τύχες της χώρας. Και τούτο συμβαίνει, διότι οι κυβερνώντες, από τις ευρωεκλογές και μετά, λειτουργούν υπό το κράτος απόλυτου πανικού. Έτσι, στρώματα πανικόβλητων αντιδράσεων των κυβερνητικών κομμάτων επικάθονται το ένα πάνω στο άλλο.
Τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει μια συνεπή – έστω και άκρως ανεύθυνη – στρατηγική, αυτή της πρόκλησης πρόωρων εκλογών. Ποια θα έπρεπε να είναι λοιπόν η κυβερνητική στρατηγική, που θα ωφελούσε την ίδια την κυβέρνηση και τον τόπο;
Το πρώτο βήμα επέβαλλεέναν ανασχηματισμό, που να άνοιγε την κυβέρνηση σε ικανούς εκτός κομματικών τειχών. Αντιθέτως, επελέγησαν ακόμη χειρότεροι κομματικοί.
Τα επόμενα βήματα θα έπρεπε να πιστοποιούν πως...
η κυβέρνηση είναι στιβαρή και λειτουργεί υπεύθυνα. Με ένα ανεπαρκέστατο επιτελείο, ο Πρωθυπουργός και με επιτελάρχη τον εαυτό του ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, κατέφυγαν σε έναν πρώτο τζογαδόρικο λαϊκισμό. Όλα επενδύθηκαν στο
«φεύγουμε από κάθε έλεγχο των δανειστών». Δηλώθηκε πομπωδώς δημόσια πως η χώρα θα απαλλαγεί από όλους τους ελέγχους. Πως θα διώξει το ΔΝΤ. Οι επενδυτές τράπηκαν σε φυγή. Εκείνο που ακολούθησε ήταν το Βατερλώ των αγορών. Αυτό έπληξε ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της χώρας. Ήταν το σοβαρότερο αρνητικό μήνυμα που μπορούσαμε να στείλουμε σε ξένους επενδυτές οι οποίοι άλλωστε πλησιάζουν τη χώρα μας με μεγάλη δυσπιστία.
Σαμαράς – Βενιζέλος συνέχισαν να τζογάρουν λαϊκιστικά επισείοντας τον (όντως υπαρκτό) «φόβο του ΣΥΡΙΖΑ» στους Ευρωπαίους προσδοκώντας, ότι οι εταίροι θα κάνουν τα κλειστά μάτια σε μεταρρυθμίσεις, που αποφεύγονται και νοθεύονται. Όμως, η υπομονή των δανειστών έχει εξαντληθεί. Ενώ είναι πλέον έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο ανατάραξης από το «ελληνικό πρόβλημα». Επέμειναν λοιπόν στις δεσμεύσεις που η κυβέρνηση έχει αναλάβει. Η τελευταία, αντί επιτέλους να συνέλθει και να σοβαρευτεί, υιοθέτησε (πιθανώς με εισήγηση Βενιζέλου) το αυτοκτονικό για την κυβέρνηση και τη χώρα επόμενο τζογαδόρικο άλμα επισπεύδοντας την προεδρική εκλογή.
Το χειρότερο ήταν, ότι η μεγαλοπρεπής γκάφα θεωρήθηκε μεγαλοφυής κίνηση. Η εκτίμηση ήταν πως η πρόκληση μεγάλης ανασφάλειας από την κίνηση αυτή θα εγκλώβιζε τους πιο ρευστούς βουλευτές στο να επιλέξουν έναν Πρόεδρο, που μάλιστα προερχόταν από το στενό πυρήνα της ΝΔ. Ξαφνικά όμως και η κυβερνητική πλευρά, αντί να εκπροσωπεί τη σταθερότητα, έγινε και αυτή εστία ανασφάλειας μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το Χρηματιστήριο κατέρρευσε. Τα spreads δανεισμού σκαρφάλωσαν ακόμη περισσότερο. Η ανασφάλεια που προκαλούσαν οι κινήσεις των δύο πλευρών είχε ως αποτέλεσμα να εξουδετερώσουν η μία την άλλη. Οι πολίτες τρόμαξαν όντως. Όμως, ο φόβος δεν είχε πολιτικό νικητή και έτσι συνέχιζε να ευνοείται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έπαψε να κυβερνά, αφού πέταξε από το παράθυρο την υπεύθυνη αποστολή της, που ήταν να ολοκληρώσει την έστω επίπονη συμφωνία με τους δανειστές. Μεταφέροντας την «καυτή πατάτα» της συμφωνίας στον επόμενο, συνομολόγησε ότι ο «επόμενος» θα είναι άλλος! Έστρωσε λοιπόν πανηγυρικά το χαλί στον ΣΥΡΙΖΑ! Ο κυβερνητικός λαϊκιστικός τζόγος αναδεικνύεται το καλύτερο δώρο στον λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ το σύνολο του κομματικού συστήματος λειτουργεί ως βόμβα στα θεμέλια της χώρας.
(από την Εφημερίδα: "Ημερησία")