Ι. Ἔληξε τό πρόγραμμα διάσωσης (μνημόνιο) –30.6.–.Ἔλαμψε τό αὐτονόητο. Χωρίς διάσωση διαρκῆ ἡ Ἑλλάς (σήμερα) δέν ζεῖ. Ἔκλεισαν οἱ Τράπεζες. Βγῆκαν στούς δρόμους οἱ συνταξιοῦχοι – ἱκέτες, ποσοστοῦ τοῦ λαβεῖν τους. Ἡλικιωμένοι καί ἄρρωστοι ταλαιπωροῦνται νά εἰσπράξουν ψίχουλα, σέ εὐρώ. Αὐτά σπανίζουν. Ἔτσι οὔτε τά ἐλάχιστα ἐγκεκριμένα πληρώνονται – πάντα. Ὅλοι ὑποφέρουν. Ἰδού ἡ κοινωνική πολιτική τοῦ κ. Τσίπρα. Ἔβγαλε στην ζητιανιά τήν τρίτη ἡλικί

Ι. Ἔληξε τό πρόγραμμα διάσωσης (μνημόνιο) –30.6.–.Ἔλαμψε τό αὐτονόητο. Χωρίς διάσωση διαρκῆ ἡ Ἑλλάς (σήμερα) δέν ζεῖ. Ἔκλεισαν οἱ Τράπεζες. Βγῆκαν στούς δρόμους οἱ συνταξιοῦχοι – ἱκέτες, ποσοστοῦ τοῦ λαβεῖν τους. Ἡλικιωμένοι καί ἄρρωστοι ταλαιπωροῦνται νά εἰσπράξουν ψίχουλα, σέ εὐρώ. Αὐτά σπανίζουν. Ἔτσι οὔτε τά ἐλάχιστα ἐγκεκριμένα πληρώνονται – πάντα. Ὅλοι ὑποφέρουν.

Ἰδού ἡ κοινωνική πολιτική τοῦ κ. Τσίπρα. Ἔβγαλε στην ζητιανιά τήν τρίτη ἡλικία.

ΙΙ. Ἡ πρωθυπουργική ἐπικινδυνότης, κορυφοῦται. Ἔπαιξε τήν μοίρα τοῦ Τόπου, κυριολεκτικῶς, στά ζάρια. Ὑπό ἐπίνευση τοῦ κυβερνητικοῦ του συνεταίρου, θεώρησε πώς ἡ Εὐρώπη δέν θ’ ἀντέξει τήν «ἑλληνική κρίση». Ὁ κ. Καμμένος ὑπῆρξε σαφής. Ἀπείλησε πώς ἄν οἱ ξένοι ἐπιμείνουν, θά γίνει «Κούγκι». Τοῦ ἄρεσε αὐτό πού εἶπε. Τό ἐπαναλάμβανε ὑπερηφάνως (!).

Ὑπό τό πρίσμα τῆς κυβερνητικῆς ἀσυναρτησίας: Φταῖνε οἱ Εὐρωπαῖοι. Αὐτοί δέν φοβήθηκαν. Φταῖνε οἱ ἀγορές. Τόλμησαν νά μήν καταρρεύσουν (!!!).

Θλιβερή ἡ πραγματικότης. Τήν ἑλληνική κρίση, ὅλοι (πλήν Ἑλλήνων) βιώνουν ἀσφαλῶς. Ἐμεῖς βουλιάζουμε.

Τά ἐλάχιστα πού εἰσπράττουν οἱ συνταξιοῦχοι δέν εἶναι ἀπό τόν κ. Τσίπρα. Εἶναι τῆς κ. Merkel. Ἄν εἶχε ἐναντιωθεῖ, ἡ Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θά εἶχε διακόψει κάθε διοχέτευση εὐρώ ἐδῶ (!!!).

ΙΙΙ. Πρόβλημα τοῦ κ. Τσίπρα εἶναι πώς δέν μαθαίνει. Ἐκτοξεύει λάθη σέ ρυθμό ταχυβόλου. Χαρακτηρίζει τούς Εὐρωπαίους ἐκβιαστές. Ὅμως, ταυτόχρονα πρός τήν λήξη τοῦ μνημονίου ζητᾶ νέα βοήθεια 29,2 δίς.

Ἀκραία ἡ ἐπιπολαιότης. Αὐτονοήτως: ἐάν μᾶς ἐπέβαλαν ὁ,τιδήποτε δι’ ἐκβιασμοῦ, δικαιούμεθα ἀποζημίωση. Ὄχι βοήθεια. Καί ἐάν γιά βοήθεια μόνο πρόκειται, δέν πρέπει νά βρίζουμε. Οἱ ὑβριζόμενοι (μάλιστα ἀδίκως) δέν βοηθοῦν (!!!).

IV. Εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά μή γνωρίζει ὁ πρωθυπουργός ποιά εἶναι ἡ νομική θέση τῆς Ἑλλάδας ἔναντι τῆς Εὐρωζώνης. Ἀκόμη χειρότερο εἶναι νά προσποιεῖται πώς τήν ἀγνοεῖ.

Οἱ σχέσεις Εὐρωζώνης-Ἑλλάδας εἶναι δεδομένες. Δημοκρατικές κυβερνήσεις καί Εὐρωζώνη ἔχουν συμφωνήσει.

Ὁ κ. Τσίπρας ζήτησε βελτιώσεις. Οὐδείς ὑποχρεοῦται νά δεχθεῖ τίς ἀπόψεις του. Ἄν δέν συμφωνήσουμε σέ κάτι νέο, ἰσχύουν τά ὑφιστάμενα. Δέν ἀναιροῦνται αὐτά διότι διαφωνεῖ ὁ κ. Τσίπρας.

V. Ὑπό τήν πίεση καταλήξαμε στό «γιουρούσι» τῆς 5ης τρέχοντος. Διαθέτουμε τεράστιο δημόσιο τομέα (μισθοδοτουμένων-συνταξιούχων). Ρωτήθηκαν λοιπόν αὐτοί, κυρίως, ἐάν ἐπιθυμοῦν συμμετοχή στά βάρη οἰκονομικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ. Καί ἀπάντησαν ὄχι. Ὄχι θ’ ἀπαντοῦσαν, βροντερότερο, οἱ πάντες, ἐάν ὑπῆρχε ἐρώτημα ἐναντίωσηςστήν πληρωμή φόρων (!!!). Ἀτυχῶς αὐτά τά καίρια παρέβλεψε τό ΣτΕ. Ἐπίσης ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν γνωρίζει δημοψηφίσματα συμβουλευτικά (consultatif). Διαδικασία ἀνάλογη δέν ἔχει ὑπάρξει στά 185 χρόνια ἐλεύθερου ἐθνικοῦ βίου. Ἀνέκαθεν τά ἐρωτήματα ἦσαν ἀποφασιστικά-κυρωτικά καί δή: Δημοκρατία-Βασιλεία (!!!).

Ἀντίθετα πρός τό ΣτΕ, τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης ἔπραξε ὅ,τι καί ἐπί «ἑπταετίας». Καταδίκασε καί τήν σημερινή πρακτική ὡς ἀντίθετη πρός τά εὐρωπαϊκά ἰδεώδη. Ἔδωσε μία ἀκόμα ὤθηση στήν, ἐκεῖθεν, ἔξοδό μας.

Εἶναι παραπλανητικό τό ἐπικαλούμενο 68,31% ὑπέρ τοῦ ΟΧΙ. Ἡ συμμετοχή ὑπῆρξε 58,87%. Σημειώθηκαν ἄκυρα 3,15%. Ὁμοίως καί λευκά 0,47%. Συνεπῶς, πράγματι, τό ὑπέρ τοῦ ΟΧΙ ποσοστό κινήθηκε γύρω στά 30% τοῦ συνόλου (!!!).

Ὁμοίως παραπλανητική ὑπῆρξε ἡ ἐπίκληση τοῦ δημοψηφίσματος στήν Γαλλία πρός κύρωση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ συντάγματος. Ἐπίσης καί ἡ ὅμοια διαδικασία στήν Ἰρλανδία, πρός κύρωση τῶν Συνθηκῶν τῆς Λισσαβώνας.

Σ’ ἀμφότερες τίς περιπτώσεις ὑπῆρχε ὅ,τι ἔλειπε ἐδῶ (!!!). Δηλαδή ἀντικείμενο πρός κύρωση.

Finita la musica passato la festa: Ὁ μετριοπαθής Γάλλος ὑπουργός Οἰκονομικῶν Michel Sapin συνόψισε. Ὅτι, δηλαδή, κατ’ οὐδέν μεταβλήθηκε ἡ ἑλληνική εἰκόνα. Ἄλλοι ἐμφανίζονται ἐχθρικοί, κυρίως οἱ Τσέχοι καί οἱ τῆς Βαλτικῆς. Οἱ φτωχοί καθ’ ἡμῶν (!).

VI. Ὁ κ. Τσίπρας ξαναπτωχεύει τήν Ἑλλάδα ἐντός εὐρώ. Οὐδείς ἐπείγεται νά μᾶς διώξει ἀπό τήν Εὐρωζώνη. Ἀλλά (καί) οὐδείς ὑποχρεοῦται νά συντηρεῖ τά ἐλλείμματά μας.

VIΙ. Μοιραία ὑπῆρξε (καί) ἡ «διεθνοποίηση» τοῦ ἑλληνικοῦ ζητήματος. Οἱ ἁπανταχοῦ τῆς Οἰκουμένης ἀριστεροί οἰκονομολόγοι, μέ ἐφαλτήριο τήν Ἑλλάδα, στρέφονται κατά τῆς συγκροτημένης Εὐρώπης. Ὁμοίως πράττουν καί διάχυτοι διαδηλωτές. Ὑποχώρηση ὅμως ἀπό τήν θεσμοθετημένη γραμμή σημαίνει ἀντανακλαστική ἐνίσχυση τοῦ Podemos. Ἄρα καί ναρκοθέτηση τοῦ Rajoy. Οἱ ἐκλογές καί στήν Ἱσπανία πλησιάζουν.

Κοντολογίς: ἡ Ἑλλάς μεταβάλλεται (ἀπό τσίπρια ἀκρισία) σέ Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι. Χωρίς, δηλαδή, τήν ἐν Ταύροις διαφυγή.

*www.gkstefanakis.gr