«Η είσοδος του HDP στη Βουλή δεν θα ακυρώσει τα τρομακτικά σχέδια του
Ερντογάν να κυβερνήσει την Τουρκία σαν τους ηγέτες της Κεντρικής Ασίας,
αλλά θα τα επιβραδύνει σημαντικά». Έτσι έγραφε στο τελευταίο
προεκλογικό του άρθρο ένας από τους πιο έγκυρους πολιτικούς αναλυτές της
χώρας, ο Γιαβούζ Μπαιντάρ.
Το Κεμαλικό CHP και το Εθνικιστικό ΜΗΡ
επωφελήθηκαν από την αυταρχική εκτροπή του Ερντογάν τα τελευταία δύο
χρόνια και σταμάτησαν την πτώση τους. Δεν παύουν όμως να είναι
υστερόγραφα ενός πολιτικού παρελθόντος, ενός κεφαλαίου που έχει κλείσει,
και δεν μπορούν να αποκτήσουν έστω και σε βάθος χρόνου δυναμική
εναλλακτικής λύσης στους Ερντογάν - Νταβούτογλου. Δεν εκφράζουν ούτε την
ανελθούσα επί Οζάλ μεσαία τάξη της Ανατολίας ούτε τη δυναμική
δημοκρατική μειοψηφία, που για μήνες με αφετηρία την πλατεία Γεζί
συγκρουόταν με τις δυνάμεις καταστολής.
Η πρόκληση για τον
Ερντογάν είναι η χειραφέτηση των Κούρδων, που τον εγκατέλειψαν μαζικά
και στήριξαν το HDP. Μπορεί να υπάρξει ένα modus vivendi AKP - HDP στη
βάση μιας ωμής ρεαλπολιτίκ;
Το Κουρδικό Κόμμα ξέρει ότι μόνον ο
Ερντογάν μπορεί να προωθήσει πολιτική φόρμουλα ειρήνευσης στη ΝΑ
Τουρκία. Αποδοκιμάζει τη πολιτική Ερντογάν στη Συρία και στο Ιράκ, αλλά
ταυτίζεται μαζί του, έστω και σιωπηλά, στη μη εξάπλωση της ένοπλης
σύγκρουσης τζιχαντιστών - Κούρδων εντός συνόρων.
Το πρόβλημα,
όμως, για τον Ερντογάν και το ΑΚΡ είναι ο κίνδυνος το ΗDP να αποκτήσει
ευρύτερη των Κούρδων επιρροή, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν, με το
Πολιτικό Ισλάμ να έλκει ένα ετερόκλητο μέτωπο οπαδών του
εκδημοκρατισμού.
Ομως, μια συγκρουσιακή συνύπαρξη ΑΚΡ - HDP δεν
είναι υπόθεση των Ερντογάν - Νταβούτογλου με ή χωρίς τις ευλογίες του
Οτσαλάν. Ο αστάθμητος παράγων είναι οι απρόβλεπτες εξελίξεις στο
Κουρδικό εκτός συνόρων, στο Βόρειο Ιράκ και στη βορειοανατολική Συρία.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 09/06/2015)