Τον περασμένο Νοέμβριο, το περιοδικό Der Spiegel προκάλεσε πάταγο στην Ευρώπη, όταν (χωρίς ποτέ να διαψευστεί επισήμως...) απέδωσε στην Άγγελα Μέρκελ τη δήλωση ότι ναι μεν επιθυμεί την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε., όμως είναι «έτοιμη να αποδεχθεί ένα Brexit» σε περίπτωση που ο πρωθυπουργός της επιμείνει να θέσει περιορισμούς στη μετανάστευση Ευρωπαίων στην άλλη όχθη της Μάγχης.
Οι πάντες γνωρίζουν επίσης ότι, από τότε μέχρι σήμερα, το Grexit έχει ξαναμπεί για τα καλά στην ευρωπαϊκή ορολογία, με τους περισσότερους Γερμανούς πολιτικούς και αξιωματούχους να διαμηνύουν πως αν και θέλουν να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, «δεν φοβούνται την έξοδο» -με την πιο πρόσφατη σχετική δήλωση να γίνεται χθες από τον Μίκαελ Φουκς, αντιπρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών.
Επειδή, όμως, στις διαπραγματεύσεις γίνονται συνήθως λιγότερα από όσα λέγονται δημοσίως (όπως, ταυτόχρονα, γίνονται πολλά που δεν λέγονται δημοσίως...), καλό είναι, σε παρόμοιες περιπτώσεις, να κρατάμε μικρό καλάθι. Κι να ακούμε προσεκτικά τι λένε και ορισμένοι άλλοι, που δεν εμπλέκονται άμεσα στο «παζάρι». Όπως είναι, για παράδειγμα, το λονδρέζικο City -το οποίο ενώ δεν μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί φιλοευρωπαϊκό (έχει μπλοκάρει κάθε κίνηση των Βρυξελλών για την επιβολή κανόνων που θα περιορίσουν την ισχύ του), παραμένει το χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης και, κατά συνέπεια, δικαιούται να έχει ένα λόγο παραπάνω για τις συνέπειες που θα έχει το Brexit, το Grexit ή και τα δύο μαζί.
Έτσι, στα σενάρια εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε., όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι παράγοντες του City, διαχειριστές κεφαλαίων και τραπεζίτες, απαντούν διαμηνύοντας με κάθε τρόπο την αντίθεσή τους σε αυτά -διότι, όπως έγραφαν στις 8 Φεβρουαρίου οι συνήθως καλά πληροφορημένοι Financial Times, «το City φοβάται την αβεβαιότητα, καθώς και την απώλεια πρόσβασης και επιρροής σε αγορές σε περίπτωση Brexit».
Αυτό θα μετέτρεπε τη Βρετανία σε «Βόρειο Κορέα της Ευρώπης», προειδοποίησε χθες και ο πρώην πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν -ταυτόχρονα δε, η «υπόλοιπη» Ευρώπη θα έμοιαζε με τη Νότιο Κορέα, κόβοντας τον ομφάλιο λώρο της με τον κόσμο των αγγλοσαξονικών αγορών και ανακαλύπτοντας ότι θα είναι πολύ πιο αδύναμη και ευάλωτη σε ένα «πυρηνικό πλήγμα» από την πλευρά τους.
Όσον αφορά δε το Grexit, δημοσκόπηση που διεξήγαν πρόσφατα οι FT στο City δείχνει πως η πλειοψηφία των στελεχών του πιστεύει πως Βρυξέλλες, Βερολίνο και Φρανκφούρτη υποτιμούν τις αλυσιδωτές και καταστροφικές συνέπειες που θα έχει μια τέτοια εξέλιξη. «Ούτε η Ευρωζώνη, πιθανότατα δε ούτε και η ίδια η Ε.Ε., θα μπορούσαν να επιβιώσουν ενός ανεξέλεγκτου πανικού ακριβώς έξω από την πόρτα τους», λέει χαρακτηριστικά ο Χαβιέ Ρολέ, διευθύνων σύμβουλος στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου (LSE).
Ακόμη όμως κι αν έχουν δίκιο εκείνοι που επιμένουν ότι το 2015 δεν είναι 2009, ενώ η Κομισιόν και η ΕΚΤ, οι χώρες-μέλη και οι τράπεζές τους, είναι σήμερα πολύ πιο προετοιμασμένες για να διαχειριστούν ένα Grexit ή ένα Brexit, είναι βέβαιο ότι οι πολιτικές ελίτ θα χρειαστεί να απαντήσουν με σαφήνεια στο πιο αμείλικτο ερώτημα: Πώς θα τους φανεί όταν γράψει η ιστορία ότι επί των ημερών τους ξεκίνησε να «ξηλώνεται» το πουλόβερ που πλέκεται εδώ και σχεδόν 60 χρόνια; Ειδικά η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα χρειαστεί να το σκεφτούν πολύ καλά, μιας και η Γερμανία κουβαλάει ήδη τη μεγαλύτερη ευθύνη για τα πιο μαύρα χρόνια της Ευρώπης.
Εκτός αν έχουν Σχέδιο Β και δεν μας το λένε...
(από την Εφημερίδα: "Ημερησία", 11/03/2015)